Lik op stuk

Als zij-instromer op een redelijk zwarte school hoor ik soms verbazende verhalen. Lees en denk met me mee

In de pauze vertelt mijn mentor Senna wat haar zoon Soufyen is overkomen. Hij is taxichauffeur en rijdt vaak ’s nachts. Op weg naar Hilversum zegt zijn passagier ineens ‘kankermarrokkaan’. Soufyen weet in eerste instantie niet wat hij hoort, maar de passagier heeft het echt gezegd. Hij parkeert bij de eerste parkeerhaven langs de snelweg en zegt dat de passagier eruit moet. Die weigert. Soufyen opent de deur en haalt de passagier eruit. Hij was waarschijnlijk erg dronken dus dat was niet al te ingewikkeld. Die mag een nieuwe taxi bestellen langs de snelweg. Het hele weekend vraagt Soufyen zich af wat hier nu gebeurd is. 

Senna vond dat hij had moeten doorrijden en de passagier naar de eindbestemming had moeten brengen. Zij was bang dat de passagier haar zoon wat aan had kunnen doen. Ook is ze als Marrokaans-Nederlandse moeder altijd bang dat op een gegeven moment haar kinderen uit frustratie over de schreef gaan. Dan worden ze dubbel gepakt. 

Ik geef Soufyen gelijk. Direct handelen bij ontoelaatbaar gedrag. Dat doen we ook zo in de klas. Alleen zo kan je een regel handhaven. Alleen door direct op te treden bij het overtreden van een regel leer je wat de regel is. Lik-op-stuk heet dat, heel leerzaam. Als Soufyen door was blijven rijden kunnen racisten zoals deze passagier gaan denken dat het OK is om Marrokkaanse Nederlanders te vernederen. Dat is het niet. De regel is dat je niet discrimineert.

Ik hoop dat de passagier tijdens de barre voettocht naar huis van de lik-op-stuk-aanpak van Soufyen heeft geleerd dat hij niet zonder al die Marrokaans-Nederlandse taxichauffeurs kan. Stel dat ze allemaal zouden weigeren om voor racisten te werken. Dat wordt dan zelf lopen, zelf je oude ouders verzorgen, zelf les geven, zelf programmeren, zelf besturen, zelf het land verdedigen. 

Maar wat zou jij doen als je Soufyen was? Doorrijden en je niet laten kennen of de passagier eruit zetten? Of iets anders?