Chique liefdadigheidsdiner voor mannen blijkt ordinair aanrandfeestje

Jaarlijks wordt in Londen het Presidents Club Charity Dinner georganiseerd, een besloten feest waar aan de hand van veilingen – bijvoorbeeld een lunch met Boris Johnson – geld wordt ingezameld voor het goede doel. Het evenement waarover inhoudelijk weinig tot niets naar buiten komt, is echter uitsluitend toegankelijk voor mannen. En dus stuurde de Financial Times twee vrouwelijke verslaggevers incognito naar het diner, vermomd als gastvrouwen. Wat er vervolgens gebeurde verbaast waarschijnlijk niemand meer.

Het diner wordt al 33 jaar georganiseerd, maar wat zich achter de gesloten deuren afspeelt is onbekend. Merkwaardig, vooral omdat het om een liefdadigheidsdiner gaat van een flinke omvang. Met het diner wordt onder meer geld ingezameld voor het befaamde Ormond Street kinderziekenhuis in de Londense wijk Bloomsbury. Maar met alle #metoo-verhalen van de afgelopen tijd, waarbij door mannen gedomineerde bedrijfstakken bastions van seksueel wangedrag bleken, rees de vraag: wat gebeurt er allemaal tijdens dit jaarlijkse Charity Dinner?

‘Welkom bij het meest niet politiek correcte evenement van het jaar’, opende sportverslaggever Jonny Gould de avond. Te gast waren 360 personen afkomstig uit de Britse politiek, het zakenleven, de financiële wereld en de entertainmentindustrie. De crème de la crème, die wel allemaal gemeen hebben dat ze mannen zijn. De enige vrouwen waren de speciaal voor de gelegenheid ingehuurde gastvrouwen, 130 stuks maar liefst. Dresscode voor de mannen: pak en zwarte das. Voor de gastvrouwen: weinig-verhullende zwarte jurkjes met bijpassende lingerie en naaldhakken.

Bij het inhuren van de gastvrouwen kregen zij alvast een voorproefje te horen van wat ze konden verwachten. De mannen konden wel eens ‘irritant’ zijn, of de vrouwen expres ‘pissig’ proberen te krijgen. Ook werd verteld dat de vrouwen maar beter niet tegen hun partner konden zeggen dat het een evenement voor alleen mannen is. ‘Zeg maar gewoon dat het een liefdadigheidsdiner is.’ Ook kregen de vrouwen te horen dat gedurende de avond hun telefoon ‘veilig achter slot en grendel’ zou liggen en dat vrienden niet welkom waren. De vergoeding bedroeg 150 pond (zo’n 170 euro) en nog eens 25 pond voor de taxi terug naar huis.

Bij aankomst moesten de vrouwen een zwijgcontract tekenen waarvoor ze geen tijd kregen om het te lezen en waarvan ze geen eigen exemplaar kregen. Daarna kregen ze een glas wijn om alvast een beetje los te komen voordat de gasten arriveerden. Gedurende de zes uur die volgde, kregen de gastvrouwen seksueel getinte opmerkingen te horen, een aantal werd uitgenodigd op de hotelkamers van de gasten en veel van de vrouwen werden betast. Meerdere vrouwen lieten weten dat meermaals handen onder hun rokken werden gestopt, een van de aanwezige mannen besloot zijn penis aan een gastvrouw te laten zien. Ondertussen had de organisatie die verantwoordelijk was voor de gastvrouwen een kleine delegatie mannen en vrouwen in pak rondlopen om de gastvrouwen die ‘niet actief genoeg’ waren aan te sporen. Gastvrouwen die te lang op het toilet bleven, werden door een beveiliger teruggevoerd naar de zaal.

Hoewel enkele gastvrouwen na afloop lieten weten het naar de zin te hebben gehad, blij waren met de ruime fooien en in een enkel geval een aangeboden baan, bleken de meeste vrouwen achteraf flink geschrokken te zijn van wat zich had afgespeeld. Veel vrouwen waren onder druk gezet om tijdens de avond veel te drinken. Een van de vrouwen, een ervaren gastvrouw op ogenschijnlijk vergelijkbare liefdadigheidsdiners, zei dat ze ‘nog nooit zoiets meegemaakt’ had.

In een reactie op de onthullingen van de Financial Times heeft de organisatie van het diner laten weten dat ze een zerotolerancebeleid voeren qua (seksuele) intimidatie en dat de klachten zullen worden onderzocht, eventueel in samenwerking met de autoriteiten. Caroline Dandridge, directeur van het bedrijf dat de gastvrouwen leverde, wilde vooral laten weten dat tijdens het diner 2 miljoen pond was ingezameld, dat ze geen klachten van de vrouwen heeft gehoord en dat ze zich ook niet kan voorstellen dat de mannen in het gezelschap zich op die manier zouden gedragen.