Jongeren zitten in de wachtkamer van de democratie, het is tijd om hun stem te ontketenen

In de schaduw van het democratisch toneel staan jongeren, uitgesloten van de stembus en het politieke debat. Is het omdat ze onvoldoende geïnformeerd zijn of als te radicaal worden gezien? Een opmerkelijke situatie, vooral wanneer we bedenken dat een aanzienlijke groep Nederlandse stemgerechtigden elke verkiezing radicaal-rechtse populistische partijen steunt. Wie zegt dat jongeren extremer zijn dan Henk en Ingrid die onze democratie telkens weer uitdagen?

De recente verkiezingsuitslag riep uit dat 'het volk heeft gesproken,' maar in hoeverre heeft het écht gesproken? De groeiende kloof tussen Den Haag en jongeren wordt duidelijk doordat stemgerechtigden als de enige stem van het volk worden beschouwd. Welke aanvullende maatregelen moeten dan worden genomen om deze kloof te dichten?

Allereerst moet het onderwijs een prioriteit maken van politieke educatie. Begrip van de politieke basis, besluitvorming en staatsinrichting is cruciaal. Debatten over maatschappelijke kwesties in het onderwijs moeten zorgen voor analyses en oplossingen vanuit diverse perspectieven. Jongeren moeten zich bewust worden van de directe impact van politiek op hun leven en beseffen dat zij, zelfs als minderjarigen, het verschil kunnen maken door actieve deelname aan politieke beïnvloeding.

Politiek moet toegankelijker worden voor jongeren. Ondanks bestaande jeugdraden en debatclubs, blijven deze vaak voorbehouden aan politiek-geïnteresseerde en theoretisch-opgeleide jongeren. Onderwijs is echter voor iedereen, inclusief niet-politiek-geïnteresseerden en praktisch-opgeleiden.

In een democratisch stelsel moet de stem van jongeren gehoord worden om een brede politieke koers te waarborgen. Het risico van vergrijzing die resulteert in een oververtegenwoordiging van ouderen in de politiek moet worden aangepakt door de stemgerechtigde leeftijd te verlagen. Dit niet alleen voor meer evenwicht, maar ook om jongeren aan te moedigen verantwoordelijkheid te nemen en zich te verdiepen in de politiek. Het mag niet zo zijn dat de ouderen van vandaag het privilege krijgen om de toekomst van jongeren te bepalen.

Een ander doeltreffende maatregel is de invoering van een generatietoets om wetsvoorstellen te toetsen aan de wensen, behoeften en visies van jongeren. Door het bevorderen van participatie van alle bevolkingslagen streven we naar meer diversiteit en een breder draagvlak voor politieke besluitvorming. De huidige Kamerleden met een gemiddelde leeftijd van 45 jaar zijn geen afspiegeling van de leeftijdsdiversiteit van onze samenleving.

Om jongeren beter te betrekken bij de politiek, moeten politici toegankelijke en begrijpelijke taal gebruiken. Ingewikkeld taalgebruik sluit jongeren en laaggeletterden uit en leidt hen eerder naar populistische politici die vaak simplistische oplossingen bieden voor complexe problemen.

Europese landen zoals Duitsland, Oostenrijk, België, Griekenland en Malta zijn vooruitstrevender gebleken dan Nederland door de stemgerechtigde leeftijd te verlagen. Laten we dit keer onze progressieve krachten bundelen voor jongerenemancipatie in Nederland.

Politiek is geen privilege, maar een estafette die tijdig aan de nieuwe generaties moet worden doorgegeven.