Beeld: Google Streetview
Wat een misplaatst gevoel van belangrijkheid.
De gevestigde journalistiek staat enorm op zijn strot door een aprilgrap die de gemeente Vlaardingen heeft uitgehaald samen met Arwin Verburgh, eigenaar van het terecht beroemde café Mes op de Schiedamseweg . Verleden week plaatste deze op zijn Facebookpagina een brief uit het stadhuis waarin hij vriendelijk doch dringend werd verzocht de naam van zijn etablissement te wijzigen. Vlaardingen heeft net als de omliggende gemeentes te maken met messengeweld door jongeren en daarom wil de stad elke verwijzing naar wapens uit het straatbeeld verwijderen. De brief leidde onmiddellijk tot ophef en veel reacties vanuit het publiek. Sommige vertegenwoordigers roken gezien de tijd van het jaar onraad maar de voorlichters van de gemeente Vlaardingen gaven doodernstig antwoord en meldden zelfs dat burgemeester Bert Wijbenga komende woensdagochtend bij Verburgh in zijn café Mes op bezoek zou gaan om de zaak onder het genot van een kop koffie te bespreken.
Maandagochtend moesten de betrokkenen toch toegeven dat het om een aprilgrap ging. Dat bleken behalve de gemeente en Café Mes ook de plaatselijke Omroep Twéé.
Het was de bedoeling geweest de grap langer vol te houden, in ieder geval tot dicht in de buurt van 1 april maar dat werd lastig toen journalisten maar bleven aandringen op een interview met burgemeester Bert Wijbenga over de kwestie én de ophef.
De ondertoon was ernstig. De gemeente Vlaardingen heeft een campagne tegen geweld onder jongeren op het programma staan. Die is urgent omdat er steeds weer steekincidenten plaats vinden. Ondanks verboden is het messenbezit onder jongeren vrij algemeen. De laatste jaren heeft een soort wapenwedloop plaatsgevonden. Tegelijk zijn jongeren betrokken bij de distributie van drugs. Dat is al lang zo. De sterk autobiografische roman Arab van Parham Rahimzadeh, die speelt in het eerste decennium van deze eeuw, geeft daarvan een indringend beeld dat nog steeds actueel is. Menig jongere in het westelijk deel van de Rijnmond lijkt sterk op Bassam, de held van dit boek.
De gemeente Vlaardingen verzon de aprilgrap om niet op al te zwaarmoedige wijze met de anti-wapenactie te starten.
Nu worden overal bestraffende vingers op haar gericht. Het AD dient een officiële klacht in. Paul van den Bosch, chef Rotterdam van het AD, toornt: "Humor is belangrijk in deze wereld maar van een serieuze en betrouwbare overheid mag je verwachten dat deze zich onthoudt van deze grappen". Hij rept van "glashard voorliegen" en stelt; "Wie moedwillig een spel speelt met een medium dat serieus zijn werk probeert te doen, is af. Punt."
Ruud van Os, hoofdredacteur van RTV Rijnmond spreekt van "een zeer kwalijke zaak". En eveneens Thomas Bruning, algemeen secretaris van de Nederlandse Vereniging voor Journalisten, vindt het allemaal "smakeloos" en "een kwalijke grap". "Als je dan op het moment dat je iets dubbelcheckt te maken krijgt met liegende ambtenaren omwille van een ‘leuk’ grapje, dan gaat dat aan het hele doel van 1 april voorbij."
Zelfs minister Eppo Bruins zingt mee in dit koor. Hij zegt immers: "Ik vind het flauw en ik vind het zorgelijk. Je wil als overheid serieus genomen worden. Dan helpt dit niet. Je moet dit als overheid niet doen. Er is al veel desinformatie. Als je dat op deze wijze als overheid ook nog eens verspreidt, dan loopt er echt iets uit de hand."
Wat een ongelooflijke gewichtigdoenerij. Wat een misplaatst gevoel van belangrijkheid. Men wenst serieus genomen te worden.
De gemeente Vlaardingen meende een ludieke aanzet te geven voor een campagne over een hoogst ernstig feit. Je kunt je afvragen of deze aanpak vanuit het oogpunt der communicatietechniek wel zo'n gelukkige was. Maar als je naar aanleiding hiervan zó hoog van de toren blaast, zo bloedernstig begint over nepnieuws en desinformatie, ja, dan ben je toch eerder een lul dan een kampioen van de vrije meningsuiting.
Leer hier zelf van. Steek de hand in eigen boezem. Er is de afgelopen decennia enorm bezuinigd op de journalistiek. Veel plaatselijke verslaggeving heeft het nodige weg van het knippen en plakken uit persberichten. En wat informatie van de overheid betreft: die moet je nooit vertrouwen. Net zo min als die van bedrijven. Als de grote hoofdredacteuren en die vakbondsleider een dergelijke conclusie hadden getrokken, hadden ze de waardigheid van hun vak verdedigd.
Nu geven ze blijk van regenteske verontwaardiging. Ik moet denken aan de heer Fanth, directeur-hoofdredacteur van de Rommeldamsche Courant. Die is uitsluitend in de Kleine Club te vinden waar hij zich op een lijn probeert te stellen met burgemeester Dickerdack en de markies Cantecler de Barneveldt en heer Bommel.
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin zeker nu de laatste putten open blijven. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu; de wereld vanuit Brazilië gezien.
Meld je hieronder gratis aan voor Joop NL. Iedere donderdag een selectie opvallende nieuwsverhalen, opinies en cartoons in je mailbox.