Juan Carlos, Bernhard en de minnaressen

Waar is Juan Carlos? Hier in Spanje vermaakt men zich met de van corruptie beschuldigde ex-koning. Na de ontdekking van de tientallen miljoenen aan steekpenningen die de man in een familiestichting had geparkeerd, lijkt Juan op de vlucht. De Spaanse kranten staan er vol van. Natuurlijk met name de pulp tabloids want dat is natuurlijk de uitgelezen plek voor Koninklijke Onderwerpen. Discussie over het nut van het koningshuis wordt niet heel veel gevoerd maar dat is volgens mij eigen aan het fenomeen. De populariteit van het koningshuis lijdt maar zelden onder schandalen.

Indertijd was ik lid van het Nieuwe Revu-team dat de Lockheed-affaire naar buiten bracht. Een spannende zoektocht naar 1,1 miljoen dollar die prins Bernhard had ontvangen voor de promotie van de vliegtuigfabriek bij het Nederlandse leger. Het geld werd overhandigd in enveloppen op hotelkamers. Niemand begreep waarom een lid van de schatrijke koninklijke familie zo’n groot risico nam voor een dergelijk bedrag. Tot Willem Oltmans (ook lid van het onderzoeksteam) een maîtresse ontdekte in Parijs die het geld besteedde aan de opvoeding van haar door de prins verwekte dochter. Resultaat van maandenlange onderzoeken en onthullingen: de populariteit van Bernhard, inmiddels zonder uniform, was met tien procentpunten toegenomen.

Ook in Spanje ging een gedeelte van de door Juan Carlos aangenomen steekpenningen naar zijn minnares.

Ik ben niet per se tegen een koningshuis. Juliana, onze spruitjeskoningin, was toch eigenlijk goud naast zo’n oplichter als Bernhard. Prins Claus was een briljant visionair als voorvechter van duurzaamheid en ontwikkelingssamenwerking, ver voordat de goegemeente zich daar druk over begon te maken. De leden van het koningshuis hebben slechts een ceremoniële functie en dat is maar goed ook. En ze worden nog steeds door driekwart van de Nederlanders gedoogd. Een president kost ook geld en heeft helaas vaak wel wat te vertellen (denk Trump, Bolsonaro, Xi Jinping).

Hierom – om het koningshuis in de toekomst niet te beschadigen – ben ik voorstander van een geheim Koninklijk budget waaruit de koning en koningin hun avontuurtjes kunnen bekostigen.

Een minuut voor twaalf, sommige dingen mogen blijven.