Méér betalen voor steeds slechtere zorg is politiek een moeilijk te verkopen boodschap

Deze trein dendert dus gewoon voort met nog onduidelijke ingrijpende ernstige gevolgen voor alle patiënten en zorgverleners.

Ons internationaal vanwege haar topkwaliteit ooit zo geroemde zorgstelsel is gebaseerd op drie wettelijk verankerde doelstellingen. Kwaliteit, toegankelijkheid en betaalbaarheid. Topkwaliteit zorg waar inmiddels al heel lang geen sprake meer van is. Minister Kuipers (VWS) erkende dat ook in een recent tv-interview. Een eerlijk antwoord van een D66-minister verantwoordelijk voor de zorg. 

We betalen dus feitelijk anno 2023 een bedrag van meer dan 100 miljard euro voor kwalitatief slechte zorg en volgens de eerste berichten van zorgverzekeraars gaan we daarvoor met zekerheid vanaf 2024 ook nog aanzienlijk meer premie betalen.

Met alle begrip voor serieuze onderwerpen zoals armoedebestrijding, middeninkomens, bestaanszekerheid, woningmarkt en asielinstroom, mis ik in de partijprogramma’s heldere realistische standpunten over de zorg en vooral hoe die toekomstbestendig te houden vanuit de situatie zoals die zich in 2023 zo schaamteloos openbaart. Met ouderenzorg waar je je als welvarend land alleen maar diep voor kunt schamen. Dat geldt ook voor de geestelijke gezondheidszorg en andere kwetsbare onderdelen van onze zorg. 

Demissionair minister Kuipers heeft zijn hoop gevestigd op het zogenaamde Integraal Zorgakkoord. Een voor deskundigen en patiënten redelijk “vaag” plan dat meer samenwerking beoogt tussen zorgaanbieders. Integraal Zorgakkoord  moet ook verkapte bezuinigingen in de kwaliteit van zorg camoufleren door het voortaan als “passende zorg”  te labelen en zorgverzekeraars nog meer ongebreidelde macht te kunnen geven.  

De vraag rijst hoe ernstig het afgedwongen zorgakkoord van demissionair minister Kuipers is? Zeker nu bekend is geworden dat het onderwerp zorg niet controversieel wordt geacht. Deze trein dendert dus gewoon voort met nog onduidelijke ingrijpende ernstige gevolgen voor alle patiënten en zorgverleners.

Met de structurele schaarste aan arbeidskrachten, de getoonde nadelen van de marktwerking in de zorg, de toenemende vergrijzing en het kapot gereguleerd zijn van onze zorg, is het de hoogste tijd geworden om onze doelstellingen van kwaliteit, betaalbaarheid en toegankelijkheid van zorg een meer realistische inhoud die toekomstbestendig is te gaan geven. Waarbij keiharde bezuinigingen gewoon worden benoemd en niet worden verpakt in labels als Integraal Zorgakkoord en "passende zorg".

Waarbij gestart kan worden om met een frisse open blik in de politiek goed te kijken welke zaken direct in het uitgavenpatroon van onze zorg geschrapt kunnen worden zonder enig risico op kwaliteitsverlies van onze zorg. Door een grootschalig ontslag van nutteloze beleidsmedewerkers bij verzekeraars en overheid te initiëren en de helft van de administratieve lasten in de zorg te schrappen.