Medisch personeel steeds vaker mishandeld door antivaxxers, arts neemt ontslag

Een volksvertegenwoordiger in de Amerikaanse staat Ohio heeft op Twitter verklaard dat geweld van antivaxxers tegen medisch personeel een steeds groter probleem is. Vaak gaat het om familieleden van ongevaccineerde patiënten die in het ziekenhuis opgenomen moeten worden omdat ze besmet zijn met het coronavirus. De familieleden eisen dat zo’n patiënt behandeld wordt met een van de kwakzalvermethodes die in hun kringen op internet worden aangeprezen, zoals het paardenontwormingsmiddel ivermectine. Artsen willen en kunnen dat middel niet toepassen omdat het er geen enkel bewijs is dat het effectief is en dergelijke middelen vaak een gevaar voor de gezondheid opleveren. De antivaxxers die zoals bekend geen enkel vertrouwen willen hebben in het vaccin, omdat die zogenaamd onvoldoende getest zouden zijn, omarmen merkwaardig genoeg middelen waarvan door testen is vastgesteld dat ze niet werken en gevaarlijk zijn.

De afgevaardigde in kwestie, Casey Weinstein, stelt dat een directeur van een ziekenhuisorganisatie hem vertelde dat er dagelijks 25 van dergelijke incidenten plaatsvinden. “Dit is krankzinnig”, constateert hij. Weinstein verwijst ter ondersteuning naar een anoniem relaas op Reddit. De man in kwestie, die al langer actief is op het forum, vertelt dat hij zijn baan als arts in een ziekenhuis na dertig jaar heeft opgegeven vanwege het geweld. Hij schrijft over de Q maniacs, de mensen die zich laten ophitsen door Qanan, een beruchte verspreider van complotverzinsels.

Hij schrijft dat hij altijd wel wist om te gaan met patiënten die de ‘Google Medical School’ hebben gevolgd, de benaming voor mensen die gewapend met zoekresultaten op het spreekuur verschijnen, en dat hij uren heeft verspild met het uitleggen van bijvoorbeeld waarom kaneel geen effectief middel is tegen diabetes. En dat je met knoflook niet kunt genezen van HIV. “En Heer bespaar me de essentiële oliën”.

Maar nu is een door de combinatie van Q en corona een nieuwe fase aangebroken die teveel voor hem is. “De afschuwelijke sterfgevallen gaan ver voorbij wat je je kunt voorstellen. Ze zijn vaak onherkenbaar voor hun familie. Sinds juni ben ik geen enkel afschuwelijk geval meer tegengekomen bij gevaccineerden. Ik heb gezien hoe mensen worstelden om te ademen met longen die bijna helemaal verhard waren, terwijl ze smeekten om alsnog het vaccin te krijgen.” Maar dan is het al te laat. Het personeel tracht de patiënten te kalmeren, te helpen er bovenop te komen maar ondertussen vreet het aan hen dat ze weten dat deze zware en vaak dodelijke gevallen niet nodig waren. Dat het de mensen niet zou overkomen als ze zich hadden laten vaccineren. “Dat konden we nog wel hebben,” schrijft hij.

“Maar waar ik echt niet langer tegen kan is tegen het geschreeuw, niet van de patiënten maar van hun families. Ze schreeuwen niet van pijn, noch vanuit wanhoop in hoe hun domheid hen in deze situatie ze heeft gebracht. Nee, ze schreeuwen tegen mij. Want zie je, ik ben onderdeel van een wereldwijd complot om genocide te plegen. Als ik de patiënten maar 10.000 mg vitamine C zou toedienen, ook al kan het lichaam niet meer dan 100 mg per dag absorberen en maak je met de rest de duurste urine, zouden ze gered zijn. Of hydroxychloroquine, of ivermectine. Ze verzekeren me dat daar nooit serieus onderzoek naar is gedaan en als ik zeg dat dat wel gebeurd is, dan bijten ze me toe dat ik niet weet waar ik over praat. Ik zou ze willen vragen waarom ze hun dierbaren naar het ziekenhuis brengen als ze er van overtuigd zijn dat wij ze dood willen maken. Ik weet wel waarom. Ze weten zelf ook wel dat het allemaal leugens zijn die ze vertellen. Maar hun ego’s zijn zo groot dat ze zich er niet toe kunnen brengen dat toe te geven.”

De auteur vertelt dat drie weken terug de druppel kwam die de emmer deed overlopen. Hij kreeg een vader van 38 op de afdeling. Zijn lichaam werd verwoest door het virus. Een bloedprop in zijn been bleef steeds terugkeren en maakte amputatie van zijn noodzakelijk om zijn leven te redden. Als hij wakker was kermde hij het uit van pijn en angst en smeekte om het vaccin. Maar daar was het te laat voor. Hij smeekte zijn familie te laten komen. Maar die weigerden allemaal een mondmasker te dragen en mochten daarom niet toegelaten worden tot het ziekenhuis. Zelfs de mededeling dat hun vader en echtgenoot op sterven lag kon hen niet vermurwen. De man stierf ondertussen met de arts aan zijn zijde.

De familieleden trapten even later een scene in de lobby. De arts stelde voor met hen te praten op de parkeerplaats. Hij liep naar buiten en stelde zich voor aan de echtgenote. “Ik vertelde dat het me speet voor haar, dat we alles hadden gedaan wat we konden maar dat haar echtgenoot enkele minuten eerder was overleden. Maar voordat ik mijn zijn af had kunnen maken voelde ik een vuistslag in mijn gezicht en hoorde ik haar schreeuwen ‘jij moordenaar!’. Ik sloeg achterover met mijn achterhoofd tegen het asfalt. Ik hoorde haar nog schreeuwen over ivermectin en hydroxychloroquine en wat al niet meer. Ik hoorde je had “hem kunnen redden” als je geluisterd had. Ik proefde bloed op mijn lip. Het duurde even voor ik door had dat het van mijn neus kwam, die ze gebroken had. Mijn mondmasker werd nat en waardeloos. De beveiliging greep haar. Ze wilden de politie bellen maar ik wist dat als ze dat deden ik het volgende landelijke doelwit van de Q-maniakken zou worden. Ik zei dat ze haar naar haar auto moesten brengen. Ik zou geen aangifte doen. Ik ging terug naar het ziekenhuis en begin de volgende dag naar een nieuwe baan te zoeken. Ik zal nooit meer een patiënt behandelen. Goddank.”

Het geweld is geen uniek Amerikaans verschijnsel. Woensdag meldden Britse media nog dat ziekenhuispersoneel elke dag wordt aangevallen. Alleen al bij drie ziekenhuizen in Yorkshire is personeel sinds het begin van de pandemie volgens officiële cijfers bijna 2000 keer slachtoffer geworden van fysiek of verbaal geweld. Daarbij is er ook sprake van racisme. “Ik vraag me af als ik naar mijn werk ga of ik weer belaagd ga worden,” bekent een verpleegkundige.

Omroep West sprak met een Leidse huisarts die slachtoffer werd van brandstichting door anti-vaxxers. Ook werd er op zijn voordeur geschoten. Eerder ontving hij een dreigbrief waarin gesteld werd dat hij zich voor een tribunaal zou moeten verantwoorden “wegens genocide”. Aanleiding was de actie van de huisarts om 75.000 coronavaccins naar Namibië te sturen om zo de bevolking daar te helpen. De arts geeft niet op. Hij wil zelfs met de anti-vaxxers in gesprek gaan, zegt hij.

In Rotterdam vertelden ambulancemedewerkers op Facebook hoe ze werden belaagd door een boze burger die zich liet leiden door wantrouwen en het idee dat hij het beter weet dan medisch personeel. Daarbij kwam het leven van een baby die ze aan het redden waren in gevaar.