Kerstmis en het grootse mysterie van de epifanie

Als de filosoof Goethe zegt: “We zijn burgers van twee werelden, de aardse en de geestelijke. De laatste is veel meer met ons bezig dan we denken”, dan wordt dit, zeker dat laatste, bij uitstek duidelijk via de kerstijd van 25 december tot 6 januari.

Kerstmis heet niet voor niets het ‘feest van het licht’. We zien dat onder andere bij de geboorte van Jezus ergens in de velden buiten Bethlehem, waar de aanwezige herders naast veel licht tevens nogal wat engelen te zien kregen. Ook de ‘Drie Koningen’, die we vanuit de bijbel kennen als de ‘Wijzen uit het Oosten’ zagen in de sterren een extra licht en daarmee de geboorte van een bijzonder kind, dus via een speciaal licht, waar ze naar toe wilden. Ze maakten er later zelfs een apart feest van en wel het ‘Drie Koningen-feest’ op 6 januari.

Anders dan wij in het Westen vieren de Oosters-Orthodoxe christenen in Griekenland en Oost-Europa kerstfeest op zowel 25/26 december als op 6 januari. Hun kersttijd is dus vrij lang met 6 januari als sluitstuk, dit onder de naam Epifanie of  ‘Verschijning vanuit de Hoge’. Hoe dat te duiden?

Eerst van belang is het te weten, dat aan het begin van onze jaartelling er in Egypte, Perzië, Israël en Griekenland, ja bijna overal in die regio mysteriescholen waren, waar mensen werden ingewijd in de mysteries van de kosmos of beter gezegd in de geheime meest geestelijke relaties tussen de aarde of de mensheid en de hoge ‘Lichtwereld’. Onder meer de gnostiek heeft zich later met deze mysteriescholen verbonden, onder andere in Athene in de tijd van de evangelist Paulus, die daar wel op bezoek kwam. De ingewijden van die scholen waren vrij mystiek en soms ook helderziend.

Sorry, dit was even nodig om duidelijk te maken dat de ‘Wijzen uit het Oosten’ geen gewone astrologen waren maar ingewijden van de genoemde scholen in hun land. Vandaar dat ze niet alleen de geboorte van een bijzonder kind zagen, maar tevens voorzagen, dat na enkele decennia in hem een incarnatie zou plaatsvinden van ’n hoger goddelijk wezen. Een wezen dat tevens, plat gezegd, een beetje orde op zaken zou stellen. Beter gezegd een positieve kracht zou zijn op de aarde. Dit omdat de situatie in de mensheid toen te wensen overliet. Er was sprake van verharding, veel egoïsme en gebrek aan inzicht. Het leek de Geestelijke Wereld daarom goed een van hen naar de aarde te zenden, voordat het daar uit de hand liep.

De ‘Drie Koningen’ waren hier erg blij mee en organiseerden daarom op 6 januari het Epifanie-feest. Johannes de Doper was behalve profeet ook wel een ingewijde. Logisch dat hij ook meteen begreep wat er aan de hand was, toen Jezus bij ‘de doop in de Jordaan’ de Christusgeest in zich kreeg. Bekend zijn diens woorden dat Deze, dus de Christus Jezus, veel ‘groter’ was dan hij. Hij voorzag ook wat er aan de hand was.

Aards gezien was Jezus overigens al een bijzonder individu. In de evangeliën worden niet voor niets uitvoerige geslachtregisters van hem weergegeven, dit terug tot aan de eerste mens Adam. In westerse termen, was hij dus al een beetje van adel.

Maar toen Jezus op 30-jarige leeftijd de Christus in zich kreeg, maakte dat alles extra bijzonder. De ‘Drie Koningen’ hebben al 30 jaar eerder Christus zien afdalen naar de aarde of al enige aanstalten daartoe zien maken. Misschien moeten ook wij meer stilstaan bij 6 januari en voorts niet alleen stilstaan bij wat Hij hier op aarde in de persoon van Jezus tot stand heeft gebracht, maar tevens meer gaan inzien dat Hij hier nog steeds op aarde aanwezig is als Christusgeest of als Liefdesgeest.

Als we er voor open staan en onze medemensen meer respect en liefde willen geven, zal Hij ons daartoe graag de nodige inspiratie willen geven.

cc-afbeelding: iessephoto