Maccabi Tel Aviv, genocide, misleiding en ontkenning

De diep ingebakken ontkenning door rechts Nederland
Rechts Nederland wast zijn handen in onschuld. Het blijft geloven in de rechtschapenheid van Israël en zijn recht op zelfverdediging. Het veroorlooft zich tot in de kleinste details zich te laten misleiden door onbetrouwbare Israëlische informatie en blijft de misdadige acties van Israël ontkennen. Israël heeft het recht te doen wat het doet: genocide en etnische zuivering. Want “Israël is en blijft het uitverkoren volk, zijn bevolking blijft eeuwig slachtoffer, en de Palestijnen zijn onmenselijk en niet gelijk aan ons, beschaafde Israëliërs”. Genocide, etnische zuivering, onteigening, marteling, allemaal niet waar, gewoon leugens. De conclusies van Amnesty International, na eigen gedegen onderzoek, dat Israël zich schuldig maakt aan genocide, allemaal valse berichtgeving? Volgens Israël wel. Dat UNRWA gekort moet worden omdat het medeschuldig zou zijn aan terroristische activiteiten? Staat zo vast als een huis, zegt Israël. Hoe kan het dat “rechtschapen” rechts en zelfs centrum-links Nederland het Israëlische “fake news” als zoete koek blijft doorslikken? En daarmee zijn eigen geloofwaardigheid op het spel zet?

De jacht op onschuldige voetbalsupporters als “case study”
Het donderde in Amsterdam, voorafgaand aan, tijdens en na het bezoek van hooligans van Maccabi Tel Aviv (MTA) aan onze hoofdstad voor een voetbalmatch tegen Ajax. Israëlische hooligans, velen in dienst (geweest) van het Israëlisch leger (IDF), maakten de dagen voor de wedstijd tegen Ajax de stad onveilig, belaagden mensen die er Arabisch uitzien, trokken Palestijnse vlaggen omlaag, belaagden een woning met een pro-Palestina poster aan een raam, molesteerden een Marokkaanse taxichauffeur, en verkondigden dat ze het leger van God zijn, dat Gaza platgebrand en Arabieren verkracht moeten worden, dat scholen in Gaza niet meer nodig zijn , want er zijn toch geen kinderen meer. En op de avond na de match, donderdag 7 november 2024, gingen ze op het Damrak mensen te lijf met stalen buizen en houten knuppels. Tegen dit vandalistische geweld werd niet of nauwelijks opgetreden. De politie liep ernaast en keek ernaar. Genocidale taal. Dat mocht allemaal. Vrijheid van meningsuiting toch? Het is onbegrijpelijk dat deze wedstrijd niet als risicovol was aangemerkt. Recente ervaringen in het Europees voetbal met MTA-hooligans, die ook in Israël berucht zijn vanwege provocaties en racistisch geweld, spreken immers voor zich. In 2016 was MTA ook op bezoek in Amsterdam en zong uit volle borst hun verkrachtingslied: jullie zijn de hoeren van de Arabieren, we zullen jullie neuken en jullie bloed drinken, we zullen jullie meisjes pakken en terwijl we ze verkrachten roepen we: vandaag is de dood (Ramsey Nasser, 2024). Het laat zien dat onze inlichtingendiensten desondanks niet in staat waren om dit te willen zien aankomen. En dat de Amsterdamse driehoek zich verkeerd liet informeren, zich heeft laten misleiden door Israëlische veiligheidsdiensten.

De reactie van Amsterdamse jongeren
In diezelfde nacht, van donderdag op vrijdag, pas na al deze doelbewuste provocaties, reageerden Amsterdamse jongeren, voor een deel, schijnt het, met een Arabisch achtergrond (is niet geverifieerd overigens). Zij reageerden op het geweld van de hooligans, waarbij ze met scooters op hen in zouden zijn gereden, en gevraagd zouden hebben of ze een Israëlisch paspoort hebben, alvorens hen een pak slaag te geven.  Dat kan niet, geweld wordt bij ons in Nederland niet beantwoord met eigenhandig geweld, ook als de aanwezige politie niet wenst in te grijpen. Hun frustratie is echter begrijpelijk vanwege de uitermate racistische bejegening van henzelf, en het verheerlijken door MTA en haar supporters van meer dan een jaar onbeschrijflijk geweld in Gaza en de Westelijke Jordaanoever tegen Palestijnen en sinds twee maanden ook in Libanon. Velen in Amsterdam voelen zich verbonden met de Palestijnen en hebben alle verschrikkelijke beelden gezien van eindeloos voortdurende bombardementen, executies, verkrachtingen van gevangenen, bewust doden van kinderen, het vernietigen van alle infrastructuur voor een menswaardig leven. Er is te veel om op te noemen. Iedereen kan het zien, maar onze “objectieve” media vinden dat niet nodig te delen, kijken er weg van en doen mee aan de algehele ontkenning van het geweld tegen 7 miljoen burgers in Palestina.

De racistische rechtse reactie
Het verhaal wordt omgedraaid. De aandacht gaat naar het geweld door Amsterdamse jongeren. Er zouden pogroms plaats vinden in ons nette vaderland. Arme en vooral onschuldige Israëlische voetbaltoeristen zijn met geweld aangevallen. Er zou op joden worden gejaagd. Israël zou vliegtuigen sturen om hun arme toeristen veilig terug te brengen naar het enige land waar joden veilig zouden zijn. Mensen met een tweede paspoort die geweld plegen moeten het Nederlanderschap ontnomen worden. Antisemitisme is nu het toverwoord. Het integratiebeleid zou hebben gefaald. Al dat islamitische tuig het land uit. We zijn terug in de dertiger jaren van de vorige eeuw, al dat Joodse tuig ………., etc. Ga maar door. Kortom, het nu in Nederland florerende extreemrechts duikt hier bovenop met een racistisch rechts narratief.

Het voorafgaand hooligan-geweld wordt niet genoemd, bleef lang onbekend of onderbelicht bij de autoriteiten. Netanyahu in een vroege persconferentie vrijdagmorgen, haalt uit en heeft het over een verschrikkelijke pogrom in Amsterdam. Het wordt onmiddellijk geëchood door de westerse en Nederlandse media, autoriteiten en politici; Geert Wilders zet de toon, gevolgd door Joe Biden en anderen. Alles wat Israël zegt is tenslotte niet aan twijfel onderhevig, hoeft niet te worden getoetst op feitelijkheid. Maar hoe durf je? Hoe durf je deze enkele, af te keuren, geweldsdaden te vergelijken met de pogroms in Oost-Europa en in Nazi-Duitsland? Toen Joden verjaagd werden, vermoord werden, hele wijken in brand gestoken werden. Hoe durf je te zeggen dat dit, nu en in Amsterdam, op een pogrom begint te lijken? Hoe durf je dit antisemitisme te noemen? Hoe haal je het in je hoofd deze zwaarbeladen termen te ontkrachten, van alle betekenis te ontdoen door ze zo misplaatst te gebruiken? Hoe durf je al deze Israëlische propaganda over te nemen en voor je eigen rechtse agenda te gebruiken? Te misbruiken in dienst van je niet bestaande asielcrisis en gefaald integratieverhaal. In dienst van een racistische agenda, die een hele bevolkingsgroep wegzet met een herhaling van de veroordeelde slogan dat er te veel Marokkanen in ons land zouden zijn.  

Er is hooligan-geweld gebruikt op racistische Israëlische genocidale hooligans; er is echter geen enkel bewijs dat Nederlandse Joden zijn aangevallen. Nogmaals, geweld is geen excuus voor ander geweld, niet in Amsterdam, niet in Gaza, niet op de Westelijke Jordaanoever, niet in Libanon, nergens. Integratieprobleem? Inderdaad, Nederlandse jongeren met een buitenlandse afkomst worden nog steeds gediscrimineerd in de maatschappij, bij verkrijgen van stages, banen en studiebeurzen. Als er al een probleem is met integratie dan ligt dat aan institutionele discriminatie en aan de ophitsende taal van rechtse politici in ons land.

Misleiding, wegkijken en ontkenning
De wijze hoe over het Maccabi Tel Aviv-geweld in Amsterdam wordt gerapporteerd door onze westerse media en politici, illustreert het wegkijken en ontkennen van de totale straffeloosheid van alles wat Israël dit laatste jaar doet – en de al meer dan 75 jaar daarvoor. De moreel verwerpelijke houding van het grootste deel van onze westerse politici, die dit geweld niet doen stoppen, dit zelfs faciliteren met wapenleveringen, is onbegrijpelijk. Zij zijn daarmee medeplichtig aan dit geweld en zouden moeten worden aangehouden. Deze ontkenning, het niet willen zien, is ook een verklaring voor de eigenhandige reactie van deze Amsterdamse jongeren en veel andere woedende mensen. Nogmaals, verklaring betekent geen goedkeuring van geweld, niet hier en niet in Palestina.

Een gitzwarte dag in de geschiedenis van onze stad, zei de burgermeester van Amsterdam. Inderdaad, een gitzwart moment veroorzaakt door onze eigen “gevestigde” steeds rechtser wordende orde die polariseert, misleidt en slechts verdere radicalisering veroorzaakt.