Marokkanen en antisemitisme, 10 argumenten die het tegenovergestelde bewijzen van wat beweerd wordt

1. Semitische identiteit van moslims
Het woord 'semitisch' verwijst naar volkeren die Semitische talen spreken, zoals Arabisch, Amhaars, Tigrinya (beiden Ethiopisch), Maltees en Hebreeuws. Antisemitisme betekent dus vijandigheid jegens al deze groepen, inclusief moslims  en niet-moslims die Arabisch of een vorm daarvan spreken. Dus ook Palestijnen. De term heeft van oorsprong niets te maken met de manier waarop het tegenwoordig wordt gebruikt om geweld in Palestina te rechtvaardigen. Westerse media en politici gebruiken het woord vaak om kritiek op Israëlisch geweld stil te leggen en een schuldgevoel op te roepen dat teruggrijpt op de Holocaust.

2. Marokkanen hebben nooit de Joden verraden.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Marokko, in tegenstelling tot veel Europese landen, geen enkele van zijn 270.000 Joodse burgers verraden of gedeporteerd. Ondanks de invloed van de Franse Vichy-regering die anti-Joodse wetten oplegde in de gekoloniseerde delen van Marokko.

De koning van Marokko verzette zich tegen anti-Joodse wetten, zoals de invoering van de verplichte Jodenster. Onder het Vichy-regime legden Franse autoriteiten in Marokko anti-Joodse maatregelen op. Ondanks zijn beperkte macht sprak koning Mohammed V zijn bezwaren uit en beschermde hij de Joodse bevolking door hen onder andere vrij te stellen van het dragen van de Jodenster. Hij organiseerde zelfs een banket voor Joodse burgers om zijn steun te betonen. Na de geallieerde landingen in 1942 bleef de Franse invloed bestaan en werden de Vichy-wetten voortgezet, ondanks hoop op veranderingen onder geallieerde controle.

Nederland daarentegen deporteerde ongeveer 70% van zijn oorspronkelijke Joodse bevolking. 140.000 mensen werden afgevoerd naar de gaskamers. Het hoogste aantal van heel West-Europa overigens. Dit cijfer is hoger dan dat van België (42 %), Frankrijk (36%) en zelfs het toenmalige fascistische Italië (17 %).

Minder dan vijfduizend joden uit Nederland overleefden de concentratiekampen. Ondanks dat er toentertijd geen social media was, had men het zeker wel gewusst, werd er aan verdiend en werd de vernietiging bureaucratisch ondersteund omdat het toen al bestaande en gecultiveerde racisme tegen Joden een goede voedingsbodem was. Het dagboek van Anne Frank en het publicatieverbod (1945 – 1949) voor de krant De Telegraaf, die collaboreerde met propaganda tegen de Joden, vormen hier een mooi bewijs van.

De getraumatiseerde overlevenden die na de oorlog terugkwamen naar Nederland werden evengoed gediscrimineerd en zagen met lede ogen aan hoe al het bezit en onroerend goed van de overleden Joden schaamteloos was geconfisqueerd. Vervolgens moesten ze zelfs door helse bureaucratische procedures heen om het eigen bezit weer eventueel terug te krijgen.

Zo besliste een verzekeringsmaatschappij dat een kampoverlevende niet voor schadevergoeding in aanmerking kwam omdat hij tijdens zijn gevangenschap zijn premies niet op tijd had betaald.

3. Marokko vocht tegen de nazi’s terwijl Nederland collaboreerde met Hitler
Het ogenschijnlijk anti-fascistische en anti-Duitse Nederland heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog 23.000 manschappen aan de Waffen-SS geleverd. Toen vanaf 1946 openlijk werd erkend dat de vernietigingskampen hadden bestaan kwam er het taboe op antisemitische uitlatingen dat tot op de dag van vandaag nog steeds van kracht lijkt te zijn. Maar alleen als het over Joodse mensen gaat natuurlijk.

Marokkaanse soldaten, meer dan 100.000, hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de kant van de geallieerden gevochten en cruciale bijdragen geleverd aan veldslagen, zoals de Slag om Monte Cassino.

4.  Verzet is Marokkaanse geschiedenis eigen
De Riffijnen (Imazighen) van Marokko hebben eeuwenlang veel indringers succesvol afgeweerd, waaronder Arabische veroveraars tijdens de vroege islamitische expansie in de 7e eeuw, Portugese en Spaanse invallers in de 15e en 16e eeuw, het Ottomaanse Rijk (hoewel Marokko erin slaagde zijn onafhankelijkheid grotendeels te behouden tijdens de Ottomaanse expansie) en de Franse en Spaanse koloniale machten in de 19e en 20e eeuw.

Imazighen bewezen hun heldhaftigheid onder meer doordat ze onder leiding van de vrijheidsstrijder Abdelkrim op 17 juli 1921 een Spaanse inval met maar 3.000 Riffijnse strijders in Ait Waryaghar wisten te stoppen. De Spanjaarden verloren in totaal circa 13.000 soldaten en vele burgers kwamen om. Na de val van het fort Al Aâroui op 9 augustus was het Spaanse moreel gebroken. De strijd werd een symbolische klap voor het Europese kolonialisme.

De nazaten van deze strijders, die in Nederland zijn geboren, hebben verzet en weerbaarheid in hun dna meegekregen. Vechten tegen postkolonialisme, racisme of de kolonisatie van Palestina is dan ook niet zo heel vreemd. Recente voorbeelden van andere heldhaftige Marokkanen zijn Karim Aachboun die een juridische procedure tegen Rutte is begonnen vanwege de toeslagaffaire en kinderhandel en Nora Achabar die het kabinet deed wankelen vanwege haar verzet tegen de structurele racistische retoriek in de regering.

Meneer Schoof, er zijn wel degelijk racisten in de Tweede Kamer.

5. Marokkanen zijn juist tegen geweld en onrecht
De jongeren die de Maccabi-fans In Amsterdam hebben gedeactiveerd en in het gareel hebben weten te houden waren niet gewelddadig maar goed georganiseerd, snel, slim en heldhaftig. Ze hebben Amsterdam en haar inwoners, inclusief Joodse burgers, beschermd tegen nog meer vandalisme, agressie, fysiek en verbaal geweld. Het waren jonge mannen die, met gevaar voor eigen leven, terecht geweld gebruikten als adequate boodschap sinds de Maccabi-fans van de autoriteiten vrij spel kregen in Amsterdam om hun superioriteitscomplex met moord en woord te uiten. Waarschijnlijk hebben deze jongeren dus veel leed voorkomen.

De hele wereld sprak lof over deze jongens, die wereldwijd in ons het gevoel van weerbaarheid hebben aangewakkerd nadat we allemaal jarenlang ongewild live toeschouwers zijn geworden van de lugubere genocide in Palestina. Zoals hier, hier, hier en hier. Deze jongens staan niet met de rug naar de muur van de maatschappij zoals Dick Schoof oordeelde, maar vormden juist een muur van bescherming in een maatschappij die hen vaak juist als minder ziet. En dat heet integriteit.

6. Nederland projecteert haar eigen haar antisemitisme op Marokkanen
Het moet nu wel duidelijk zijn dat minderheden in Nederland vaak als bliksemafleider worden gebruikt om de eigen schuld, schaamte en dubbele agenda’s van veel rechtse politici, bedrijven en mediamensen te verhullen in een waas van onschuld en slachtofferschap. Rechtse politici en hun achterban maken misbruik van termen zoals antisemitisme om politieke doelen te bereiken en maatschappelijke spanningen te vergroten. Dit schaadt de perceptie van bepaalde bevolkingsgroepen, waaronder Marokkanen.

Framen, shamen en blamen van minderheden en hen willen overheersen is onderdeel van de Nederlandse cultuur geworden, al sinds de 15e eeuw toen men vanuit (de dader is wit) het Oriëntalisme en het superioriteitscomplex de overzeese mensenhandel, diefstal van land en goederen moest vergoelijken om er zelf rijk van te kunnen worden.

Veel niet-Joodse Nederlanders kampen met gevoelens van schaamte en schuld over het verleden en proberen dit te verlichten door Israël niet te bekritiseren. Hierdoor wordt antisemitisme minder snel als zodanig erkend. De publieke opinie rechtvaardigt dit door te verwijzen naar tradities van tolerantie en afkeer van censuur. Tegelijkertijd neemt de ongevoeligheid onder niet-joden toe, wat leidt tot groeiende joodse overgevoeligheid.

Dat Marokkanen opkomen voor de Palestijnen die dag in dag uit worden uitgemoord, terwijl Nederland de oorlog tegen onschuldige (minderjarige) Palestijnen vergoelijkt, heeft alles met verzet te maken en niets met antisemitisme. 

7. Nederland deelt stiekem dezelfde koloniale ambities en manipulatieve retoriek als Israël
Als ervaren kolonisator (zie lijst onder) zal Nederland niet snel een andere kolonisator veroordelen. Dit komt niet door een gebrek aan hypocrisie, maar eerder omdat het dan in de spiegel zou moeten kijken. Je bent namelijk net zo anti-inheems en anti-verzet en zal elk verzetsactie zo ombuigen en geframed dat het lijkt alsof kolonistische acties gelegitimeerd zijn en het verzet de schuld krijgt van… eigenlijk alles. Zo is het dus logisch dat je Hamas moet afkeuren, moslims als potentieel terrorist moet zien en elke veroordeling van de kolonisator tot taboe maakt en vergelding rechtvaardigt.

De belangrijkste en langdurigste koloniën van Nederland waren:
Indië (nu Indonesië): Onder Nederlands bestuur van de 17e eeuw tot 1949.
Suriname: Een voormalige kolonie in Zuid-Amerika, beheerd door Nederland van de 17e eeuw tot 1975.
De Nederlandse Antillen: Een groep eilanden in het Caribisch gebied, waaronder Aruba, Curaçao, Bonaire, Saba, Sint Eustatius en Sint Maarten, onder Nederlands gezag van de 17e eeuw tot 2010.
Zuid-Afrika: Gekoloniseerd van 1652 tot 1806, een periode van ongeveer 154 jaar, te beginnen met de stichting van Kaap de Goede Hoop door de VOC onder Jan van Riebeeck. In 1806 nam het Verenigd Koninkrijk de controle over tijdens de Napoleontische oorlogen.
Bonaire, Sint Eustatius en Saba: Deze eilanden zijn nog steeds bijzondere gemeenten van Nederland.
Curaçao, Aruba en Sint Maarten: Deze eilanden vormen sinds 1954 autonome landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden, maar maakten eerder deel uit van de Nederlandse Antillen.
West-Afrika (Gambia, Ghana, Sierra Leone): Nederland bezat in de 17e en 18e eeuw handelsposten en plantages in deze regio.
Nieuw-Holland (nu Brazilië): Kortstondig een Nederlandse kolonie van 1630 tot 1654.

Daarnaast verdiende Nederland aanzienlijk aan de Trans-Atlantische slavenhandel, waarbij naar schatting tussen de 600.000 en 1 miljoen Afrikanen tot slaaf werden gemaakt en naar de koloniën werden getransporteerd. Velen stierven tijdens de overtocht of door de omstandigheden in de koloniën.

Veel Marokkanen zijn in de jaren '60 en '70 gevlucht voor de gevolgen van Europees koloniaal geweld in Marokko en worden ten onrechte aangeduid als gastarbeiders.

8.  Elke persoon die zich Israëli noemt heeft een Marokkaan in de familie
Veel Joden in Israël zijn van Marokkaanse afkomst; ongeveer 1 miljoen van hen heeft Marokkaanse wortels. Ze vertegenwoordigen hiermee de grootste gemeenschap die zich identificeert met Israël (10%). Voor de oprichting van de illegale staat Israël en de golven van emigratie die volgden, woonde er een aanzienlijke Joodse gemeenschap in Marokko. In de eerste helft van de 20e eeuw leefden er ongeveer 250.000 tot 300.000 Joden in het land. Deze gemeenschap bestond al eeuwenlang, met historische wortels die teruggaan tot de oudheid, en speelde een belangrijke rol in de culturele en economische aspecten van de Marokkaanse samenleving.

De emigratie begon vooral na de Tweede Wereldoorlog en versnelde tijdens de jaren 1950 en 1960, grotendeels als gevolg van de oprichting van Israël in 1948 en politieke en sociale veranderingen in Noord-Afrika. Dit benadrukt de historische en culturele banden tussen de Marokkaanse en Joodse gemeenschappen. Antisemitisme maakt geen deel uit van de Marokkaanse identiteit.

9. Nederland heeft mede de illegale bende Israël opgericht
Nederland had verschillende rollen in de context van de migratie van Europese Joden naar Israël en de oprichting van de staat Israël. Zo faciliteert ze het zionisme en de genocide tegen Palestijnen en vergoelijkt ze de nog steeds gaande zijnde bezetting.

Na de Holocaust emigreerden namelijk sommige overlevenden uit Nederland naar Palestina, al dan niet ondersteund door In Nederland bestaande zionistische organisaties die een actieve rol speelden in het promoten van het idee van een Joodse staat en hielpen bij het organiseren van emigratie. Deze organisaties hadden banden met andere buitenlandse zionistische organisaties.

Na de oprichting van Israël in 1948 erkende Nederland de staat en ontwikkelde geleidelijk een diplomatieke relatie met het land. Dit stond in contrast met sommige andere Europese landen die aanvankelijk voorzichtiger waren in hun benadering. De Joden die zich nu Israeli noemen zijn verder afkomstig uit Polen, Rusland, Oekraïne, Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk en de Baltische staten. Veel Asjkenazische Joden emigreerden naar Palestina en later Israël vanwege de opkomst van het zionisme, dat opriep tot de vestiging van een Joodse staat.

Tijdens de late 19e en vroege 20e eeuw vonden er verschillende "Aliyah"-golven (immigratiegolven) plaats waarbij Joden uit Europa naar Palestina verhuisden om bij te dragen aan de opbouw van een Joodse gemeenschap en staat.

10.  Nederland verdient dik aan oorlogsgeweld
De echte reden waarom de illegale staat Israël volgens Nederland mag bestaan ten koste van de Palestijnen is niet omdat er sympathie is met de Holocaust-slachtoffers maar omdat Nederland jaarlijks 500 miljoen tot 1,5 miljard euro verdient aan de wapenhandel met onder andere Israël, dat deze wapens inzet bij aanvallen op Gaza, Libanon en Syrië. Ondanks een rechterlijk verbod op de levering van F-35-onderdelen, vanwege schendingen van het humanitaire oorlogsrecht, probeert de Nederlandse regering dit besluit te omzeilen en levert nog steeds onderdelen via de VS, waar geen eindbestemming hoeft te worden vermeld.

Nederland levert ook andere militaire technologieën zoals raketmotoren, satellieten en nachtkijkers. Daarnaast koopt het Nederlandse leger Israëlische wapens en technologieën die op Palestijnen zijn getest, ter waarde van honderden miljoenen euro's. De politie bestelde bovendien een tapsysteem van de Israëlische fabrikant Elbit Systems. 

Bonus. Islamitische en Joodse principes tegen onrecht
De islam verbiedt het doden van onschuldige mensen. Zelfs vrouwen en kinderen van een tegenmacht mogen niet worden geschaad. Dit fundamentele principe onderstreept het belang van rechtvaardigheid en het vermijden van onschuldige slachtoffers.

Toevallig zijn er soortgelijke geboden terug in de Thora te vinden (Joodse geschriften), die komen uit het boek Exodus (20:1-17) en Deuteronomium (5:4-21). De geboden; Verbod op het misbruiken van de naam van God; Niet doden; Niet stelen; Geen valse getuigenis afleggen; Niet begeren het bezit van een ander.

Veel Joden in heel de wereld verzetten zich wel tegen de bezetting van Palestina en de moord op Palestijnen omdat ze een goede Jood zijn of gewoon een goed mens. Marokkanen ook.