Komkommernieuws

Ik ben geen uitzonderlijk bewuste eter, als het op het milieu aankomt – of op andere wijzen overigens. Ik eet meestal vrij eenvoudig, maar graag wat ik lekker vind. Let ik op biologische producten? Ik koop bij voorkeur biologische scharreleieren, maar twijfel vaak aan het daadwerkelijk scharrelen van de kip. Het liefste vermijd ik de plofkip, maar vooral om redenen van de smaak.

Consequenter ben ik als het om het gebruik van plastic gaat. Waar bij veel “groene” of “biologische” producten vraagtekens te plaatsen zijn – hoe groen zijn ze werkelijk? hoe goed is een elektrische auto nou werkelijk voor het milieu? oud-minister Plasterk liet er de afgelopen maanden regelmatig zijn licht over schijnen op sociale media – is het bij plastic helder. De plastic soep in de oceanen is een reëel probleem en het hergebruik van dezelfde tas is evident een kleine moeite die een extra stuk plastic (“biologisch plastic” of gewoon) voorkomt. De grootste klimaatscepticus, zelfs de vliegenthousiaste Thierry Baudet, zou dat niet moeten kunnen ontkennen. Hetzelfde geldt verpakkingen – waarom alles in plastic? – waar papier vaak een prima alternatief kan zijn. Gerecycled papier zelfs.

Het is geen nieuwe constatering, maar telkens sta ik bij de groenteafdeling van Albert Heijn weer verbaasd de bio-komkommers in plastic verpakkingen aan te staren. Te midden van de veel grotere hoeveelheden niet-bio-komkommers, die plasticvrij blijven. Ik kon niet nalaten de constatering toch weer eens te delen op Twitter en kreeg – zeer attent – een dag later antwoord van ‘Jeremy’ van Albert Heijn:

Hoewel, als gezegd vriendelijk en attent, lag het antwoord mij toch wat onprettig en onbespoten op de maag.

Zonder meer: de Europese Unie schrijft voor dat er een zichtbaar onderscheid dient te bestaan tussen “bio” en gewone producten. Terecht uiteraard: we willen weten welke boter wij bij welke vis kopen. Maar dat kan ook middels stickers (zoals sinds jaar en dag bij bananen), het kan met afdrukken op het product met inkt (zoals wij bij eieren gewend zijn) of zelfs middels het laseren van biologische producten.

Wat betreft de “voedselverspilling” schoot mij, hoewel niet gespecialiseerd in groentenlogistiek, door het hoofd dat Albert Heijn ongetwijfeld de omloopsnelheid van producten bij zal houden en prima in staat moet zijn met een ander inkoopbeleid en gewijzigde distributie, een vergelijkbaar effect te bereiken. Hoe de dan noodzakelijke, meer regelmatige aanvoer van kleinere hoeveelheden bio-komkommers uit zou pakken kan ik niet inschatten, ik geef het toe, maar ten opzichte van de lange afbraaktijd van zelfs ‘biologisch plastic’ lijkt het effect al snel op te moeten wegen tegen de huidige praktijk.

Ik verkies dan ook de gewone komkommer, waarde Jeremy. En zal dat met een goed gevoel blijven doen.