Marcouch is voor rechtse geestdrijvers gevaarlijker dan zo’n maffe kalief

Als je hysterisch rechts op het internet mag geloven, heeft kalief Aboe Bakr al Baghdadi na de val van Mosoel een nieuwe betrekking gevonden. Onder de schuilnaam Ahmed Marcouch zal hij op het stadhuis van Arnhem ingehuldigd worden als burgemeester. Zo hebben de krachten van de islamisering een nieuw steunpunt gekregen. En dan nog in een gemeente die vroeger bekend stond als het Gelders Haagje omdat zoveel lui die rijk waren geworden in Nederlandsch Indië er hun landhuizen optrokken.

Ook brachten gepensioneerde soldaten  van het Koninklijk Nederlandsch Indisch Leger na een leven van strijd tegen de hardnekkige en zeer islamitische Atjehers er hun laatste jaren door in het militair rusthuis Bronbeek.

Het kan verkeren!

Wie niet hysterisch is aangelegd, komt tot andere conclusies. Met de benoeming van Marcouch speelt de kroon op zeker. Men stuurt een burgemeester, die in tal van openbare functies zijn sporen heeft verdiend en dankzij een Kamerlidmaatschap beschikt over een bruikbaar netwerk in Den Haag. Daar kan Arnhem zijn voordeel mee doen want zonder een behoorlijke lobby bij de landelijke politiek vis je als gemeente maar al te gauw achter het net. Dat de PvdA electoraal is gedecimeerd, is daarbij in principe geen probleem. De burgemeester is immers ondanks zijn politieke affiliatie onafhankelijk. Het is misschien zelfs een voordeel dat zijn eigen partij niet meer zoveel voorstelt. Des te onafhankelijker kan Marcouch zich opstellen. Daarbij zal het helpen dat wij te maken hebben met een voormalig koddebeier. Burgemeester Marcouch zal korte metten maken met wie het gezag uitdagen. Dat heeft hij tenminste tot nog toe altijd gedaan.

Dit soort nuchtere conclusies worden echter overstemd door de beschuldigingen die aan de rechterzijde van het internet worden uitgeschreeuwd. Die Marcouch wou vroeger gaan vechten in Afghanistan. Hij is een jihadi in vermomming. Die Marcouch wilde leerlingen van het openbaar onderwijs koranles geven!

Toen Achmed Marcouch in de jaren tachtig nog een puber was, droomde hij er inderdaad van met een groep getrouwen rond te sluipen in de bergen van Afghanistan. Hij trok zelfs een soort  moedjahedin outfit aan. Hij wilde soldaat zijn van Allah. Zijn inspiratie vond hij onder meer in de westerse media want de moedjahedin waren in ogen van de gevestigde orde helden die voor godsdienst en vaderland het Rode Leger van de Sovjet-Unie nederlaag na nederlaag toebrachten. De CIA gaf uitgebreide logistieke en militaire steun aan deze moehajedin, waarbij Ziah Ul-Haq, de vroom islamistische dictator van Pakistan, hand en spandiensten verrichtten. Daar is in 2007 nog een zeer waarheidsgetrouwe en onderhoudende speelfilm over gemaakt  met Julia Roberts, Tom Hanks en Philip Seymour Hoffman: Charley Wilson’s war. Het was helemaal niet zo vreemd als je in die dagen sympathiek stond tegenover het Afghaanse verzet.

Ook aan het verhaal over het koranonderwijs zit een onbelicht aspect. In de onderwijswet staat nog een oude regel dat Openbare Scholen drie uur per week godsdienstonderwijs mogen verzorgen als ouders daarom vragen. Je doet je kinderen niet naar de openbare school vanwege het godsdienstonderwijs. Dus dat bleef een dode letter. Maar Achmed Marcouch diepte hem op, omdat hij merkte dat in de deelgemeente Amsterdam West op allerlei zoldertjes en in tal van keldertjes de koran er met de lineaal en het rietje in werd geramd. Hij opperde toen dat het misschien beter was zulke lessen op de Openbare School te geven. Dan kon er tenminste kwaliteitscontrole plaats vinden. De hele Amsterdamse politiek wees deze suggestie onmiddellijk af en Marcouch kwam er niet meer op terug. Wie zijn levensloop een beetje volgt, stelt meteen vast dat fanatieke moslims aan Marcouch een kwaaie hebben. Hij gaat met ze in discussie. En hij blijkt dan van wanten te weten want hij kent hun geschriften en hij haalt hun verwrongen interpretaties van koranverzen met gezag onderuit. Marcouch is namelijk in tegenstelling tot lieden als Wilders , Hirsi Ali of Baudet niet van mening dat de salafistische sekteleiders de “ware” of de “zuivere” islam vertegenwoordigen.

Om dat laatste is Achmed Marcouch bij Wilders, Baudet en hun domrechtse aanhang de gebeten hond. Hij haalt al hun vooroordelen onderuit. Hij past niet in het vijandbeeld dat hun politieke verdienmodel uitmaakt. Verrek, ze hebben gelijk. Een Marcouch is voor de rechtse geestdrijvers gevaarlijker dan zo’n maffe kalief of een fundamentalistische imam die vanachter zijn baard de haat predikt tegen de kufar.

Dat zal ook blijken als over een jaar of wat Arnhem onder de alom gerespecteerde burgemeester Marcouch een toonbeeld is van hoe modern stedelijk bestuur in het Nederland van de eenentwintigste eeuw hoort te worden vorm gegeven. Dan staan PVV, FvD mokkend in de zijlijn. Irrelevant, weggespeeld, hun onheilsprofetieën door de feiten gelogenstraft.