In de 28ste Abel Herzberglezing boog Tweede-Kamervoorzitter ‘Khadija Arib zich zondag over de vraag Waar ging het mis tussen autochtone Nederlanders en nieuwkomers?’ Ze beschrijft, opgegroeid in de Rotterdamse wijk het Oude Noorden, hoe bevolkingsgroepen jarenlang langs elkaar heen leefden. Dat kwam niet alleen uit onverschilligheid maar ook uit naïviteit. Dat veranderde na 2001 in een conflict. Maar de naïviteit en onverschilligheid beperkt zich niet tot bevolkingsgroepen onderling maar ook daarbinnen. Zo uit ze haar zorgen over de opkomst van salafisten. In Amsterdam is inmiddels de helft van de moskeeën in handen van deze ultra-conservatie stroming die een voedingsbodem is voor gewelddadige radicalen:
"Groepen staan tegenover elkaar. Er wordt niet gekeken naar wat we gemeenschappelijk hebben, naar wat ons bindt. Nee: “Dit zijn míjn waarden, en ik eis dat daar rekening mee wordt gehouden!” Dat brengt nieuwe vraagstukken met zich mee. Hoe ga je om met een groep die een beroep doet op onze democratie, zonder in die democratie te geloven? Die onze rechtstaat misbruikt om zichzelf te manifesteren, maar die rechtstaat liever afschaft om andersdenkenden uit te schakelen? Onlangs sprak ik met docenten van een gemengde school over de vraag of ze wel of geen gebedsruimte in hun school zouden toestaan. Ze zeiden het te overwegen, omdat ze anders leerlingen met een Islamitische achtergrond zouden kwijtraken. Ik probeerde hun uit te leggen dat het toestaan van gebedsruimtes voor kinderen uit de orthodoxere gezinnen ook een negatieve mening legitimeert over kinderen die níet bidden. Het zijn keuzes waar we waakzaam voor moeten zijn, omdat ze het risico in zich hebben om verworven rechten waar eeuwenlang voor is gestreden – zoals in dit geval gelijkheid en emancipatie – onderuit te halen."
Trouw publiceert een ingekorte versie , hieronder de integrale weergave van de lezing in de Amsterdamse Rode Hoed. De Abel Herzberglezing wordt sinds 1990 door de Rode Hoed in samenwerking met Trouw georganiseerd. Prominenten spreken een lezing uit ter nagedachtenis aan de advocaat, procureur, toneel- en (kroniek)schrijver en essayist Abel Herzberg (Amsterdam, 1893-1989).