Krimpen, o oord der duisternis

Vier uur lang moest de belezen burgervader zich verantwoorden in een raadsvergadering. Een besloten raadsvergadering nota bene – over de paarlen die hij voor de Krimpense zwijnen had geworpen.

Ooit was Krimpen aan den IJssel een gemeente waar de bevolking het woord Gods onversneden tot zich nam. De meeste inwoners verdienden hun brood op de werven en in de machinefabrieken langs Noord en Hollandsche IJssel zoals Hollandia Kloos (van de familie Lubbers) of IHC Merwede. Ze hadden er heel lang een burgemeester met de naam Bulder.

De tijden zijn veranderd. Ook in Krimpen aan de IJssel heeft de secularisering toegeslagen al is er nog steeds een forse Oud-Gereformeerde Gemeente. Maar de dienst in de politiek wordt al lang niet meer uitgemaakt door ARP, CHU en SGP. De grootste partijen heten Leefbaar Krimpen en Stem van Krimpen. Schijnt de zon van de Verlichting nu boven het nijvere industriestadje? Het tegendeel is waar. Nu het licht van het evangelie uitdooft, komt er niets voor in de plaats. Behalve duisternis.

Krimpen is een oord der duisternis. Ondanks het verval van de christelijke partijen kent Krimpen nog wel een CDA-burgemeester. Hij heet ook nog Martijn Vroom. Een paar dagen terug plaatste de burgemeester op Facebook de volgende mededeling: “Iemand zei tegen mij dat de elite geen boeken meer leest. Dus heb ik wat boeken die ik voor m’n studie doornam maar weer op de leestafel gelegd. Kijken of ik er nog wat van op kan steken”.

Hij zette er fotootjes bij van de omslagpagina’s. Wat ging de burgemeester herlezen? “De vijand weerstaan” van M.G. Haringman. Dat zijn de memoires van een Rotterdamse journalist over zijn tijd bij het verzet. Ook nam hij the Sacralization of Politics in Fascist Italy ter hand, door de zeer vooraanstaande Italiaanse hoogleraar Emilio Gentile. Deze legt daarin uit hoe een politieke leer kan ontaarden in een seculiere religie. Bovendien ontwaarde Facebookend Krimpen de naam Viktor Klemperer. Klemperer was een in Berlijn ondergedoken jood die over zijn belevenissen zeer indrukwekkende memoires heeft geschreven.

Shitstorm Meteen brak de shitstorm uit. Zeshonderd Krimpenaren ondertekenden onmiddellijk een soort petitie waarin het ontslag van burgemeester Vroom werd geëist. De fracties van Leefbaar Krimpen en de Stem van Krimpen stonden op hun achterste benen. Vier uur lang moest de belezen burgervader zich verantwoorden in een raadsvergadering. Een besloten raadsvergadering nota bene – over de paarlen die hij voor de Krimpense zwijnen had geworpen. Hij mag blijven, aldus het regiokatern van het AD, dat aan de affaire zowat drie pagina’ s wijdde. Vroom heeft zijn gewraakte Facebookpost verwijderd. Ook bood hij zijn excuses aan.

Dit is voor een aantal vertegenwoordigers van het Krimpense volk niet voldoende. Zij eisen dat er ook nog een openbare raadsvergadering komt waarin de burgemeester dan nogmaals zijn verontschuldigingen aan moet bieden, ditmaal ten overstaan van de hele burgerij die het allemaal wel via de dorpsomroep zal kunnen volgen.

Zo ver is het gekomen. Een stelletje halfgare dorpspotentaten dwingt een burgemeester op de knieën omdat ze zich aangesproken voelen door een bericht op sociale media met daarbij een aantal boeken die over kwade tijden en even kwade ideologieën gaan. De burgemeester heeft om zo te zeggen de deur van zijn levensbeschouwelijke schoenenwinkel opengezet. Ze zijn binnengestormd en zij trokken massaal elk de schoen aan die hen paste. Die van domme intolerantie, van rancune, van kwaadaardige onwetendheid. Omdat zij denken dat de burgemeester met zijn ironische tweet hun nieuwe profeet onderuit probeerde te halen. Zij stelden daar niet hun eigen boekenkeus tegenover. Zij vroegen om het hoofd van een brave CDA meneer, een keurig volgeling van Sybrand Buma, een middenfiguur in optima forma. Hij moet dimmen en niet zo’n klein beetje ook.

Moordkuil Je zou zeggen dat er over het land en over Krimpen een tsunami van verontwaardiging zou slaan. Dat burgemeester Vroom van alle kanten een hart onder de riem zou worden gestoken. Dat Sybrand Buma van zijn hart geen moordkuil zou maken, dat Jaïr Ferwerda zijn olijke rubriek zou wijden aan de geestelijke dwergen op het Krimpense raadhuis. Maar niets van dit alles.

In het AD worden wij getrakteerd op het gemummel van een of andere Tilburgse bestuurskundige die maar doorgaat met zijn enerzijdsen en anderzijdsen en de bijzondere verantwoordelijkheid van de burgemeester en zo meer. Terwijl die dorpspotentaten, aangeblazen door de profeet en zijn consigliere, de vrijheid van meningsuiting een vuistslag in het gezicht toedienen.

Het is jammer dat Martijn Vroom uiteindelijk toch excuses heeft gemaakt. Hij had beter een geharnast betoog kunnen houden over geestelijke vrijheid. Daar heeft die ouwe Abraham Kuyper trouwens interessante dingen over geschreven. Aan de andere kant, wellicht dacht hij: ik wil niet alles wat we op de rails hebben gezet voor Krimpen in de waagschaal stellen vanwege zo’n uitspraak. Laat ik de wijste maar zijn.

Hoe dan ook, Vroom verdient ondanks dat excuus toch de waardering en steun van iedereen die het goed voorheeft met Nederland en zijn traditionele vrijheidsliefde.

Cc-foto: Jan Dijkstra