Klimaatbeleid is klassenstrijd

Ik heb vaak het gevoel te worden bedreigd in mijn bestaan. Die bedreiging zit meestal in heel kleine dingen, zoals een overheid die vindt dat ik de houtkachel het huis uit moet doen. Volgens de regering komen bij de verbranding van hout schadelijke stoffen vrij, die slecht zijn voor het milieu. Mijn eerste reactie is dan ‘fuck you’ tegen Rutte zeggen onder het mom: ik bepaal zelf wel wat ik doe in huis.

Mijn irritatie over de houtkachel lijkt klein bier. In de winter kan ik ook de cv aanzetten. Bovendien vind ik de aandacht voor het milieu een goed idee. Op het eerste gezicht gaat het dus niet om een groot conflict tussen mij en de overheid. De kleine hobbel op weg naar een schonere wereld is irritant, maar dat is het dan ook.

Toch rijst achter de houtkachel een fundamenteler probleem op. Hieraan moest ik denken toen ik de massale protesten in Frankrijk zag: de ‘gele hesjes’ tegen het beleid van president Macron. Waarom zijn de betogers zo woedend? De geelvesten menen dat de globalisering hun leven volledig op zijn kop heeft gezet, zonder dat ze hierom hebben gevraagd. De verhoging van de brandstofprijzen door de klimaatplannen van Macron is hiervan de spreekwoordelijke druppel.

Ook de Nederlandse regering krijgt de handen niet op elkaar voor een rigoureuze aanpak van het milieuprobleem. Haar boodschap is uitgesproken tweeslachtig, en dat is voor burgers onverteerbaar. Ruim 50% van de CO 2 -uitstoot in Nederland komt van tien bedrijven die in totaal drie keer zoveel schadelijke stoffen de lucht inblazen als de uitstoot van alle Nederlandse gezinnen samen. Shell is zo’n bedrijf en betaalt volgens dagblad Trouw al jaren geen winstbelasting. Moeten deze grootvervuilers hun levensstijl van de een op de andere dag volledig aanpassen? Nou, niet dus. Ze mogen zelfs aan tafel zitten met Rutte en vertellen wat voor hen haalbaar is aan vermindering van CO 2 -uitstoot.

Het is de wereld op z’n kop. De aarde gaat naar de klote, maar de grootste vervuilers wordt niets in de weg gelegd. Daarentegen stijgen de vaste lasten van de huishoudens die onderaan de sociale ladder staan en worden milieumaatregelen door hun strot geduwd. Ik gooi nog wat houtblokken op het vuur.