Leve de publieke omroep
Het kan dus nog steeds: kwalitatief hoogwaardige televisie maken die een groot publiek aanspreekt zonder dat kijkcijfers (lees: geld) allesbepalend zijn. Wekelijks geniet ik van Zomergasten, waar Theo Maassen in gewone mensentaal nieuwsgierige vragen stelt aan interessante mensen. Omdat het ze te moeilijk leek sloegen veel mensen het programma jaren over, maar probeer het nog eens. Gewoon genieten van de interesse van een prettig zichzelf gebleven cabaretier, geen meesterinterviewer of zoiets.
Het absolute hoogtepunt van de afgelopen jaren op televisiegebied vind ik ‘De droom van de jeugd’, de afgelopen maanden uitgezonden en nu nog te zien via NPO Start. Dat moest ik even aanschaffen, maar is het nu al dubbel en dwars waard. Negen meeslepende afleveringen van zo’n drie kwartier, die de kijker langs veertig jaar moderne geschiedenis voeren aan de hand van meerdere familiegeneraties. Een Brabantse vader en moeder en hun vier kinderen, en dan begint het, in 1968… Studentenprotesten in Parijs, de val van de muur, de oorlog in Bosnië en de aanslagen van 9/11, alles komt voorbij. Ook leuk om met je kinderen te kijken. Geschiedenisles in een modern jasje.
Schitterend gefilmd, prachtig geacteerd (een echte sterrencast) en vergeet ook de muziek niet. Het deed me denken aan de mooiste bioscoopervaring die ik ooit had: de Italiaanse serie ‘La meglio gioventù’, die ruim zes uur duurde en een soort ‘binge watching’ avant la lettre vormde (we schrijven 2003). Ook een familie-epos met eeuwigheidswaarde. Besloeg globaal dezelfde periode ook, 1960-2000. Snel de bioscoop in met ‘De droom van de jeugd’, die zeven uur vliegen voorbij.
Waarom ben ik zo enthousiast? Omdat goede kunst je kan laten ervaren waar het in het leven om gaat. Iedereen heeft inmiddels wel eens iets opgevangen over familieopstellingen, maar in ‘De droom van de jeugd’ ervaar je als kijker de impact ervan. Familietrauma’s die het leven van jonge mensen kleuren, een tijdloos onderwerp van onderschat belang. De broer die terugkeert na een gruwelijk oorlogstrauma in voormalig Joegoslavië, zijn zus die hem aankijkt en het ziet: kippenvel.
Mag meer van mijn belastinggeld naar dit soort producties? En zend het dan in de winter uit, net na het journaal op NPO1. Daar knappen we collectief van op, publieke omroep zoals het bedoeld is.