Kinderen met ouders in nood hebben de buitenschoolse ‘nannies’ nodig, geen dwangsommen

Kinderen pikken het niet als wij hun ouders verwijten dat zij te weinig geven om hen. Terecht. Dus niet doen, beweren dat dwangsommen ouders ertoe brengen hun kinderen weg te houden van wapenbezit. Vrijwel alle ouders willen hun kinderen juist heel graag opvoeden. Dat deze grote missie onmogelijk is voor ouders die dagelijks zelf tot over hun oren vol survivalstress zitten, is hun grote drama.

Als wij serieus het kind centraal stellen, stuur deze kinderen dan niet om 3 uur ’s middags terug naar hun stresshuis, maar geef ze een mooie pedagogisch verlengde schooldag bij bijvoorbeeld de Buitenschoolse Opvang (BSO).

‘Een zakje patat kost een zak aardappelen, daar kunnen wij een week van eten’, werd een gevleugelde uitspraak van mijn vader die onze strijd om het bestaan typeerde. Ik kan er intussen met een glimlach over praten met mijn broers en zussen, maar als kinderen voelden wij destijds het grote verdriet dat zelfs als het lukt met kleden en voeden, onze laaggeletterde ouders ons nog zoveel meer hadden willen geven: zelfvertrouwen, inlevingsvermogen, een moreel kompas, hoop voor de toekomst – wij begrijpen het nu wij zelf ouders zijn.

Want opvoeden is een daad van liefde, dat moeten wij hooghouden. Als zelfs de praktische zorg een onmogelijke opdracht wordt en het dwangbevel van de ziektekostenverzekering wordt ingewilligd door de aanmaning van de huisbaas onderop de stapel te leggen, wordt de dagelijkse paniek met een dwangsom voor wapenbezit erbij, tot existentiële nood.

Dat is ook wat ik zie hier in Arnhem-Oost. Aan beide kanten van de Rijn, van Geitenkamp tot Malburgen en van Spijkerkwartier tot Presikhaaf wonen en leven met en in achterstanden – van generatie op generatie.

Terug naar thuis. Als opvoeden gebeurt vanuit liefde, is paniek en stress funest. De gezinnen hebben juist rust nodig. Die komt zodra de kinderen terecht komen in de pedagogische setting van de Buitenschoolse Opvang en hun ouders deze uren benutten voor een beroepsopleiding richting baan die hen alsnog het inkomen biedt waarmee de rekeningen betaald kunnen worden – einde paniek. Voor Arnhem-Oost hoort pedagogische ondersteuning bij de basismethode van onze grootscheepse en langdurige stedelijke vernieuwing, waar naast de docenten ook de jongerenwerkers, wijkagenten, straatcoaches en sportleiders de kinderen centraal stellen door hun ouders te helpen. Schouder aan schouder met de ouders:  it takes a village to raise a child, zeggen de Afrikanen.

Daarom pleit ik ervoor de Buitenschoolse Opvang breed beschikbaar te stellen. Want ook al verdienen volwassen wapenbezitters een zwaarder straf en dwangsommen voor wapenbezit, kinderen met ouders in nood hebben de opvoednannies nodig om op te kunnen groeien tot mentaal sterke burgers.