Kijk uit met de Amerikanen, Mark

Zolang hij beseft dat het speelveld van de Derde Wereldoorlog een geheel nieuw speelveld is, kan hij zichzelf blijven

Ondanks dat de Nederlandse nationale veiligheid in de jaren onder zijn premierschap verslechterde, denk aan de toegenomen invloed van de onder- op de bovenwereld, mag Mark Rutte binnenkort waarschijnlijk als Navo-chef waken over onze internationale veiligheid.

Dit lijkt onlogisch, tot je bedenkt dat Amerika spelmaker binnen de Navo is, en Rutte spellen gemakkelijk meespeelt. Omdat hij deze karaktereigenschap met achtennegentig procent van de mensheid deelt, kun je het Mark niet kwalijk nemen zonder zelf ‘misantroop’ te worden genoemd.

Laat mij daarom de eerste zijn die onze vertrekkende minister-president feliciteert. Zolang hij beseft dat het speelveld van de Derde Wereldoorlog een geheel nieuw speelveld is, kan hij zichzelf blijven, bijvoorbeeld door tijdens bezoekjes aan het Witte Huis met de grote telefoon op het bureau van de president te spelen.

Tegelijkertijd vormen China, Rusland en Iran een voetbalteam dat de kampioen van de vorige wereldoorlog, Amerika, uitdaagt. Aanvaller Poetin schiet granaten af in Oekraïne, middenvelders Iran en Noord-Korea veroorzaken op zo veel mogelijk plekken onrust, terwijl China in de achterhoede zijn kans afwacht.

Vanwege hardnekkige grootheidswaanzin willen de Verenigde Staten hun titel van tachtig jaar geleden prolongeren. Boze tongen beweren zelfs dat de oorzaak van alle huidige wereldproblemen is dat Amerikanen dromen van een nieuwe Amerikaanse eeuw, en dat ze geloven dat ze exceptioneel genoeg zijn om dit te bewerkstelligen.

Zo ver wil ik in het bijzijn van de trouwe atlanticus Rutte niet gaan, feit is wel dat isolationisme welig tiert in aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2024. Onder druk van de aanstormende Donald Trump wordt het voor de huidige president Joe Biden bijna onmogelijk om Oekraïne te blijven steunen.

Maar zelfs tijdens een tweede Biden-termijn is het, zuiver vanuit Amerikaans belang geredeneerd, de vraag of militaire capaciteit niet beter kan worden ingezet op het middenveld in het Midden-Oosten, of zelfs in de punt van de aanval rond Taiwan en de Zuid-Chinese zee.

Wat Europese landen in zo'n geval slecht kunnen gebruiken, is een Navo-chef die het Amerikaanse spel al te gemakkelijk meespeelt.