Luisterboek

Jef en Robert waren onze twee katten. Doorgewinterde kijkers van  Goede tijden, slechte tijden  weten dan direct dat we onze huisdieren hadden vernoemd naar de gebroeders Alberts uit de eerste Nederlandse soapserie. Jarenlang keken Rob en ik samen elke avond om acht uur naar de belevenissen in Meerdijk. Toen Job in 2004 geboren werd, veranderde dat. We werden personages in onze eigen soap die een veel onwaarschijnlijker verloop kende en waar nooit een karakter uit werd geschreven.

Jef en Robert dus. In ons gezin waren het geen bloedbroeders: het kleine zwarte katertje Jef kwam uit het asiel en de grijze cyperse kat Robert haalden we op bij kennissen. Onze beoogde Robert bleek bij zijn geboorte al de naam Whiskey te hebben gekregen van zijn baasjes. Ook goed, we lieten het zo. Waarom vertel ik dit? Omdat het grappig is dat de man naar wie we onze kat vernoemden, Robert Alberts, onlangs mijn nieuwe boek  Ik heb geleefd  heeft ingesproken. Net zoals onze kater Robert niet echt Robert heette maar Whiskey, heeft Robert uit GTST ook een andere naam. De (stem)acteur heet Wilbert Gieske.

Had je me destijds, in het begin van deze eeuw, verteld dat deze man naar wie ik dagelijks keek op tv twintig jaar later op verzoek van mijn uitgever een luisterboek van mijn hand zou inspreken, dan had ik gezegd dat deze gang van zaken uitermate ongeloofwaardig was. Zelfs voor een soap. Maar het gebeurde wel.

In  Goede tijden, slechte tijden  konden de broers niet altijd even goed met elkaar door één deur. Bij ons thuis tolereerde Robert zijn huisgenoot Jef simpelweg niet: hij sloeg hem de hele kamer door. Kleine aanhankelijke Jef kwam uiteindelijk achter ons huis onder een trein. We hebben altijd vermoed dat Robert hem het laatste duwtje heeft gegeven.