De keuze tussen Leefbaar Rotterdam of een links-islamitisch stadsbestuur

Het links-islamitische blok in Rotterdam is boos. Boos op Leefbaar Rotterdam en boos over hoe de verkiezingscampagne zich in Rotterdam ontspint. In een verklaring op deze website lieten Leo de Kleijn (SP), Judith Bokhove (GroenLinks), Nourdin el Ouali (Nida) en PvdA-lijsttrekker Barbara Kathmann hun ongenoegen blijken over het islam-debat van RTV Rijnmond en de thema’s die de verkiezingsstrijd beheersen.

“Leefbaar slaagt erin de focus in het verkiezingsdebat steeds weer naar identiteit en islam te brengen” , aldus het links-islamitische blok, dat zijn afkeer uitspreekt van “het 16 jaar agenderen door populistisch rechts van een vermeende controverse met de islam”. Laat de woorden “van een vermeende controverse met de islam” eens tot u doordingen. De vele recente doden op Europees grondgebied als gevolg van vreselijke aanslagen door islamitische terreur in o.a. Manchester, Madrid, Londen, Brussel, Parijs, Nice en Berlijn zijn hen kennelijk ontgaan. Ook is het ze blijkbaar ontgaan dat Rotterdam diverse keren in de ban was van uit Turkije geïmporteerde onrust met als dieptepunten grote rellen bij het Turkse consulaat en een mars over de Erasmusbrug waar duizend Turkse Rotterdammers met honderden Turkse vlaggen scandeerden dat Erdogan hun leider was en ze vertegenwoordigers van de republiek Turkije zijn. Het integratieprobleem was nog nooit zo zichtbaar aan de oppervlakte gekomen als in die maanden. Dan hebben we het nog niet eens over diverse terreurverdachten die in Rotterdam-West zijn aangehouden.

Wat ze eigenlijk bedoelen te zeggen is: over deze onderwerpen mag niet gesproken worden. Rotterdam zit namelijk niet op identiteitspolitiek te wachten, zo stelt het links-islamitische blok. Het moet gaan over huisvesting, armoede, veiligheid en werkgelegenheid – topics die wij volgens deze partijen liever niet zouden terugzien in een verkiezingsdebat.

Een bijzonder hypocriete oproep. Want precies de nu moord en brand tetterende linkse- en islamitische partijen lieten de laatste jaren geen kans onbenut om werkelijk alle onderwerpen de identiteitshoek in te trekken. In debatten over het woningbouwbeleid krijgt Leefbaar Rotterdam het verwijt de stad te willen “witten”. Als we op de demografische samenstelling van Rotterdam wijzen als een verklaring voor de hoge armoedecijfers, briest links dat we “allochtonen de schuld geven”.

Ieder agendapunt over werkgelegenheid ontaardt in klaagbeden over vermeende arbeidsmarktdiscriminatie. De inbreng van het links-islamitische blok aangaande veiligheid is deze periode beperkt gebleven tot pleidooien voor hoofddoeken bij de politie en verwijten van racisme richting Rotterdamse agenten. Bij parkeernota’s komen moties over ramadantarieven voorbij. Bij alle andere onderwerpen, van onderwijs tot zorg en van sport tot cultuur, volgde steevast het verwijt dat er te weinig oog voor diversiteit was. Dit alles nog los van de jarenlange aanvallen op Zwarte Piet, standbeelden van zeehelden en straatnamen in o.a. Afrikaanderwijk. Het is dus zo doorzichtig als wat. Het links-islamitische blok is dol op identiteitspolitiek, zolang het maar in hun voordeel werkt. Nu het hun campagneplannen doorkruist, is identiteit plotseling taboe.

Het links-islamitische blok is ook boos omdat Leefbaar Rotterdam en de media van een links-islamitisch blok spreken. Maar hoe moet je een blok bestaande uit linkse en islamitische partijen anders noemen dan? En waarom reageren ze zo krampachtig op deze feitelijke aanduiding van hun verbond? Bij de lancering van hun pact spraken de partijen nog van “een geuzennaam”, maar inmiddels vinden ze het “schunnig” om zo genoemd te worden.

Het chagrijn is ongetwijfeld ingegeven door de vele ontstemde reacties uit hun achterbannen. De boze tweets van partijgenoten in den lande vormen slechts het topje van de ijsberg. Linkse kiezers (vooral SP’ers) die wij tegenkomen tijdens het flyeren, zijn niet gelukkig met het feit dat hun partij zijn ziel verkoopt aan het islamitische Nida. Een partij waarvan de lijsttrekker doodleuk verklaart de Grondwet ondergeschikt te vinden aan islamitische wetgeving, dikke maatjes is met Hamas-lieden en Moslimbroeders en aanwezig is bij een steunbetuiging voor de Turkse dictator Erdogan, die op dat moment druk bezig was Koerden af te slachten in Afrin. Hiervan willen deze kiezers liever geen onderdeel zijn. Hun hart klopt links, maar het vooruitzicht van een links-islamitisch stadsbestuur doet hen twijfelen. De links-islamitische kameraden voelen dit en doen verwoede pogingen de beeldvorming te doen kantelen. Tevergeefs. Dat deze partijen Leefbaar Rotterdam verwijten te duiken voor politieke keuzes die slecht vallen bij de achterban, lijkt dan ook een sterk staaltje Freudiaanse projectie.

Op één van de vele verwijten wil ik er hier speciaal ingaan. Armoede. Leefbaar Rotterdam krijgt van het links-islamitische blok de schuld dat er in Rotterdam veel armoede is en dat bijna één op de vier kinderen opgroeien in armoede. Voorbij gegaan wordt aan het feit dat de PvdA gedurende 65 van de 73 naoorlogse jaren aan het roer van deze stad stond, de sluizen opende voor een ongebreidelde instroom van achterstanden, wijken liet verloederen, zelf nul komma nul gedaan heeft aan het oplossen van armoede maar deze juist in stand hield en liever tientallen miljoenen verbraste aan geflopte jongerenjaren, klimaatprojecten en veel extra geld naar de cultuursector.

Leefbaar Rotterdam vindt dat werk de beste weg is uit armoede. Daarom moet werken meer lonen dan een uitkering. En ja, dat is een trendbreuk met het PvdA-verleden waarin mensen eindeloos in een uitkering gehouden werden. Van de 37.000 mensen in de bijstand in Rotterdam zijn er liefst 17.000 met een enorme afstand tot de arbeidsmarkt. Ze zitten, soms van generatie op generatie, al jarenlang in de bijstand. Onder de overige 20.000 zitten duizenden statushouders. Voor het eerst krijgen werkende Rotterdammers die onder de 130% van het wettelijk minimum verdienen een bonus van € 125,– van het stadsbestuur. Voor het eerst stellen we als stad taaleisen aan mensen in de bijstand. Voor het eerst krijgen jonge kinderen met een taalachterstand extra onderwijs op de voorschool. Voor het eerst krijgen ouders een kindbudget wat alleen aan zaken voor de kinderen zelf uitgegeven kan worden.

En ja, we zijn strenger. Niet om mensen te pesten maar omdat we oprecht geloven dat dit uiteindelijk de beste weg uit de armoede is. We niet willen dat over 20 jaar één op de drie kinderen in Rotterdam in armoede opgroeien. Of dit gaat lukken weet ik natuurlijk ook niet zeker. Wat ik wel zeker weet is dat het beleid van pamperen, wat de PvdA decennialang gedaan heeft, in ieder geval niet geholpen heeft. De eerste resultaten zijn hoopgevend. Hoewel nog steeds veel te veel is het percentage huishoudens met een laag inkomen licht afgenomen de laatste jaren.

Vrienden van het links-islamitische blok wees gerust. Leefbaar Rotterdam is een partij die, in tegenstelling tot de PVV, graag het debat aangaat. Over álle onderwerpen. We gaan elkaar ongetwijfeld nog vaak tegenkomen de komende dagen. Bij die gelegenheden zullen we het met plezier hebben over de onderwerpen die jullie sinds enkele weken plotseling belangrijker vinden dan identiteitsvraagstukken. De toegenomen veiligheid onder dit stadsbestuur bijvoorbeeld. De controleurs op de metro. De lastenverlagingen voor werkende Rotterdammers die Leefbaar heeft doorgevoerd na jarenlange lastenverhogingen door de PvdA en de VVD. De 16.000 Rotterdammers die vanuit de bijstand naar betaald werk zijn begeleid. De tegenprestatie in de bijstand, waar tachtig procent van de deelnemers zeer tevreden over is. Ons dijk van een ouderenbeleid, inclusief het behoud van gratis openbaar vervoer en de terugkeer van huismeesters in seniorenflats. Het extra geld voor Rotterdam Alexander, een stadsdeel dat jarenlang genegeerd is door links. Het uitbreiden van de Rotterdamwet om overlastgevers en criminelen uit zwakke wijken te weren. De patseraanpak. De extra inzet op ondermijning. De onderwijsachterstanden die Rotterdam de laatste vier jaar in rap tempo is ingelopen op de rest van het land.

We laten het allemaal graag de revue passeren. Maar één boodschap staat centraal.

21 maart wordt een referendum over onze identiteit. Het is Leefbaar Rotterdam of een links-islamitisch stadsbestuur. Of jullie het nou leuk vinden of niet.