Kamer moet Martin Bosma opdragen een vicevoorzitter naar Keti Koti te sturen

Deze takroe-sani heeft er niets te zoeken

Volgens De Telegraaf heeft het NiNsee, het Nationaal Instituut Nederlands Slavernijverleden en Erfenis, een flater geslagen door de uitnodiging aan Martin Bosma voor Keti Koti in te trekken. Die flater werd echter al eerder geslagen: toen het bestuur de invitatie de deur uit deed.

Bosma heeft zich immers de afgelopen jaren regelmatig op de meest laatdunkende wijze uitgelaten over alles wat met het herdenken en opnieuw onderzoeken van het Nederlandse slavernijverleden te maken heeft. Het Nationaal Museum over dit wezenlijke aspect van de vaderlandse geschiedenis noemt hij geld over de balk smijten en indoctrinatie. Daarnaast heeft hij een aan nepnieuws grenzend boek op zijn naam waarin hij de het verzet tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika verdacht maakt. Titel: Minderheid in eigen Land. Op de omslag van dit werk prijkt Ed van Thijn want het is de bedoeling van de auteur politici aan te vallen die zich destijds met de antiapartheidsbeweging associeerden. Zo´n man is Martin Bosma.

Het feit dat Martin Bosma politiek Den Haag vertegenwoordigt op een plechtigheid als Keti Koti laat zien dat de macht niet langer alle Nederlanders vertegenwoordigt maar slechts een deel daarvan, namelijk degenen die zich wel lekker voelen als namens hen een man optreedt met de levensbeschouwing van Bosma.

Dat zeggen ze niet. Ze zeggen iets anders. Ze zeggen dat je de mens los moet zien van de rol. Bosma speelt nu een andere rol. Hij is niet langer het activistische Kamerlid met duidelijke opvattingen – “Dat mág in een democratie”, zegt zo’n lul er dan in veel gevallen bij – hij is niet langer het uitgesproken Kamerlid maar de voorzitter. Als zodanig hoort hij die krans te leggen. Het NiNsee en de bezoekers van de plechtigheid dienen hem als zodanig te respecteren. Kijk eens, hoe geweldig onpartijdig hij de vergaderingen leidt, trouwens. Goed, hij heeft het gebruik van het woord “extreemrechts” verboden, althans sterk ontmoedigd maar dat bewijst niets.

Je kunt in de politiek de mensen niet los zien van hun rol. Anders klopt het en wordt in Den Haag inderdaad een toneelstuk opgevoerd.

Bosma is tot voorzitter van de Tweede Kamer gekozen juist vanwege die opvattingen. Zonder de ruk naar rechts bij de verkiezingen van november was dat nooit gebeurd. Bovendien brengt een voorzitter nog steeds over alle onderwerpen zijn stem uit.

Als de meerderheid van de Tweede Kamer toelaat dat Bosma op Keti Koti verschijnt en zich daar niet laat vervangen door een van zijn vicevoorzitters, geeft ze daarmee een verklaring af. Die luidt: “We hebben lak aan jullie pijn. Wij zijn de baas. Jullie zullen het slikken”. Iemand in het parlement moet toch de moed hebben een motie in te dienen waarin er bij Bosma op wordt aangedrongen dat hij thuis blijft en de plechtigheid op de televisie volgt. Het is noodzakelijk dat de parlementariërs in deze kwestie gedwongen worden kleur te bekennen. Laat maar zien waar je staat en wie je wenst te negeren.

Vers twee is wat er moet gebeuren als Martin Bosma op 1 juli toch verschijnt. Welke houding moeten organisatoren en publiek dan aannemen? De vrees is al uitgesproken dat hij zal worden uitgejouwd wat de plechtigheid zou bederven. Dat hoeft natuurlijk niet. Organisatie en publiek kunnen hem ook volstrekt negeren, hem als lucht behandelen. Bosma wordt niet ontvangen. Hij zoekt zelf zijn plek maar op. Hij wordt niet opgeroepen om zijn krans te leggen. Er wordt geen afscheid van hem genomen. Hij krijgt ijzige blikken. Bosma ontkent de pijn die de geschiedenis van de slavernij mensen nog steeds doet, die mensen ontkennen hem.

Het is trouwens de vraag hoe de voorouders reageren op de aanwezigheid van iemand die zo hij in het kader van die plechtigheid ergens de belichaming van is , dat toch – gezien zijn opvattingen en politieke praktijk – de voormalige slavenhouders zijn.

Er zal in Caribische kring best het een en ander voor Bosma worden gezet, deze takroe-sani uit Den Haag.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis.