Laat de kinderen niet tot Kees komen

Laat de kinderen tot mij komen, Alle, alle kinderen. Laat de kinderen tot mij komen, Niemand mag ze hindren. Want de poorten van mijn rijk Staan voor kinderen open, Laat ze alle groot en klein, Bij mij binnen lopen.

De strekking van het bijbehorende bijbelverhaal (Marcus 10: 13-16) is dat iedereen meetelt, vooral diegenen die in de ogen van anderen niet meetellen. Mooi verhaal, en je zou zeggen dat dit het motto is van een christelijke partij zoals de SGP, maar niets is minder waar. Zo blijkt dat dit bijbels verhaal in de huidige tijd wordt vervormd tot een grimmige nachtmerrie.

Op het eiland Lesbos verblijven veel kinderen; groot en klein. Kinderen met 10 teentjes, 10 vingertjes. Kinderen met hoop, wensen en noden. Kinderen die in onveiligheid leven onder erbarmelijke omstandigheden. Kinderen in de kou en bagger omringd door ziekte, armoede, dood en verderf. Kinderen verlangend naar warmte en veiligheid. Maar die kindjes zijn niet zo belangrijk voor Kees. Kees van der Staaij en zijn SGP stemden tenslotte tegen het opnemen van deze kindjes in nood. Nee, kindjes in nood zijn maar vervelend.

Kees heeft grotere zorgen. Kees maakt zich zorgen over niet-levensvatbare klompjes cellen in de baarmoeder van de vrouw. Kees zijn embryo-obsessie gaat zo ver dat hij er maar niet over op kan houden. Kees twittert onophoudelijk over het ongeboren menselijk leven, terwijl hij zelf zijn menselijkheid verliest.

Het kopje abortus in het partijprogram van de SGP telt maar liefst 15 punten. Een opvallend punt is dat de SGP wil dat de overheid investeert in prenatale geneeskunde zodat aandoeningen al in de baarmoeder kunnen worden behandeld. Preventief ingrijpen zeg maar. Dat is best frappant omdat de meeste SGP-aanhangers hun kinderen daarna niet vaccineren, zodat ze alsnog levensgevaarlijke aandoeningen kunnen krijgen die met een preventieve vaccinatie te voorkomen zijn. Dat maakt Kees niet uit, dat is dan weer wel god’s wil, ofzo. Maar goed ‘wij’ zorgen wel voor de dekkingsgraad en hopen daarmee ook de kinderen in de Biblebelt te beschermen. Iemand moet het tenslotte doen.

Je mag van Kees trouwens pas screenen op aandoeningen na de verstreken termijn voor abortus, dus als er geen behandeling mogelijk is dan heb je het er maar mee te doen. Dan kun je een dood kindje voldragen en een onnodig trauma krijgen als vrouw, óf een mensje zonder enige kwaliteit van leven op de wereld zetten. Dat maakt Kees namelijk ook niet zoveel uit; levenslang lijden geeft vast garantie voor een plekje in de hemel. Verder stelt Kees dat we in Nederland praktisch nooit te maken hebben met abortus om medische redenen. Geen idee waarom je dan moet investeren in prenatale geneeskunde, maar goed dat zal wel aan mij liggen.

En dan hebben we nog kindjes die worden geboren in een gezin met een andere god. Die kindjes zijn ook niet zo belangrijk voor Kees. Kunnen ze wel handjes en voetjes hebben, pijn kunnen voelen, wensen en dromen hebben, maar van islamkindjes kunnen we er niet teveel hebben hier. Kijk, voor Kees is er maar één god en zijn bijbel preekt dat alle kinderen zijn god’s kinderen zijn. Tenzij die kinderen geloven in een andere god dan zijn ze niet meer zo welkom hier en dient godsdienstvrijheid hen te worden afgenomen. Zo erkent Kees dus óf het bestaan van andere goden óf dat deze kinderen niet zo belangrijk zijn als mens. Wat is het nou Kees?

Kees lijkt dus niet zoveel op te hebben het welzijn kinderen. Kees is vooral geïnteresseerd in het beperken van zelfbeschikking van vrouwen. Waar sommige mannen zichzelf typeren als een borsten- of billenman is Kees een echte baarmoederman. Totaal geobsedeerd door dit vrouwelijk orgaan. Hij claimt er alles van te weten, maar wil er vooral alles over te zeggen hebben. Want een autonome vrouw is Kees zijn grootste angst.

Dat omhulsel van zijn geliefde broedfabriek moet natuurlijk niet zelf dingen gaan denken of doen. Zo heeft Kees geen mening over zijn enige vrouwelijke partijgenoot. Verder dan het erkennen van haar bestaan doet hij niet want vrouwen horen niet te werken, maar dienstig te zijn, te luisteren en te baren. En dan bij voorkeur vrome christenkinderen die geloven in het grimmige verhaal van Kees, de discipel die kinderen de weg naar Jezus verspert.