Lieve politici, willen jullie over een volgend studiestelsel wat beter nadenken?

Lieve politici van Nederland,

Vandaag kwam een deel van jullie in het nieuws: het leenstelsel moet op de schop. Dat is natuurlijk fantastisch om te horen: toekomstige generaties studenten krijgen elk weer een gepaste bijdrage voor hun studie, waardoor studeren hopelijk (weer) toegankelijk wordt voor een grotere doelgroep.

De NOS bericht dat de PvdA in 2015 nog voorstander was van het invoeren van het leenstelsel, dat zou de solidariteit in de samenleving ten goede komen: “de slager moet niet voor de opleiding van de advocaat meebetalen”. Nu geeft Lodewijk Asscher aan het leenstelsel aan te willen passen.

Slaaf van het leenstelsel In 2015 was ik net begonnen aan het derde jaar van mijn bachelor. In 2016 studeerde ik af, en wilde ik heel graag verder met een master. Toen ik aan mijn studie begon, was ik in de veronderstelling dat ik 4 jaar lang studiefinanciering zou ontvangen, dat werd nu drie jaar. Hoe ik die master ging financieren? Ik besloot toch maar een master te doen in mijn thuisstad en had gelukkig lieve ouders, die alles, maar vooral zichzelf opzij hebben gezet om mij mijn beoogde studie af te laten ronden op een manier die voor mij acceptabel was. Uiteindelijk moest ik toch een bedrag bijlenen. Gelukkig deed ik een éénjarige master, waardoor ik maar één jaar slaaf van het leenstelsel werd. In mijn omgeving zag ik echter ook veel technische studenten die vastzaten aan een tweejarige master, of geneeskundestudenten, die 3 jaar fulltime co-schappen met onregelmatige roosters moesten lopen, waardoor het handhaven van een bijbaan ook moeilijk werd.

Nu, vier jaar later, zijn we allemaal afgestudeerd. We hebben banen gevonden, onze partners ontmoet en denken nu na over samenwonen. Een huis kopen? Vergeet het voorlopig nog maar even. De woningmarkt is hartstikke oververhit, de prijzen zijn dus hoog en je zoekt met veel mensen tegelijkertijd naar een woning. Daarbovenop? Die fantastische studieschuld, vanwege dat leenstelsel.

Verraden Toen ik vanochtend hoorde dat er weer wordt gesproken over het afschaffen van het leenstelsel, mét een mogelijke tegemoetkoming voor leenstelselveroordeelden, werd ik voorzichtig blij. Tegelijkertijd voelde ik me ook een beetje verraden en veranderde mijn stemming langzaam van blij naar treurig. Want wat betekent dat voor ons, de (oud-)studenten die vastzaten aan het leenstelsel? Wordt de misgelopen studiefinanciering als deel van onze schuld kwijtgescholden? Dat is natuurlijk één alternatief. Ik denk echter ook aan studenten die hun lening wilden beperken, en maar meer zijn gaan werken naast hun studie. Gevolg? Hoogstwaarschijnlijk langer studeren.

Lieve politici van Nederland, lieve Lodewijk, beloven jullie, als het zo ver komt, als we echt gecompenseerd gaan worden, dat jullie over alle voor ons geleden schade van het leenstelsel nadenken? En beloven jullie ons, én de toekomstige generatie studenten, dat jullie nu met een iets doordachtere oplossing komen? Een die toekomstbestendig is? Een die hen niet hun volwassen leven instort met 0-1 achterstand? Ik zou het fijn vinden.