Luie ouders doen het beter

Lui ouderschap is in Amerika een reactie op extreme parenting: ouders die hun kind als een kasplantje beschouwen, hem voortdurend stimuleren en begeleiden en elk gevaar proberen weg te nemen. De zeer joodse en New Yorkse Lenore Skenazy startte de Free Range beweging van luie ouders toen ze haar 9-jarige zoon alleen met de metro in New York liet reizen en daarvoor in populaire talkshows ter verantwoording werd geroepen. Ze kreeg de bijnaam America’s Worst Mom. Op haar site www.freerangekids.wordpress.com staat ze nu duizenden ouders met raad en daad bij.

‘Kun je de bel op m’n fiets zetten?’ – ‘Kun je dat zelf niet?’ ‘Help je me even met wiskunde?’ – ‘Straks misschien.’ ‘Wil je de lamp in mijn kamer verplaatsen?’ – ‘Nee, nu niet, ik zit net naar Sponge Bob te kijken.’

Sinds ik het concept van het luie ouderschap heb omarmd, is voor mij het leven thuis een stuk ontspannender geworden. Het is heerlijk om niet heel de dag voor mijn lieve tweetal klaar te staan. Laten we eerst maar eens kijken of ze het zelf kunnen oplossen. Mijn nieuwe houding leverde in eerste instantie de nodige verbazing op, gemopper en zelfs semibezorgde vragen naar mijn welbevinden.

‘Voel jij je wel goed ofzo? Is er iets?’

Ze kunnen er gelukkig ook wel de lol van inzien. Want ik spiegel in feite hun eigen gedrag en dat hebben ze dondersgoed door. Mijn vragen om pyjama’s op te bergen, de afwasmachine uit te ruimen of hun kamer te stofzuigen stuiten namelijk op precies hetzelfde uit- en meestal afstelgedrag.

Lui ouderschap is in Amerika een reactie op extreme parenting: ouders die hun kind als een kasplantje beschouwen, hem voortdurend stimuleren en begeleiden en elk gevaar proberen weg te nemen. De zeer joodse en New Yorkse Lenore Skenazy startte de Free Range beweging van luie ouders toen ze haar 9-jarige zoon alleen met de metro in New York liet reizen en daarvoor in populaire talkshows ter verantwoording werd geroepen. Ze kreeg de bijnaam America’s Worst Mom.  Op haar site www.freerangekids.wordpress.com staat ze nu duizenden ouders met raad en daad bij.

Lui ouderschap is overigens misschien wel de verkeerde benaming, het is eerder ontspannen ouderschap. Je geeft je kind veel vertrouwen en grijpt pas in als het echt noodzakelijk is. Grote vraag is natuurlijk hoever je daarbij gaat. Zo wilde mijn dochter (11) vorige week alleen van de naschoolse naar huis lopen. Een wandeling van nog geen tien minuten, maar wel via een kruising die tot de gevaarlijkste van Nederland wordt gerekend. Na rijp beraad vond ik het goed als ze bij de verkeerslichten zou oversteken. Tot een uur of vijf was ik geheel ontspannen. Om half zes begon het echter te kriebelen, om kwart voor zes werd ik zenuwachtig en om vijf voor zes belde ik in paniek de naschoolse om te vragen hoe laat ze vertrokken was – er werd niet meer opgenomen. De bel die om tien over zes ging, zorgde voor een enorme zucht van opluchting. Ontspannen ouderschap, dat kan soms verdomd inspannend zijn.