Krankjorume toestanden rond de moorkop

Je hebt warme bakkers maar de Hagenaar Jurgen Verwoerd is sinds donderdag vooral een arme bakker. Zijn winkel in Monster is dicht. Het personeel stuurde hij vanwege de vele bedreigingen naar huis. Dat komt omdat hij ongewild zijn etalage tot een front heeft gemaakt in de Nederlandse cultuuroorlogen. Verwoerd meende een goede daad te verrichten door de moorkop om te dopen tot roomkop. Daar had geen haan naar gekraaid als hij er zijn mond over had gehouden. Maar dat deed Verwoerd niet. Hij was tot de naamsverandering gekomen, zei hij, omdat de term “moorkop” racistisch was. In dezen vond hij, zo bleek deze donderdag, de HEMA aan zijn zijde. Die verkoopt het noodlottige gebak voortaan onder de benaming “chocoladekop”. Zo werd de moorkop door de eendrachtige samenwerking van een MKB-er en het grootkapitaal gepolitiseerd. De zoete traktatie verloor in een donderdagochtend haar onschuld.

In de stad Schiedam en vele andere gelukkige gemeentes in ons goede vaderland is het woord “moorkop” nooit in gebruik geweest. Nimmer. Van zijn levensdagen niet. Zulk gebak heet een roomsoes. Dit geeft ook precies aan wat er op het schoteltje ligt: een grote soes die geheel is gevuld met slagroom. Op de bovenste helft is een laagje glazuur met chocolade gespoten en daarop rust opnieuw een toef slagroom, soms bekroond met een vrucht. Roomsoes is dan ook een zeer terechte benaming voor het onderhavige product. Het maatgevende ingrediënt is immers de slagroom en niet de chocolade. Die is bijzaak.

Naast roomsoezen bestaan ook Bossche bollen, daar bedekt het glazuur met chocolade het met slagroom gevulde baksel geheel. Er wordt geen slagroom op gespoten. Over het algemeen zijn Bossche bollen een stuk groter dan roomsoezen.

Er is dus geen enkele reden om akelige neologismen te verzinnen zoals chocoladebol of roomkop. Vooral roomkop is erg. Je moet wel een enorme roomkop zijn om een slecht woord te verzinnen wanneer er al een mooie term in het Nederlands bestaat, de taal die – vraag het maar aan professor Pleij – gesproken werd door Adam en Eva in het paradijs.

Vooral omdat geen mens zich in de afgelopen eeuwen aan het woord “moorkop” heeft gestoord. De roep om deze term te veranderen komt dan ook niet uit de antiracismebeweging voort. Het is hypercorrecte idioterie, verzonnen om eventuele problemen in de toekomst te voorkomen. Daardoor zijn die problemen meteen werkelijkheid geworden: ideologisch gestoord Nederland heeft zich met behulp van de sociale media op de zaak gestort en nou is de oorlog daadwerkelijk uitgebroken. Nu zijn de etalages van Jurgen Verwoerd en de lunchrooms van alle Hema’s een potentieel slagveld geworden.

Wat is overigens een moor? Moor verwijst naar Mauretanië: een oude benaming voor de landen aan de Afrikaanse kant van de Middellandse Zee. Daar bevonden zich al in de Romeinse tijd geduchte amazigh-koninkrijken. Voor de huidige onderdrukte niet-Arabische bevolking in deze gebieden is koning Jugurtha, de grote vijand van de Romeinen, nog steeds een held. De naam Mauretanië is in de twintigste eeuw gekozen door een woestijnstaat direct ten zuiden van Marokko maar dát gebied heeft in het verleden nooit zo geheten. Moren zijn dus de inwoners van het oorspronkelijke Mauretanië.

Die hele toestand rond het woord “moorkop” is krankjorum. Het is trouwens moeizaam eten die dingen. Daarom laat ik de roomsoezen bij de banketbakker staan. Bij de koffie geniet ik graag een jodenkoek.