Op 6 maart schreef dr. Anne de Jong een opiniestuk in het NRC Handelsblad inzake Ali Mohammad Al-Showaikh: “Nederland heeft Bahreins bloed aan de handen”. De Jong doet als antropoloog aan de Universiteit van Amsterdam onderzoek naar conflicten in het Midden-Oosten en heeft Palestina, Libanon, Syrië en Bahrein als focusgebied. In haar artikel beschrijft zij Bahrein als “het land van duizend zonnen, en het land van mensenrechtenschendingen die het daglicht niet kunnen verdragen” waarbij zij uitgebreid en gedocumenteerd beschrijft hoe Bahrein mensenrechten schendt en hoe het de meest basale rechten van activisten niet respecteert.
Ik maak mij ernstige zorgen om het lot van Al-Showaikh. Tegelijkertijd merk ik dat zijn zaak weinig aandacht krijgt. Omdat Nederland direct betrokken is bij de mensenrechtenschending van Al-Showaikh, had ik hierover, tenminste in de Nederlandse (sociale) media, consternatie verwacht maar helaas bleef deze uit.
Via een tweet van een medewerker van SALAM-DHR , een organisatie voor democratie en mensenrechten, vernam ik dat op 26 maart de zaak van Al-Showaikh in een beroepsprocedure voorkomt bij de rechtbank. Deze zitting biedt een kans om de mensenrechten te verdedigen en te pleiten voor de vrijlating van Al-Showaikh.
Omdat Nederland mede-verantwoordelijk is voor de marteling en gevangenneming van Al-Showaikh, is de Nederlandse overheid verplicht haar verantwoordelijkheid te nemen in deze en ervoor te zorgen dat hij in vrijheid wordt gesteld. Ik vraag de Nederlandse overheid alle bilaterale en multilaterale diplomatieke middelen in te zetten om Al-Showaikh vrij te laten komen en hem de vluchtelingenstatus te bezorgen en op die manier zijn leven te redden.
Ik wil u vragen uw steun uit te spreken voor de vrijlating van Al-Showaikh. U kunt net als ik de betrokken Nederlandse bewindslieden aanschrijven. Via sociale media kunt u berichten plaatsen over Al-Showaikh met #FreeShowaikh. Ook kunt u deze petitie voor de vrijlating van Al-Showaikh ondertekenen. Uw steun kan hem ten goede komen waardoor hij binnenkort in vrijheid gesteld kan worden. Tenslotte verzoek ik de aandacht van u als organisatie of activist. Laten we ons allemaal op onze eigen manier inzetten voor de oplossing van deze schrijnende zaak.
Waarom Al-Showaikh? Het verhaal van profeet Abraham en koning Nimrod kent u misschien. De profeet Abraham werd in zijn missie voor rechtvaardigheid door Nimrod op een brandstapel gezet. De overlevering leert dat er een kikker was die elke keer een slokje water nam en dat op het vuur van de brandstapel gooide om het vuur te doven en Abraham te redden.
Net als die kikker ben ik in de afgelopen week getuige geweest van de onrechtvaardigheid jegens Al-Showaikh. Deze onrechtvaardigheid kon ik niet meer aanschouwen. Zoals de kikker toen een druppel water bracht naar de brandstapel waartoe Abraham veroordeeld was door koning Nimrod, zo breng ik enkele druppels water naar de “brandstapel” waartoe Al-Showaikh veroordeeld is door koning Hamad bin Isa al Khalifa van Bahrein.
Ik heb geen academische titel die gerelateerd is aan een onderwerp dat raakt aan het onderwerp van (gedwongen) migratie maar ik heb wel enige kennis van en affiniteit met het onderwerp. Met mijn eigen migratieachtergrond ken ik de persoonlijke verhalen en achtergronden van vele vluchtelingen omdat ze kennissen, buren, collega’s, patiënten/cliënten van mij waren. Een vriendin van mij werkt met vluchtelingen en heeft onderzoek gedaan naar de knelpunten die zij ervaren bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst.
Ali Mohammad Al-Showaikh ken ik niet persoonlijk maar met de kennis en ervaringen die ik heb, heb ik het gevoel dat hem een groot onrecht is aangedaan. Hij heeft niet het voor de meeste media mediagenieke verhaal van een afvallige moslim die tegen het patriarchaat in opstand komt, zoals de Saudische Rahaf Mohammed Al-Qunun wel had. Noch is hij een profvoetballer als de Bahreinse Hakeem Al-Araibi die de steun van de voetbalbond kon krijgen. Hij is de vluchteling die daadwerkelijk vervolging te vrezen had, die asiel had moeten krijgen maar uiteindelijk op de brandstapel is beland door toedoen van Nederland. Het is mijn daad van medemenselijkheid aandacht voor rechtvaardigheid in zijn zaak te vragen.
Zolang wij als burger, politicus, activist of organisatie kleine of grote daden voor rechtvaardigheid verrichten, zolang wij een teken van medemenselijkheid tonen, blijft er hoop voor vrede en rechtvaardigheid en krijgt ook dit verhaal, net als het verhaal van profeet Abraham, een happy end.