Das Magazin is een nieuw literair tijdschrift: prachtig vormgegeven, veel spel met typografie en geestig
Daniël van der Meer (25) wijst naar de vloer in zijn eenkamerappartement dat keuken, huis- en slaapkamer in één is: “Hier viel ik flauw. Ik kwam net van de wc toen het opeens zwart voor mijn ogen werd.”
Een blauwe plek vlak onder zijn linkeroog herinnert aan de val. Daniël is vermoeid en overwerkt. Hij heeft een baan als programmamaker in debatcentrum de Rode Hoed. Daarnaast is hij een van de vier drijvende krachten achter Literaturfest , een van de hotste literaire avonden van Amsterdam, en medeoprichter van het veelbesproken literaire tijdschrift: Das Magazin. Het kwartet vrienden bestaat verder uit Ernst-Jan Pfauth (nrc.next-columnist), Tim de Gier (webredacteur Vrij Nederland) en Toine Donk (recensent).
Daniëls woning dient ook als opslag-, redactie- en archiefruimte. Bij zijn bed staan een paar dozen met het eerste nummer van Das Magazin dat een paar weken geleden uitkwam. “We hebben er 1.500 laten drukken” zegt Daniël. “Nu hebben we er nog maar 200 over.”
Dat zijn cijfers waar andere literaire tijdschriften met een langere bestaansgeschiedenis alleen maar van kunnen dromen. Hun geheim: ze zijn hip als een malle. Op Daniëls keuken- annex salontafel ligt ook een nummer van het literaire tijdschrift Tirade. Saaie opmaak, veel tekst en geen beeld en volstrekt humorloos. Vergelijk dat met Das Magazin: prachtig vormgegeven, veel spel met typografie en geestig, zie bijvoorbeeld de afgedrukte bierviltjes waarop Remco Campert twee exclusieve gedichten schreef.
“We betalen de auteurs deels uit in champagne”, zegt Daniël in alle ernst.
Literaturfest, dat ze eens in de twee maanden organiseren in de Rode Hoed, trekt altijd zo’n tweehonderd jongeren tussen de 20 en 35. “Niet gehinderd door enige kennis” – zo prijzen ze zichzelf aan. De pretentieloze manier waarop ze literatuur behandelen zorgt ervoor dat het publiek graag komt.
“Bij veel literaire avonden wordt verondersteld dat je veel gelezen moet hebben”, zegt Daniël. “Dat sluit anderen al snel buiten.”
En het mag een feestje zijn. Na afloop van de avond eindigen ze steevast met zestig man in café de Klepel.
Een van de vier jongens, Tim de Gier, schreef vorige week een blog waarin hij het idee oppert om vanuit thuislocaties eigen boekwinkeltjes te beginnen en boeken aan te bieden die niet aan bod komen in de huidige bestsellercultuur. Zijn plan kon op veel bijval rekenen.
“Onze initiatieven komen meestal voort uit onvrede over de huidige stand van zaken in de Nederlandse literaire cultuur”, zegt Daniël.
Is er onvrede over verstofte literaire tijdschriften die alleen een oud en klein publiek aanspreken? Dan richten ze hun eigen tijdschrift op. Is er onvrede over doodsaaie literaire avondjes? Dan organiseren ze wel hun eigen literaire avond en nodigen zonder ironische bijbedoelingen taalacrobaat en hiphopper Pepijn Lanen (De Jeugd van Tegenwoordig) uit. Nu willen ze ook hun eigen boekwinkels oprichten, uit onvrede over de bestaande boekwinkels.
Jongens zijn het – maar ambitieuze jongens, met een plan voor de literatuur.
Ik ben dan geen literair wonder, zeker ook omdat ik voor geen meter lezen kan. Maar typografie is mijn vak en ik kan niet anders zeggen de beetjes die ik van das mag heb gezien doen mijn hart sneller kloppen. Strakke pagina's, typografisch hip maar ook in orde. een lust om naar te kijken. ik ga zeker een abonnement nemen. Al is het maar om weer eens een typografisch hoogstaand Nederlands product in huis te hebben. Er zijn nog maar weinig magazine's van dit niveau in Nederland te vinden. Zonde wat er is een markt voor, zo blijkt~!
Zo'n boekenrevolutie is hard nodig inderdaad.
De boekwinkels waar ik vroeger vaak kwam en uren kon rondbrengen (en waar ik altijd veel te veel kocht) verkopen alleen nog maar wat *nu* in grote aantallen verkocht kan worden.
(maar er zijn er ook nog steeds die het *wel* ongelofelijk goed doen, zoals De Tribune in Maatricht, http://www.detribune.nl/, met uitpuilende stellingkasten)
Hassan, jas aan en weg met je geleuter. Nederlanderse schrijvers van Marokkanse afkomst moeten niet over dat soort geroddel gaan schrijven. Er zijn genoeg problemen om over te schrijven in plaats van goedkop geleuter, bijvoorbeeld: waarom is de Nederlandse Hassan is de Nederlander Jan niet.
Wat een geleuter zeg.
Ik snap niet echt wat je hier probeert, maar het werkt niet.
-
Beste Hassan, ik volg Das Magazin al sinds de crowdsourcing en vind het een prachtig initiatief. Weg van de stoffige boekenplanken, eindelijk iets wat inhoud en uiterlijk eer aan doet.
Dank voor de tip!
Overigens meen ik op de website de invloed van meestervormgever Piet Schreuders ('Furore') te herkennen, en ook van The New Yorker.
Beschouw dit als het mooiste compliment dat ik te vergeven heb.
Niet zo vreemd... ik denk dat klassieke (retro) typografie daar wel zijn grondslag vind. Daar en natuurlijk bij andere grootmeesters, onder wie bv. Bram de Does en Dick Elffers... Het lijkt er op dat er weer vraag is naar klassieke typografie, ook typografische kunst zie ik zo nu en dan weer zijn intrede maken. Heerlijk als je typofiel bent, zoals ik...