Maak je in de zorg geen winst, dan kan je barsten

Op verschillende plaatsen in Nederland staan jeugdzorg-instellingen op omvallen. Daar waar dat nog niet het geval is, zoeken gemeenten naar andere potjes om tekorten te kunnen betalen door bijvoorbeeld de belasting te verhogen. De prijs wordt wederom bij de inwoners gelegd. Best gek toch, we betalen met z’n allen al belastinggeld voor onze zorg. Is het geld dan op? Nee. We hebben namelijk miljarden op de Nederlandsche bank staan. We pamperen de allerrijksten, Shell betaalt geen winstbelasting en ga zo maar door. Nee, we zitten landelijk niet krap bij kas of financieel met onze handen in het haar, in tegenstelling tot de gemeenten. Het gaat hier dus puur om politieke keuzes.

Het zijn dezelfde politieke keuzes die onze zorg gesloopt hebben. Door de zorgverantwoordelijkheid over te dragen aan de gemeente, zou het allemaal beter worden. De overheveling ging gepaard met een forse bezuiniging (waar het dus om draaide) maar het zou goedkoper worden en meer kwaliteit leveren. Ja in dromenland, waar veel van de promotiepraatjes van onze neoliberale politici vandaan komen. In werkelijkheid ligt het heel anders. De zorg is een markt geworden, maar wat niet failliet mag gaan, hoort niet op de markt.

De gemeenteraad heeft vaak geen grip op en geen idee waar op wordt gestemd. Zo heeft Apeldoorn in de krant moeten lezen dat de Hoenderloo Groep, een zorginstelling voor jongeren met complexe problematiek, zijn deuren gaat sluiten. Het zou niet eerlijk zijn om tekorten aan te vullen op andere groepen die onder gehandicaptenzorg vallen. Helemaal mee eens natuurlijk. Maar waarom luidt de top die er nog geen jaar zit dan niet de noodklok? Want door heel het land bestaan momenteel tekorten. Waarom kiest de top ervoor om plekken voor jongeren die al zo vaak zijn overgeplaatst en hun laatste kans op specialistische zorg door de neus te boren? Zou de locatie van de zorginstelling, het terrein is miljoenen waard, er iets mee te maken kunnen hebben? Zou het ze gaan om de winst in plaats van de zorg voor jongeren, vraag ik mij dan hardop af.

Het neoliberale systeem maakt het mogelijk dat winsten, marktwerking en marktdenken van de top, (fraude)vrij spel krijgen in de zorg. Minister de Jonge wijst met de vinger naar de gemeenten. Wat betreft de Hoenderloo Groep gaat de minister al uit van de sluiting in plaats van dat hij ingrijpt.

Het is nu zover gekomen dat zorgmedewerkers opstaan. Deze groep mensen is liever bezig met de jongeren waarvoor zij dit werk doen. Vaak hebben ze intern te maken met intimidatie vanuit de top. Dat maakt het allemaal niet makkelijk om er tegenop te staan. Toch luiden deze jeugdzorg-medewerkers nu de noodklok.

Ze verdienen onze solidariteit, zij verdienen de ophef, zij verdienen dat we allemaal één vuist maken. Om deze groep te kunnen steunen, heb ik ze met liefde gesteund bij het maken van een petitie.

Ik wil iedereen vragen om deze petitie te tekenen en te delen. Op 22 Januari staat er een debat op de politieke agenda. De petitie zal dan aangeboden worden aan de minister.

Het is tijd. Red de Jeugdzorg!