Kunnen we Kerst niet beter afschaffen?

Het is bijna kerstmis en ik vraag me af: kunnen we het dat hele kerstgebeuren niet beter helemaal afschaffen? Van een vredesfeest is immers geen sprake met al dat leed van gekwelde dieren op de kerstdis. Overal is oorlog en de gruwelijke misdaden in ons eigen land worden doodgezwegen. De meeste mensen weten het best wel, maar gaan gewoon lekker door voor geldgewin en eigen genot. Puur egoïsme. Voor de dieren, voor het klimaat, voor iedereen is het beter dat we met dit wrede feest stoppen. 

Toen de oorlog uitbrak in Oekraïne stond ik samen met andere dierenvrienden voor het gebouw van de Tweede Kamer te protesteren tegen het massaal doden van dieren vanwege de vogelgriep. Destijds waren er bijna 2 miljoen kippen vergast waarvan een groot deel preventief. De pers vond andere zaken belangrijker. Twee miljoen dieren die vergast werden vonden ze te klein nieuws. Inmiddels zijn het ruim 6 miljoen legkippen, kuikens, eenden en kalkoenen die pijnlijk stikkend aan hun eind gekomen zijn. En opeens stopte de NVWA toch even het preventief vergassen. Niet uit ethisch standpunt maar omdat het gas op was…. 

Voor het merendeel van de dieren in ons land is het altijd oorlog. Zij worden gevangen gezet onder dieronwaardige omstandigheden, vrouwelijke dieren worden dikwijls gedwongen zwanger gemaakt, hun dierbare jongen worden afgepakt, vetgemest en met ruw geweld naar het slachthuis gebracht waar zij met angst en pijn aan hun eind komen.  

De stikstofcrisis leek in het begin nog hoopvol voor veel dieren. Maar die hoop was al gauw weg toen al die verongelijkte veeboeren de slachtofferrol in de media kregen. Vrijwel niemand die voor dieren opkwam werd over de echte slachtoffers gehoord. Geen journalist heb ik horen vragen: "Maar is het niet beter voor de dieren dat u onmiddellijk stopt? En u zegt wel zo te houden van uw dieren, maar hoe verhoudt dit zich dan tot hoe u hen huisvest, behandelt en laat vertrekken naar de slacht? En bent u niet een grote egoïst dat u uw familiebedrijf per se op oude voet wil doorzetten en ons klimaat hierdoor naar de knoppen gaat en er geen toekomst meer is voor onze kinderen?"

En toen kwam Remkes de boel sussen en de boze boeren kregen een aai over hun bol. We hebben Remkes gevraagd of we als vertegenwoordigers van de hoofdrolspelers, de dieren, ook aan tafel mochten zitten. We kregen een kort antwoord terug: daar was geen tijd voor. De hoofdrolspelers van de stikstofcrisis , de echte slachtoffers, werden zowel in de politiek als in de media doodgezwegen. 

Dit jaar was het naast het jaar van de oorlog en stikstof ook het jaar van het grensoverschrijdend gedrag. Ik vind het persoonlijk prima dat hier zoveel aandacht voor is. Matthijs van Nieuwkerk vond ik altijd al zeer grensoverschrijdend bezig als ik hem zag likkebaarden en kwijlen bij koks die hem in zijn programma ganzenlever serveerden of ander smerig dierenleed. En Jeroen Rietbergen moest natuurlijk stoppen met zijn ongepaste seksistische uitingen richting vrouwen. Maar laat al die Nederlanders die nog dieren eten ook eens kijken hoe ze zelf grensoverschrijdend bezig zijn. Want hoe dieren in de dierenindustrie behandeld worden is ook grensoverschrijdend. Bij grensoverschrijdend gedrag brengt iemand een ander schade toe op fysiek, mentaal of emotioneel vlak. Dat is op de ruim 600 miljoen dieren die wij jaarlijks vermoorden allemaal van toepassing. Als je vlees eet, eieren en zuivel doe je aan dit grensoverschrijdende gedrag mee. 

Terwijl hier in ons eigen land op zeer grote schaal de grootste misdaden tegen andere dieren plaatsvinden durven er nog altijd veeboeren en politici te opperen dat wij voorop lopen wat dierenwelzijn betreft. Hoe durven ze de ene hel te vergelijken met de andere hel en zich daarvoor ook nog eens op de borst te kloppen? De undercover filmbeelden die gemaakt worden door organisaties als Ongehoord, Varkens in Nood en Animal Rights laten heel wat anders zien maar worden afgedaan als incidenten. Maar het zijn geen incidenten. Dieren zijn niet gek. Die gaan niet vrijwillig naar de slacht. De angst maakt hen onwillig. Met schoppen, slaan en elektrische prikkers zorg je dat de dieren sneller de richting op gaan die zij zelf niet zouden willen.  

Achter de schermen doen wij dierenbelangenorganisaties onze stinkende best om hier aandacht voor te krijgen. Maar zelden wordt er aandacht aan geschonken. De media zijn zeer onkritisch als het over dierenleed gaat. Caroline van der Plas kreeg het afgelopen jaar een podium dat Partij voor de Dieren nooit op die manier heeft gehad. En ook de boeren kregen continu vrijwel kritiekloos een spreekbuis. Maar de dieren krijgen geen enkele stem. Ook bij intimiderende acties van boeren wordt altijd gezegd dat ze de boosheid begrijpen. Maar er is geen enkele empathie voor de terechte boosheid die wij hebben over wat dieren wordt aangedaan en onze vreedzame acties. De beulen krijgen een aai over hun bol en wij worden extreme dierenterroristen genoemd. Ik hoef die empathie ook niet. Ik wil dat de dieren die empathie krijgen! 

In het tv-programma ‘Dit is de kwestie’ dat ging over de verschillende manier over hoe we met honden en katten en met dieren in de landbouw omgaan, zag ik een varkensboer in zijn stal. De jonge varkens voor de slacht zaten opeen gepropt bij elkaar in kale betonnen vieze ruimtes en de zwangere zeugen zaten geklemd tussen 2 stangen. De journalist vroeg aan de varkensboer of hij geen emotionele band opbouwde met zijn varkens. Het verhaal dat toen kwam typeert de manier van houden van dieren die boeren hanteren. De boer vertelde dat een tijdje terug een van zijn zeugen niet naar de slacht mocht omdat ze kreupel was. Iedere dag gaf hij haar daarom een zet zodat ze weer rechtop stond. De varkensboer raakte echt geëmotioneerd toen hij aan de journalist vertelde dat na een maand hier al die moeite in gestoken te hebben de zeug nog steeds te kreupel bleek om met de slacht mee te gaan. Tekenend voor de liefde die boeren zeggen voor dieren te hebben. Zij zien het dier slechts als product waar ze geld aan kunnen verdienen. Boeren houden niet van hun dieren, maar van het geld dat ze opbrengen. 

Hoe wreed kun je als mens zijn om stoïcijns door te blijven gaan met dieren zo onwaardig te behandelen en vlees en zuivel te blijven eten terwijl al lange tijd duidelijk is dat we hiermee niet alleen dieren kwellen en vermoorden, maar ook ons klimaat om zeep helpen? Wat voor overheid hebben wij, die in plaats van in te grijpen er juist alles aan doet om dit wrede dierenuitbuitingssysteem in stand te houden?  Waarom krijgen veeboeren een aai over hun bol en meelij en worden hun slachtoffers doodgezwegen? 

Toen ik een klein meisje was geloofde ik nog in een eerlijke rechtvaardige wereld. Zo werd mij dat wijs gemaakt. Totdat ik op mijn 11de een film zag waarin een koe geslacht werd. Ik vond dat zo wreed en onrechtvaardig dat ik stopte met vlees eten. En toen ik me later bewust werd van het leed achter zuivel en eieren stopte ik daar ook mee. Het is pijnlijk om in een wereld te leven waar het merendeel van je soortgenoten het niets kan schelen dat het zoveel onnodig dierenleed aanricht. Het is pijnlijk om telkens te beseffen dat men dit leed onbelangrijk vindt. Wat ik onbegrijpelijk vind, want een koe, kalf, kip, varken, kalkoen, eend of konijn in de industrie kan net zo erg lijden als een mensenkind in oorlogsgebied. Waarom erkennen we dat bij onze kat en hond wel en zwijgen we de rest dood? Dit is niet de wereld waarin ik wil leven. Daarom zit er maar een ding op: blijven opkomen, hoe moedeloos ik daar ook soms van wordt, voor de rechten van dieren. En gelukkig zijn er ook van die kleine geluksmomentjes, als ik zie hoe de dieren die met onze hulp uit de industrie gered zijn, intens genieten van hun vrijheid. Dat helpt om door te blijven gaan.  

Sandra van de Werd, oprichter van Comité Dierennoodhulp en medeorganisator van de Vredesdienst voor dieren die vanavond plaats vindt om 19.30 uur in de Nassaukerk te Amsterdam. Ook thuis te zien via: www.vredesdienst.nl/live-stream. 

cc-foto: Terri Cnudde