Mama is altijd op tv

“Wat vond Job ervan om jou te zien?” Die vraag kreeg ik vorige week vaker. Ik was op tv geweest. Lastig daarop kort te antwoorden. Dat hij er niets van vindt, kan ik niet zeggen. Maar veel noemenswaardigs is het niet.

Die avond had mijn man Job braaf voor de tv gezet omdat ik in de studio zou vertellen over mijn nieuwe boek. Tijd voor MAX was logistiek gezien te vroeg op de dag – Rob moest werken – en daarom keken ze vertraagd. Terwijl ik nog napraatte in Hilversum, appte Rob een foto als bewijs. Ik zag een oor van Job, daarachter het beeldscherm met mijn eigen pratende hoofd erop. De begeleidende tekst luidde: ‘Kijk, mama.’ Ik vroeg maar niet door. Ik ken Job.

Hoe bijzonder is mama op tv? Mama is altijd op tv. In Jobs beleving althans. Thuis kijken we onze vakantiefoto’s en -video’s bij voorkeur samen met Job op het televisiescherm. Vindt hij mooi. YouTube kijken we ook via de tv. Dan zijn er nog de huis-, tuin- en keukenfilmpjes met onszelf in de hoofdrol, gemaakt met de telefoon, waar Job op zijn iPad doorheen scrollt. Wat is precies het verschil tussen een tablet en een tv-scherm?

Job maakt ook al geen onderscheid tussen ‘mama aan het zwemmen in Spanje’ en ‘mama aan tafel in een praatprogramma’. De laatste keer dat ik ‘echt’ op tv was, hadden Job en ik de uitzending samen teruggekeken. Ik juichte zo hard toen hij me herkende, “mama!” zei en naar het scherm wees, dat hij het de maanden daarna herhaalde bij alle blonde vrouwen die voorbij kwamen. Ik had mijn zoon geconditioneerd. “Mama” betekende applaus en knuffels. Hij ging er zo lang mee door dat ik er haast een complex van kreeg. Waarom waren al die vrouwen zo vaak op tv en ik niet?

Cc-foto: Diroussel