Hoeveel leerlingen moeten nog gepest worden en moeten nog bang zijn om uit te komen voor hun geaardheid, voordat men echt wat gaat veranderen?
Ik ben Milou Zoer, een 16-jarige vmbo-leerling. Ik heb net mijn examen mogen afronden op een vmbo-scholengemeenschap in Friesland. Aangezien ik zelf identificeer als biseksueel, is voorlichting en LHBT+ acceptatie, altijd een belangrijk ding voor mij geweest. Toen ik doorkreeg hoe gebrekkig dit was besloot ik daarom om samen met een goede vriend een project te starten. Helaas lopen wij hierin tegen erg veel problemen aan, dit vooral doordat onze school compleet zijn kop in het zand steekt.
Toen we het project begonnen, verwachtte ik eigenlijk niks meer dan liefde en medewerking. Want zeg nou zelf, als je als school zijnde een leerlingen-initiatief aangeboden krijgt, dan wil je dat natuurlijk aanmoedigen, en al helemaal als het gaat om een omgeving te creëren waar iedereen zich thuis voelt. Toch?
Niks bleek minder waar. Nadat wij, door middel van proefvoorlichtingen en gesprekken met leerlingen, hadden bewezen dat ons project goed aansloeg bij leerlingen. Nadat wij mee hadden gedaan aan de awardshow voor beste VMBO-project binnen onze scholengemeenschap (en deze ook hadden gewonnen) kregen wij in eerste instantie alleen maar lovende reacties. Er werden vanuit de school ook mooie beloftes gemaakt: “Ik neem contact met jullie op, dit is geweldig”, dit alles onder toeziend oog van de pers.
Dat contact kwam er alleen nooit. Aangezien er niks vanuit de kant van school kwam, hebben wij zelf geprobeerd contact te leggen. Na tal van e-mails en andere pogingen tot contact, werden wij echter nog steeds keihard genegeerd.
Ons doel met het project, was om het gesprek aan te gaan met leerlingen. We wilden niet erin rammen dat LHBT’ers ook maar gewoon mensen zijn, maar om leerlingen hier zelf over na te laten denken. En dit werkte zo ongelofelijk goed. Tijdens de proefvoorlichtingen die wij hebben mogen geven kwamen zo veel goede argumenten los. Er werd nagedacht over issues, leerlingen konden eindelijk hun mening geven zonder veroordeeld te worden. Er was eindelijk een platform waar sommigen al tijden naar zochten. Maar wij kunnen helaas niet verder met dit project zonder medewerking van de school, wat we dus niet hebben, en dat doet pijn. Wij zouden zo graag meer willen betekenen, maar worden tegengehouden door degenen die ons juist zouden moeten ondersteunen.
Als ik aan vrienden, die ook op het VMBO zitten, vraag of zij ook maar enige vorm van voorlichting over LHBT+ hebben gehad, is het antwoord vrijwel standaard: “Nee, echt totaal niet.” En als er wel voorlichting is geweest, is dit vrijwel altijd gebaseerd op blanke homo/heteroseksuele mannen en vrouwen. Andere seksualiteiten en genders komen meestal niet eens aan bod.
Ook hoor ik vaak dat scholen geen behoefte lijken hebben aan een beter voorlichtingsstelsel. Vooral omdat het huidige programma volgens de meeste scholen prima werkt.
Dit geeft ergens wel aan hoe erg educatie nodig is. Aangezien het vermijden van een probleem binnen school schijnbaar nog steeds als beter wordt gezien dan het echt oplossen. Maar hoeveel leerlingen moeten nog gepest worden, hoeveel leerlingen moeten nog bang zijn om uit te komen voor hun geaardheid, voordat men echt wat gaat veranderen?
We hebben laten zien dat onze aanpak werkt en willen door.
Ik bijt niet langer meer op mijn tong. Geef LHBT’ers binnen het VMBO de erkenning en het platform die ze verdienen.