'Love' is kunst en porno maar vooral érg saai

Gaspar Noé wilde met Love een liefdesverhaal vertellen vanuit een seksueel uitgangspunt. Het groot aantal expliciete en onvervalste seksscènes die dat opleverde, veroorzaakte op het festival van Cannes heftige discussies over de grens tussen kunst en porno.

De regisseur van de films Irréversible en Enter the Void zal ongetwijfeld in zijn nopjes zijn geweest met de reacties. Love bewijst echter vooral dat seks en controverse geen vervanging zijn voor interessante karakters en een goed verhaal.

Gaspar Noé is – wat je ook van zijn films vindt – een maker die het medium uitstekend beheerst. Hij maakt een paar hele nadrukkelijke stijlkeuzes die de aandacht op zichzelf vestigen en hij houdt tijdens de hele film daar consequent aan vast. Dit geeft de film de hypnotiserende en trip-achtige kwaliteit die hij ook met zijn eerdere films wist te bereiken.

Het moet worden gezegd: de seksscenes in Love zijn behoorlijk geslaagd. Ondanks dat de expliciete penetratieshots, genitaliën en orgasmes niet zo baanbrekend zijn als Noé wellicht denkt en hoopt. We hebben de afgelopen decennia immers al Spetters , Intimacy en Nymphomaniac mogen aanschouwen. De regisseur slaagt – op de betere momenten – erin om hetgeen dat het moeilijkst is aan seksscènes toch goed in beeld te brengen, ze namelijk erotisch en overtuigend doen overkomen.

Het grote probleem van de film is dat het verhaaltje over een jong kunstenaarsstel dat graag vrij wil zijn maar zichzelf ten gronde richt (met steeds verdergaande experimenten en onvermijdelijke jaloezie) tamelijk voorspelbaar en oninteressant is. Dat komt doordat de hoofdpersonen geen mensen zijn wier gezelschap je lang kunt verdragen. Met name de man is misschien wel het meest onsympathieke filmpersonage van de afgelopen jaren: hufterig, egocentrisch, hedonistisch en behoorlijk dom.

Dat is natuurlijk de intentie van de maker. Maar om een film te laten werken moet er in zekere mate sprake zijn van empathie voor personages en die is er niet. Elk gevoel van tragiek over de teloorgang van liefde dat het verhaal bevat – of ideeën die er achter schuilen over de aard van seks en liefde – komen daardoor totaal niet over. Ondanks alle discussies is Love uiteindelijk een saaie film. En 130 minuten is behoorlijk lang voor een saaie film.

Bart Juttmann, bekend van de webserie Ideale Liefde, bespreekt op Joop wekelijks een film. Volg Bart ook op Twitter