Dit land is vergeven van azijnpissers

Volgens de statistieken was Amsterdam jaren geleden vergeven van jonge mensen. Er ontstond tussen 1965 en 1975 een ware jeugdbult. Dat is een shitload aan jongeren, maar dan in ouderwets Nederlands. Berlijn, München, Parijs?  Niet revolutionair genoeg. New York? Londen? Neen. In Amsterdam kon je lekker jong zijn en jezelf afzetten tegen je ouders. Lekker revolutionair. Heel woelig en broeierig, daar hielden ze van. Naïef vredesgeloof, bloemetjes, studentenverenigingen oprichten, bezig zijn met seks en drugsgebruik. Aan feest en idealen geen gebrek.

De wereld lag aan de voeten van deze zogenoemde ‘babyboomers’. Van mij had het niet gehoeven hoor. Nadat genoten werd van feest en welvaart, gingen ze onverantwoord om met belangrijke maatschappelijke instituties waarover zij het beheer kregen. En dat is niet alles. Demografisch gezien voelen we nog steeds de last. Na die explosie aan jongeren, kampen veel westerse landen met een vergrijzende bevolking, wat de financiering van de socialezekerheidsstelsels in die landen onder druk zet.

Zo. Dat klinkt naar. Het ís namelijk best naar om mensen op grond van hun geboortejaar te kleineren. Toch zijn bovenstaande kwalificaties vele malen meer terecht dan de column van Auke Kok in de NRC van zaterdag 22 april.

Een stuk over, jawel, Amsterdam.

De hoofdstad zou vergeven zijn aan jonge mensen. Of ook wel ‘millennials’ genaamd. Want als je een grote groep, geboren in pakweg 20 jaar, met enige negatieve connotatie kunt categoriseren op leeftijd dan kan je daar zo lekker algemene uitspraken op loslaten. Daar houden mensen van, en populair leuterende, azijnpissende, oude mannen in het bijzonder. Want ja, daarmee toon je toch in een paar woorden de superioriteit aan van jouw eigen generatie: ”wij hebben ervoor gezorgd dat ‘jullie’, slappelingen, het zo goed hebben”.

Het betoog van Kok heeft maar één strekking: Amsterdam bestaat alleen nog maar uit jongeren, en dat maakt de stad volstrekt onleefbaar. Zin na zin druipt de frustratie ervan af, want och wat spreken die jongeren van nu toch slecht Nederlands. En, wat hadden ‘ze’ veel in de bieb kunnen studeren in plaats van uitgaan op vrijdagavond. Millennials staan immers in veel te lange rijen voor de club. Dat is verloren tijd waarin veel nuttigere dingen kunnen worden gedaan. Kok had het wel geweten. Hij zat vroeger gewoon in de bieb zichzelf te ontplooien. Net als zijn leeftijdgenoten, studenten in 1980.

Het ware verhaal van toen is toch echt anders. Kok zal het wel vergeten zijn. Een gewelddadige Kroningsoproer, krakersrellen waar het leger aan te pas moest komen en grote plunderingen. Lekker rellen! Ach, ik moet me niet zo aanstellen.

Terwijl Kok en zijn generatiegenoten druk bezig waren met dat “studeren in de bieb”, zaten de eerste millennials nog in de luiers. U weet wel, die slappe, hinderlijke jeugd van tegenwoordig waar Kok zo’n minachting voor voelt. Blijkbaar doe je er als generatie pas écht toe als je goed onverantwoord bent. Het is spugen op alles waar hij en zijn generatie ooit voor dachten te staan: progressief, vrijdenkend en soms ook gewoon een beetje genietend van het leven.

Nederland vergrijst, de babyboomgeneratie gaat met pensioen en geniet van een lange oude dag. Gelukkig veroudert de bevolking van Amsterdam minder snel dan elders. Kok zou God op z’n blote knieën mogen danken dat de hoofdstad niet hetzelfde lot ondergaat, want een grote stad hoort bewegelijk te zijn. Nu en in de toekomst. Liever “baarden” met laptops dan een populair leuterende, azijnpissende, oude man.