Kunst verbindt en politiek verdeelt?

Voor iemand met een achtergrond in de politiek en een voortdurende interesse daarin, moet ik jullie toch echt iets opbiechten. Mijn politieke nieuwsgierigheid en participatie begonnen zich heel jong te ontwikkelen, deels omdat ik toen al erg idealistisch was ingesteld en daarnaast was het ook fijn om bij een clubje te horen. Een club waar natuurlijk iedereen het min of meer met elkaar eens is over sociaal-maatschappelijke kwesties... totdat ze dat niet meer zijn natuurlijk. En dat gebeurt al vaak genoeg! Dit is naar mijn mening de eindeloze strijd van alle ideologieën.

Deze strijd wordt, voor zover ik weet, sinds het begin van de mensheid gevoerd, en we lijken er niet uit te komen met z'n allen. Graag zie ik mijzelf niet als een pessimist, maar de realiteit en de huidige staat van de mensheid maken het begrijpelijk dat we soms een cynisch beeld hebben van onze planeet en haar toekomst. Het is dan ook begrijpelijk dat velen van ons denken: 'Laat ik er iets aan doen! Dit is hoe het hoort!' Maar eerder dan te vragen wat hiermee mis is, zouden we ons moeten afvragen welke prijs dit uiteindelijk heeft, die soms ten koste gaat van harmonie en verbinding. Over een maand word ik 28 jaar oud, en als ik terugblik op de afgelopen jaren, kan ik wel zeggen dat ik nu tot nieuwe inzichten ben gekomen.

Voordat ik die onthul, moet ik benadrukken dat het antwoord niet alleen te vinden is in mijn denken; hoewel mijn denkwijze inderdaad is veranderd, heeft deze verandering vooral plaatsgevonden in mijn levenservaring, mijn manier van leven, mijn huidige perspectief, en buiten mijn gedachten. Zoals Timothy Leary ooit zei: 'To use your head, you have to go out of your mind.' Een paar jaar geleden was ik sterk gehecht aan een politieke ideologie en volgde ik blindelings wat dat gedachtegoed met zich meebracht. Hierdoor was ik niet alleen verwijderd van mijn ware aard als mens, maar ook van mijn medemens. Iedereen die eerlijk is tegenover zichzelf en die deze reis heeft doorgemaakt of doorgaat, begrijpt dat wanneer je sterk gehecht bent aan een bepaalde ideologie, er vroeg of laat ontwrichtingen kunnen optreden, zoals het verlies van vriendschappen, relaties, sociale isolatie, emotionele stress, en verlies van persoonlijke identiteit. Of in het ergste geval: politiek extremisme en radicalisering, zoals we nu zien bij zowel links als rechts.

Het voordeel dat ik altijd heb gehad, is dat het politieke veld niet de enige omgeving was waarin ik me bewoog. Gelukkig maar! Kunst, cultuur en mijn eigen leven zien als een lopend kunstwerk waren ook altijd een deel van wie ik ben. Het vrijzinnige en verder kijken dan het oppervlakkige zijn een onderdeel van mijn levensfilosofie. Echter, sinds vorig jaar is dit niet alleen sterker tot mij doorgedrongen, maar heeft het zich ook letterlijk gemanifesteerd in mijn creativiteit en wat ik doe. In oktober 2022 ben ik samen met mijn geliefde een uniek en inspirerend initiatief begonnen: De Zolder. Het begon allemaal op onze zolder. We zijn beiden gepassioneerde individuen met een diepe liefde voor kunst, muziek en cultuur.

Deze zolder werd de voedingsbodem voor een idee dat al snel zou uitgroeien tot een bruisende gemeenschap. Voordat we überhaupt wisten wat we nou echt aan het doen waren, was het snel en op een natuurlijke manier een plek geworden waar mensen van allerlei achtergronden samenkomen om iets groter dan henzelf te creëren - een omgeving waar creativiteit gedijt, muziek de lucht vult, heerlijk eten verenigt, en blijvende verbindingen worden gelegd. En wat heeft dat mij allemaal opgeleverd? Nou, de fijne droom van gemeenschap, van eenheid, van zusterschap en broederschap. En ongeacht wie je bent, als je ervoor openstaat en je laat meenemen door de kunst, dan gebeuren er wonderen. Als ik kunst zeg, bedoel ik niet zozeer de academische en institutionele, maar meer het idee dat men zijn leven moet leven als een kunstwerk. Dit helpt je om de gemeenschappelijkheid van het vlees te realiseren en deze vervolgens te vieren.

Het is verbazingwekkend om te beseffen dat wat je werkelijk vertegenwoordigt, niets anders is dan een standpunt. Ik ben een ontdekkingsreiziger. Het grootste dat ik kan doen, is om eerst naar binnen te keren en dan pas weer naar buiten, met iedere keer weer een frisse en vernieuwende blik, om vervolgens de essentie van gemeenschap en samenzijn te omarmen. Samen met anderen om mij heen zullen we blijven verkennen, verbinden en creëren.