Wie zijn toch die mannen die voor dag en dauw onderweg zijn in hun busjes naar bouwplaatsen in het land, terwijl de rest van Nederland nog slaapt? Dat vroeg filmmaker Geertjan Lassche zich af en daarom volgde hij twee jaar lang een bouwproject in hartje Rotterdam, van eerste paal tot oplevering. Het resultaat is de 2Doc : Jongens van de Bouw.
In 2017 start aannemer Heijmans met de bouw van een woontoren in hartje Rotterdam. Het project is tijdens de crisis ontwikkeld toen de prijzen van bouwmaterialen nog laag waren en er geen gebrek was aan arbeidskrachten. Maar als de eerste paal de grond in gaat, is de bouwsector weer ‘booming business’. Om toch nog iets te verdienen aan deze klus zijn de orders van de directie duidelijk: “time is money”. Hoofduitvoerder Stan moet die klus gaan klaren en orkestreert een keten aan onderaannemers. De druk is continu voelbaar in deze lange documentaire die even ontluisterend is als humoristisch.
Onmisbaar lijkt Leon, de portier van de bouwput, die samen met zijn assistent Mehmed orde probeert te houden op de bouwplaats vol nationaliteiten. Hoe? “Met handen en voeten praten”, want bijna niemand in de bouwput spreekt vloeiend een tweede taal, volgens Leon. “Als iets uit dekraan valt, en ik waarschuw, staan ze gewoon te kijken, want ze verstaan je toch niet.”
We zien hoe kraanmachinist Hans vanuit eenzame hoogte met grote precisie materialen op de plek zet en hoe op de grond bouwvakkers in weer en wind doorwerken. We maken kennis met een ploeg bouwvakkers uit de kop van Overijssel die iedere dag meer dan vier uur in de auto zitten om op hun werk te komen. De camera registreert in de keet en op de steiger zowel politiek incorrecte conversaties als intieme ontboezemingen over verliefdheid, ziekte en overlijden.
Langzamerhand dringt zich de vraag op wie de hoogste prijs betaalt voor de extreme druk waarin de jongens van de bouwhun werk doen. Dat zou bijvoorbeeld Gerrit kunnen zijn, die nog 10 jaar moet tot zijn pensioen en pijnstillers gebruikt om de dag door te komen. Ook zien we de eerste stappen in de bouwput van leerling timmerman Stef die zich hardop afvraagt “of met de handen werken nog wel van deze tijd is”. Maar wie is nog meer in staat om de ratrace van de bouw te ontvluchten?
Het Parool : “Lassche waakt voor valse romantiek, een risico dat op de loer ligt bij het portretteren van het noeste arbeidersleven.”
De Volkskrant : “Documentaire Jongens van de Bouw laat het rauwe leven in de bouwput zien”
@MntEv: `Helaas zijn hier op Joop ook personen die met veel dedain spreken over de mensen die er voor zorgen dat we überhaupt kunnen (over)leven..... Deze neerbuigendheid komt vaak van mensen met BS banen, mensen die niet gemist worden als ze 6 maanden niet op hun werk verschijnen.'
Wat een stompzinnige reactie. Wie bedoel je? En kun je jouw banale gaslight-suggesties eens verduidelijken? Ben je van de zelfbenoemde opiniepolitie soms? Met dat aanhoudend narcistisch geneuzel?
Wat presteer je zelf eigenlijk, anders dan de hele dag je ergeren aan meningen hier die je niet aanstaan?
@Hannes Achterhout
Zodra men er achter komt dat de betreffende bouwwerkers "fout" stemmen en niet volledig gericht zijn op racisme en genderkwesties, worden ze wel degelijk als achterlijke witte idioten afgeschilderd.
@ Gefaald
Jij schrijft: Zodra men er achter komt dat de betreffende bouwwerkers “fout” stemmen
Met die PVV of FvD zijn sowieso achterlijke witte idioten. Die diagnose wordt niet gesteld op basis van het werk dat ze doen, maar op basis van hun opvattingen.
Het is wel zo dat MountEverest structureel beweert dat mensen die met hun handen werken hier aangesproken worden als achterlijke idioten. Jij stelt dat blijkbaar ook. Is dus niet correct.
Eerlijk antwoord Hans, heb de docu nu gezien, prachtig gedaan.
En misschien om af te sluiten, de gedachten van Gramsci, "Alle mensen zijn intellectuelen".
Dank "JOOP" dat jullie aandacht geven aan het schrijnende verhaal.van de Zware Beroepen, waar werken tot je uiteindelijk dood neer valt, "zomaar(!?)" gewoon is geworden.
Want het verhaal is copy paste, bij werk in de havens, het spoor, de verpleging, wegvervoer, de bagger, kooovaardij, etc, etc, etc,
Buitenlandse collegas uit buurlanden kijken ons kaaskoppen altijd meewarig aan, en zeggen dan, ja maar dat gaat toch niet, en daarin hebben ze gelijk, op een enkele uitzondering na, gaat het ook niet.
Heel heel heel erg herkenbaar en iets waar ik dagelijks mee te maken heb. Momenteel een zonneparkje aan het bouwen van ongeveer 44.000 panelen. Met de palen lopen boren op een of andere steenbak-oven uit 1700-nogwat en ook een laagspanningskabeltje geraakt, verder nog niks ernstigs. Op 4 November begonnen en moet voor 1 Januari klaar zijn, we werken van 7.00 uur tot 17.00 maar je mag ook wat langer, dan werk je tot 21.00. We werken 6 dagen in de week.
Mijn Roemeens (mulchomesk Christian) is behoorlijk verbeterd en anders spreek ik gelukkig nog Engels, Spaans, Duits en een beetje Pools. Vorige week een Macedonische chauffeur over de vloer gehad, die sprak alleen Macedonisch.
Mooi werk en een goede sfeer bij ons, afgezien van de blauwe klei die tot aan je knie reikt en je na 5 minuten in het veld al gauw 5 kilo per been extra hebt. Verder geen klagen en een zeer fijne werkgever.
Helaas zijn hier op Joop ook personen die met veel dedain spreken over de mensen die er voor zorgen dat we überhaupt kunnen (over)leven. De mensen die onze huizen en infrastructuur bouwen, voedsel verbouwen, goederen transporteren, dit land droog en veilig houden etc.
Deze neerbuigendheid komt vaak van mensen met BS banen, mensen die niet gemist worden als ze 6 maanden niet op hun werk verschijnen.