Mag je van CIDI Israël bekritiseren?

Zodra iemand Israël bekritiseert, roept CIDI (of een andere Israël-supporter): “Antisemitisme!”

CIDI beweert in alle interviews en opiniestukken dat je Israël mag bekritiseren. Echter ik ken geen enkel voorbeeld van kritiek die door CIDI is goedgekeurd. Zodra iemand Israël bekritiseert, roept CIDI (of een andere Israël-supporter): “Antisemitisme!”

Ik las bijvoorbeeld net in een opiniestuk van Aline Pennewaard (voorlichter bij het Centrum voor Informatie en Documentatie Israël) in de Telegraaf: 

“Het is niet dat er geen kritiek op Israël mag zijn. Zoals in elke functionele democratie gaan er ook in Israël genoeg dingen verkeerd die zonder enige twijfel benoemd mogen - nee, zelfs móeten - worden. Israël hoeft niet anders behandeld te worden dan andere landen.”

Nog een voorbeeld van Hanna Luden: “Kritiek op Israëlisch beleid en handelen blijft noodzakelijk; elke samenleving moet kritisch worden gevolgd, en een samenleving in oorlogssituatie des te meer.” 

Voorbeelden van Israëlkritiek

Jimmy Carter schreef al in 2007 een boek “Palestine: Peace Not Apartheid”. Direct riep men: “Antisemitisme”. Dries van Agt schreef een boek “Een schreeuw om recht” en CIDI riep onmiddellijk: “Antisemitisme”. John Mearsheimer en Stephen Walt schreven een goed onderbouwd boek “The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy” en ze werden bedolven onder beschuldigingen.

Ieder jaar schrijven Israël-supporters dat de VN veel meer resoluties ‘tegen Israël’ dan ‘tegen’ alle andere echte schurken bij elkaar neemt. Maar zij tellen alle resoluties als antisemitisch, dus ze accepteren geen enkele kritiek. Zelfs als de resoluties Israël niet eens benoemen. 

Het Simon Wiesenthal-centrum koos Barack Obama als de antisemiet van het jaar 2016, omdat hij een Veiligheidsraadresolutie niet vetode. Een paar jaar later zette het centrum de Duitse ambassadeur in de top-10 Jodenhaters omdat hij voor resoluties stemde. Leon de Winter schreef in een opiniestuk: “Er lopen behoorlijk wat Israël-haters rond bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.” Waarom? Omdat Nederland op een resolutie stemde waarin staat dat de Golanhoogten door Israël bezet zijn. 

Men beschuldigt alle VN-rapporteurs van antisemitisme, zoals Francesca Albanese, Michael Lynk, Richard Falk en John Dugard. Israël-supporters beschuldigen alle rapporteur-kandidaten van antisemitisme. Preventief. William Schabas, een van de meest deskundige en gerespecteerde rechtsgeleerden op gebied van humanitair recht, vertelde mij dat hij zijn kandidatuur terugtrok want die beschuldigingen werden hem teveel.

Ik gaf een Israël-supporter een citaat van het Rode Kruis (ICRC):

“Prohibition of colonization

[International humanitarian law] also absolutely prohibits the deportation or transfer of parts of the occupying powers own civilian population into the occupied territory. This prohibition is intended to prevent the colonization of occupied territories by nationals of the occupying power, and the gradual establishment of ‘facts on the ground’ that may eventually result in a de facto annexation of the territory in question. A well-known case in point is the longstanding Israeli policy of establishing settlements for parts of its own population inside the occupied Palestinian territory. The ICRC has consistently taken the position that this policy is in clear violation of IHL and has had grave humanitarian consequences for decades.”

En de Israël-supporter produceerde binnen een mum een ‘bewijs’ dat het Rode Kruis antisemitisch is. Ik citeerde het boek “The Occupation of Justice: The Supreme Court of Israel and the Occupied Territories” van de vooraanstande Israëlische juristen David Kretzmer en Yaël Ronen. De Israël-supporter produceerde binnen 5 minuut een ‘bewijs’ dat ‘ze’ antisemieten zijn. Ik citeerde het Israëlische Hooggerechtshof dat de Westelijke Jordaanoever bezet is en ideologische nederzettingen het volkenrecht schenden. De Israël-supporter riep dat het Israëlische Hooggerechtshof antisemitisch is.

Toen het Internationaal Gerechtshof de adviesopinie over de Israëlische muur in 2004 gaf, beschuldigde men het hof van antisemitisme. Toen het Internationaal Strafhof (ICC) in 2021 een onderzoek begon naar Palestijnse en Israëlische oorlogsmisdaden, riepen CIDI en Netanyahu dat het ICC antisemitisch is.

En alle media zijn antisemitisch. Wierd Duk riep in zijn podcast: “Openlijk antisemitisme bij publieke omroep.” Els van Diggele schreef een boek “De misleidingsindustrie. Hoe Nederlandse media ons dagelijks beetnemen.” Hans Moll schreef een boek: “Hoe De Nuance Uit Een Kwaliteitskrant Verdween. NRC Handelsblad Neemt Stelling Tegen Israël.”

In het boek ‘Jodenhaat’ van Ron van der Wieken staan alle mensen die Israël ooit bekritiseerden als Jodenhaters te boek, zoals: “De door Israël en joden ziekelijk geobsedeerde cultuurexegeet Thomas von der Dunk, maar ook de onheilige drie-eenheid van de oud-politici Van Agt, Van den Broek en Andriessen.” Andere bekende namen zijn Joris Luyendijk, Sander van Hoorn en Cees Flinterman. 

Cees Flinterman heeft een indrukwekkend CV in de mensenrechtenwereld. Hij was onder andere: professor in Maastricht en Utrecht; directeur van The Netherlands Institute of Human Rights; directeur van The Netherlands School of Human Rights Research; lid van de VN-mensenrechtencomité. De respectabele juridische uitgeverij Intersentia publiceerde een boek in zijn eer. Maar hij adviseerde pensioenfondsen om niet in de bezette gebieden te investeren. Onmiddellijk beschuldigden Wim Kortenoeven, Nieuw Israëlietisch Weekblad en zes Joodse instellingen hem van antisemitisme. Jaap Hartog, bestuursvoorzitter van het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap zei toen: “Ja, men kan en mag kritisch zijn op Israël.” Maar nu even niet.

En toen Human Rights Watch (HRW) Israël van apartheid beschuldigde, reageerde CIDI: “Natuurlijk is er genoeg reden voor kritiek op Israël, op welk land niet? Des temeer een land in oorlog. Maar een rapport dat vooral als doel heeft Israël een provocatief label op te plakken, of als de paria van de wereld neer te zetten zal niet bijdragen aan gerechtigheid voor wie dan ook in het gebied, laat staan aan vrede tussen de volkeren.” Harvard Universiteit nam Kenneth Roth (de voormalige HRW-leider) niet in dienst omdat hij Israël bekritiseerde. 

Dus hoeveel voorbeelden bestaan er van bekende personen, deskundigen, organisaties, instituties, rechtbanken, die voor de Palestijnen opkomen, zonder beschuldigd te worden van antisemitisme?

Retorische truc

Hoe komt het dan dat CIDI nooit een goede kritiek ontdekt? Misschien beweert CIDI dat je Israël mag bekritiseren alleen als een retorische truc. De lobbyorganisatie The Israel Project publiceerde een handleiding voor Israël-supporters genoemd “Global Language Dictionary”. De schrijver ervan beweert dat hij de beste taal heeft gevonden om de Israëlische nederzettingen aan het publiek te verkopen, door onderzoek te doen op “focus groups.” Al stond er “Not for distribution or publication” in, wist Newsweek een kopie ervan te bemachtigen. In deze handleiding staat:

“Don’t pretend that Israel is without mistakes or fault. It’s not true and no one believes it. Pretending Israel is free from errors does not pass the smell test. It will only make your listeners question the veracity of everything else you say. Admitting that Israel has and continues to make mistakes does not undermine the overall justice of Israel’s goals: peace and security and a better quality of life for BOTH sides…. WORDS THAT WORK ‘Are Israelis perfect? No. Do we make mistakes? Yes. But we want a better future, and we are working towards it.’” 

Het bovenste citaat klinkt bekend voor wie opiniestukken of interviews van CIDI regelmatig leest. Zo’n toegeving dat Israël fouten maakt werkt psychologisch heel goed. Immers CIDI lijkt daarmee open-minded, in tegenstelling tot de Palestina-supporters, die altijd Israël de schuld geven en nooit een fout van de Palestijnen toegeven.

Daarmee laat CIDI ook zien objectief naar het conflict te kijken, want in volkswijsheid denkt men dat wie zijn eigen fouten ziet, objectiever is dan wie zichzelf als perfect ziet. Dus als CIDI het slechts als retorische truc gebruikt, dan is het mysterie opgelost.

Advies

Als het geen retorische truc is, dan is mijn advies aan CIDI: Maak maar een lijst op je site met wat men over Israël mag zeggen. Dan weten de Palestina-supporters dat ze geen gezeik achteraf krijgen. Of nog beter: maak een service waar de Palestina-supporters hun toekomstige uitingen ter fiattering kunnen indienen, zoals speeches, opiniestukken, boeken etc. CIDI zou op hun uitingen een stempel moeten zetten: “Goedgekeurd door CIDI”. Dan kunnen we in de winkel de boeken herkennen die de waarheid bevatten. Of als er de stempel “afgekeurd” staat, dan lezen we op eigen risico.