Lili en Howick verdienen excuses politici

Eindelijk kwam er dan het goede nieuws. Staatssecretaris Mark Harbers heeft het dan eindelijk besloten. Lili en Howick mogen blijven. Op Facebook regent het blije berichten. En terecht. Het is heel fijn en eerlijk dat Lili en Howick mogen blijven. Maar er is ook iets niet zo fijn, vind ik. Dat is dat het de politici al die tijd niet om Lili en Howick ging, maar om hun (soms verborgen) politieke agenda. De afgelopen weken hebben deze kinderen onnodig extra psychische schade opgelopen. Nee hadden ze en nee konden ze krijgen. Ondanks alle publieke verontwaardiging, moesten ze weg. Want, zo sprak de premier, iedereen voelt de emotie, maar er is een goed besluit genomen. Een besluit waar het kabinet vandaag op terugkwam. Waarom niet eerder de hand over het hart?

Fijn maar tegelijkertijd maffioos. Zo zie ik de ontstane situatie. De kinderen gingen naar de nationale televisie en verschenen live op onze beeldschermen, ze schreven een prachtige brief en bedachten dat weglopen ook een manier was om de aandacht op hun schrijnende situatie te richten. Dat terwijl kinderen eigenlijk tijd moeten hebben om buiten te spelen, samen met andere kinderen te sporten en te leren op school. Deskundigen gaven ongevraagde adviezen op de nationale tv, ze spraken van PTSS en over de gevaren die de kinderen liepen. Staatssecretaris Harbers deed er niets mee. En zijn naamgenoot Rutte liet het ook lopen. De keuze om ze vandaag alsnog te melden dat ze mogen blijven, gaat dus niet over de kinderen.

Als de staatssecretaris het voor de kinderen gedaan had, als liefdevol medemens, was de uitspraak dat ze mogen blijven al veel eerder gedaan. Wat hij nu alsnog doet, wat heel fijn is, gaat over angst om de stem van het volk kwijt te raken. Het gaat over de stemmen van de burgers die er ook iets van vinden. Niet over zijn mensenliefde voor twee jonge medeburgers. Dat blijkt ook uit de persverklaring. Een verklaring waarin het vooral gaat over ‘dat ze er alles aan gedaan hebben’, ‘dat het een veilig land is’ en ‘dat de betrokken instanties er alles aan doen’.

Over de ruggen van Lili en Howick worden enge spelletjes gespeeld. De VVD is als de dood om stemmen kwijt te raken aan de PVV. Wan de multiculturele samenleving, dat is intussen het politieke dossier waar je de meeste zieltjes kunt winnen, maar ook verliezen. Stef Blok deed daarom uitspraken waar hij later ‘sorry’ voor zei. Geert Wilders nodigde hem intussen lachend uit bij zijn partij te komen. En Mark Harbers en Mark Rutte deden een dag later dat waarvan ze dachten dat het Nederlandse volk dat wilde: een stevig vluchtelingenbeleid waarin soms onprettige maatregelen genomen moeten worden.

Wat Rutte vergat, was dat de mogelijke weglopers richting PVV, in sommige gevallen, helemaal niet zoveel moeite hebben met het opnemen of binnenhouden van medelanders. Als het om kinderen gaat, werkt het anders. En als ze goed kunnen voetballen, dan willen we ook massaal dat ze voor Nederland gaan spelen. En als ze een behulpzame buur zijn, ook meer dan welkom. Voor de VVD gelden echter nog andere wetten zo lijkt het. Als de keuze ons stemmen kost, dan moet het anders. Dus mochten ze blijven. En dat is, nogmaals, goed nieuws.

Waarom we niks van Wilders gehoord hebben, terwijl de multiculturele samenleving zijn politieke stokpaardje is? Omdat Wilders andersom hetzelfde spel speelt als Rutte. Hij kaapte het thema multiculturele samenleving en de mislukking daarvan. Hij werd groot enkel op dit thema. En dus deed hij stoer toen hij Stef Blok te kakken kon zetten. Want zijn potentiële kiezer vonden het wel kek wat Blok gezegd had. Maar over Lili en Howick twitterde hij geen letter. Waarom? Deze kinderen leveren hem geen stemmen op. Dat is politiek anno 2018. Het interesseert deze politici niet hoe het met de kinderen gaat, ze zijn bezig te kijken hoe ze beter kunnen worden van deze kinderen. In het woordenboek heet dat ‘kindermishandeling’.

Politiek misbruikt medemensen, alleen voor het eigen gewin. De multiculturele samenleving is alleen mislukt als er multicultureel negatief nieuws is. Voor Wilders waren deze kinderen risicofactoren, mocht hij ze tegen het licht van zijn politieke standpunten zetten. Dus zei hij vrijdag niet op Twitter dat hij Rutte een verstandig mens vond. Nodigde hij hem niet uit om bij zijn partij te komen. Want Wilders weet, als ik mijn idee loslaat op de zaak Lili en Howick, dan kost me dat stemmen.

Lili en Howick mogen blijven. Dat is fantastisch. Maar het politieke onderwaterprogramma… Dat is doodeng. Ik hoop dat Lili en Howick nu eindelijk weer rustig kunnen verder leven. En hoop dat de deelnemers aan dit vuile spel inzien dat ze jonge mensen in hun politieke arena stevig beschadigd hebben. Hopelijk leert iedereen nu de wijze les: als kinderen zich ellendig voelen, ga dan niet met feiten uitleggen dat dat niet nodig is. Ga geen argumenten bedenken waarom het wettelijk niet anders kan. VOEL DE VOLGENDE KEER MEE MET DE KINDEREN EN LUISTER NAAR ZE. Daar hebben kinderen niet alleen behoefte aan. Ze hebben er gewoon recht op.

Waar ze ook recht op hebben? Op genoegdoening, op erkenning. Op politici die de komende week bij Pauw aan tafel zitten en zeggen: “Sorry Lili en Howick, sorry dat we zo egoïstisch waren, sorry dat we alleen aan onszelf dachten. Sorry dat we in onze drang naar macht blind werden voor wat er echt toe deed. Het welbevinden van twee prachtige medemensen. Sorry. Heel erg sorry. Lili en Howick, ik bied bij deze mijn excuses aan dat mijn vaderland jullie dit heeft aangedaan. Sterkte met jullie herstel.”