Leedvermaak

Ik kan het niet helpen maar iedere keer als mijn aandacht wordt gevestigd op een berichtje over het vertrek van Hero Brinkman uit de fractie van de PVV en over de mogelijke (negatieve) gevolgen voor Geert Wilders’ eenmansbeweging met zijn nu nog slechts drieëntwintig-koppige applausmachine, c.q. stemveestapel, moet ik een beetje grinniken.

Geert Wilders lijkt zijn hand nu toch echt overspeeld te hebben met zijn geringschattende houding in het algemeen en jegens Brinkman in het bijzonder, en dat zal hém noch de BV PVV goed doen. Verder heb ik leedvermaak om onze nationale lachebek, Mark Rutte, die wel heel stoer doet, maar voor wie alles echt niet meer als vanzelfsprekend rozengeur en maneschijn is. Zijn Prodent glimlach lijkt dan ook plaatsgemaakt voor die van de spreekwoordelijke boer met kiespijn.

Oké, ik heb bijzonder weinig op met de mens of politicus Hero Brinkman, en ik associeer zijn voornaam absoluut niet met enige heldhaftigheid, maar ik waardeer de stap die hij heeft genomen. Er zijn grenzen aan de vernederingen die een man kan verdragen. Voor Brinkman was de maat vol. Eindelijk, zou ik bijna zeggen, ook al valt er op de door hem in de media opgevoerde motieven – wegzetten MOE-landers en te harde opstelling jegens moslims – wel wat af te dingen.

Tenslotte heeft hij daarmee al die jaren geen moeite gehad. Maar ja, je kunt moeilijk zeggen dat je bent opgestapt omdat je geen poot aan de grond kreeg. Dat zou een zwaktebod zijn, als rancune opgevat kunnen worden. Dat dwingt in de regel geen respect af, dus houdt hij het op een partijlijn waarmee hij niet (meer) kan leven. Ook goed.

Opvallend overigens dat hij de islam opeens geen ‘achterlijke ideologie’ meer noemt, maar een ‘achtergestelde’ (Pauw en Witteman, 20 maart jl.). Brinkmans taalgebruik is wel vaker wat slordig, maar hij zou toch moeten beseffen dat hij met die nieuwe kwalificatie impliciet stelt dat die ‘ideologie’ ten opzichte van andere benadeeld wordt. Maar dat terzijde…

In het verleden heb ik weleens gedacht dat de steeds weerkerende controverse tussen Wilders en Brinkman een toneelstukje was om de media wakker te schudden zodra de aandacht ervan voor de PVV dreigde te verslappen. Hilarisch en volstrekt ongeloofwaardig was destijds immers zijn repliek op de vraag waarom hij bij een club kon blijven die zo onwillig stond tegenover zijn ideeën (ledenpartij, jeugdbeweging…). Daar had hij geen moeite mee, want het niet-democratiseren van de partij was een in de fractie democratisch genomen besluit, en hij als democraat in hart en nieren legde zich daar bij neer…

Hoe dan ook, ik denk dat niet alleen ik me een beetje wentel in leedvermaak, maar met name ook het CDA – wat krijgt Wilders een heerlijk koekje van eigen deeg! En dan Gerd Leers! De goede man, op zijn oude dag nog lenig geworden van alle bochten waarin hij zich heeft moeten wringen, wordt het mes vast wat minder op de keel gezet. Wie weet lacht hij zelfs wel in zijn vuistje om het feit dat burgemeester Van der Laan van Amsterdam ondertussen heeft laten weten niet van plan te zijn mee te werken aan de door Wilders geforceerde heksenjacht op illegalen. Tenslotte moet de mensch Gerd Leers daar in wezen toch ook niets van hebben?

Jammer voor jou, Geert, deze ontwikkeling maar dat krijg je, als je je arrogant en autoritair, zo niet dictatoriaal opstelt in plaats van naar goed Nederlands gebruik normaal te doen, man!

Dit artikel staat ook op de website van Renee Olsthoorn: Nogal Irritant

Volg Renee Olsthoorn ook op Facebook