Koningsdag was een zware nederlaag

De grenzen van het festijn werden niet aangegeven door de overheid maar door de misdaadsyndicaten

De vier miljoen zijn op. De koninklijke familie heeft twee uur lang een tot in details uitgewerkt programma gevolgd. Zeker aan het begin was het net of de gouverneur-generaal door dansende inboorlingen van de verschillende bevolkingsgroepen in de kolonie Rotterdam-Zuid werd ontvangen maar er waren toch ook zorgvuldig geregisseerde momentjes van zogenaamde kritiek. Het geheel verliep zonder wanklank. En toch was het een zware nederlaag.

De grenzen van het festijn werden niet aangegeven door de overheid maar door de misdaadsyndicaten. Zij maakten een enorme veiligheidsoperatie noodzakelijk die het grootste deel van het budget opslokte. Een kleine legermacht hield alles in de gaten. Overal waren dubbele afscheidingen. De oranjes konden op sommige momenten wel handjes geven maar gedurende het grootste deel van hun wandeling bestond er een stevige afstand tussen de royals en de onderdanen. Daar kon het byzantijns commentaar van de hermelijnvlooien achter de microfoons met geen mogelijkheid tegenop. Het dreigingsniveau hing als een donderwolk boven de feestvreugde. Het was de allesbepalende factor, hoe de heupen, de dijen, de buiken ook schudden voor de majesteit.

De volgende dag viel uit Het Parool op te maken dat advocate Inez Weski de druk van de familie Taghi niet had kunnen of durven weerstaan. Daarom zou zij haar cliënt in Vught ongeoorloofde informatie hebben toegespeeld. Zou dat waar zijn? Het Parool verwijst naar “gelekte” documenten. Die moeten dan wel uit het Openbaar Ministerie komen. Inez Weski kan daar niet op in gaan. Zij zit in beperkingen. Dat wil zeggen: ze wordt van de buitenwereld geïsoleerd, naar men zegt, in het belang van het onderzoek. Het is dan vals gegevens te laten lekken die iemand in een kwaad daglicht stellen zonder dat zij daar zelf het publiek kan bespelen.

Ook dit incident toont aan dat de misdaadsyndicaten de grenzen stellen, niet de overheid, die hoogstens wat aanklooit met lekken en daardoor specifieke journalisten het idee geeft dat zij een exclusieve scoop in handen krijgen dankzij hun eigen vakmanschap en hun eigen netwerk. Nee, ze worden absolúút niet gemanipuleerd in het kader van een schimmige war on drugs met ongewisse afloop. Hoe kunt U dat nou denken?

“We moeten gewoon weer binnen onze marges gaan leven”, zei Sigrid Kaag in een interview met de NRC over haar begrotingsbeleid. Koningsdag gaf een ander soort marges te zien en zij worden steeds smaller.

Goed zichtbaar was de bewegingsruimte van een koning in deze werkelijkheid. En van een advocaat. Wat ze nog gegund wordt in een narcostaat

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Beluister het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: hoe kom je van een koningshuis af?