Kies de Flextremist van het Jaar

Bestuurders van grote bedrijven als McDonalds, Randstad en Albert Heijn hebben last van een flexverslaving. Ondanks dat hun winsten alleen maar groeien, hebben zij een onverzadigbare behoefte aan zo goedkoop mogelijk personeel zonder vast contract. Wij willen de bestuurders van deze bedrijven van hun verslaving afhelpen.

Terwijl flexverslaafde bestuurders zichzelf wel redden, zijn vooral jongeren het slachtoffer van de doorgeslagen flexibilisering van de Nederlandse arbeidsmarkt. Sinds 2012 nam het aantal werknemers met een vast contract met 365 duizend af terwijl het aantal werknemers met een flexcontract steeg tot bijna 2 miljoen Nederlanders. Van alle werkende jongeren tot 25 jaar werkt 70 procent met een flexcontract. Omdat mensen met een flexcontract gemiddeld 5 duizend euro per jaar minder verdienen, is het niet gek dat steeds meer jongeren moeite hebben om financieel op eigen benen te staan.

Bij flexcontracten wordt vaak de indruk gewekt dat het om vrijheid voor de werknemers gaat. Onterecht! Flex zorgt juist helemaal niet voor vrijheid, omdat je altijd klaar moet staan om te werken. Doordat vooral jongeren flexcontract op flexcontract gestapeld krijgen, is het voor hen bovendien veel lastiger om een pensioen op te bouwen of een hypotheek te krijgen. Ook is hun kans op werkloosheid en armoede drie keer zo groot als bij vaste werknemers. Uit onderzoek is gebleken dat 90 procent van de jongvolwassenen tot 35 jaar wel degelijk een vast contract wil.

ROOD, Jong in de SP is gestart met de zoektocht naar de ‘Flextremist van het Jaar 2017’. De genomineerden zijn McDonalds, Randstad en Albert Heijn. Natuurlijk zijn zij niet de enige multinationals met bestuurders die lijden aan een flexverslaving. Maar bij de flexinspectie die wij afgelopen zomer deden onder diverse bedrijven, staken deze multinationals er in negatieve zin bovenuit. Bij Albert Heijn schijnt het beleid te zijn dat maximaal 5 procent van de kassières een vast contract krijgt. Terwijl de topman van McDonalds ruim 12 miljoen euro verdiende, is het voor veel van zijn medewerkers iedere maand onzeker of ze wel rond kunnen komen. En de oprichter van Randstad, die als de uitvinder van het flexwerk mag worden gezien, is al jaren de onbetwiste aanvoerder van de Quote 500 met een geschat vermogen van 3,5 miljard euro.

Hopelijk zorgt deze dubieuze eer ervoor dat de bestuurders van deze bedrijven hun verslaving onder ogen komen. Zolang zij echter in de ontkenningfase blijven hangen en ons willen doen geloven dat ze niet zonder grote hoeveelheden flex kunnen, stellen wij een gedwongen behandeling voor bestaande uit drie maatregelen: een eind aan nul-urencontracten, flexwerk voor werkgevers duurder maken en vast werk goedkoper, zekerheid en waardering voor het werk dat jongeren doen. Want groeiende winsten waren niet mogelijk geweest zonder het harde werk van al die jongeren!

Je stem u itbrengen kan hier.