In de rij staan is een luxe

Luxe die binnen handbereik ligt is geen luxe.

Rijen in de PC Hooftstraat. Voor kleding, tassen, accessoires. Voor bedragen waarvoor veel mensen maanden voltijds moeten koffersmijten, post sorteren, pakketjes bezorgen, vakkenvullen.

Hoezo hyperinflatie en historisch laag consumentenvertrouwen?

Maar wie staan hier eigenlijk in de rij? Mensen die de overwaarde van hun hypotheek hebben verzilverd en kleiner zijn gaan wonen? Die geprofiteerd hebben van de steunpakketten voor beursfondsen, op het juiste moment cryptomunten verkocht hebben? Of die heel lang gespaard hebben, hard gewerkt voor een goed salaris?

Misschien steken mensen zich wel in de schulden. In Nederland zijn ruim 614 duizend huishoudens met geregistreerde problematische schulden.

En: is het écht wel zo druk? Of lijkt het maar druk, omdat winkels bewust weinig mensen binnen laten. Dit geeft de indruk dat spullen populair zijn. En áls je eenmaal binnen bent, als enige, zul je je kans grijpen om nóg meer aan te schaffen.

Niets is wat het lijkt. De rijen zijn onderdeel van de customer journey. Nu rijk zijn meer dan ooit in de mode is, moeten de luxe merken íets. Een luxe die binnen handbereik ligt, is immers geen luxe. Zo moet men er toch nog voor werken.