Jezus, ’t is een meisje

En daar was vijf jaar geleden dan ineens dat kleine meisje uit Nazareth. Geheel gebaseerd op mijn nogal anglofiele aanleg én een flauwe taalgrap bedacht ik het vertrekpunt voor een volgend stripboek.

In de Engelse (of eigenlijk vooral Amerikaanse-) taal roept men bij onbeschrijfelijk gezeur van deze of gene geïrriteerd uit: “Don’t be such a little girl about it!”. En wíe-o-wie, in de geschiedenis der mensheid wás nu zo’n onbeschrijfelijke zeur en betweter geweest? Jezus Christus natuurlijk!

Ergo; ‘Jezus Christus was een meisje’, het creatief concept was vlot geboren.

Mijns inziens een meesterlijke taalvondst die nog wel eens zijn commerciële beslag kon krijgen, mondiaal heeft Jezus immers een nogal forse fanclub. De bijbelkennis, opgedaan in prille jeugdjaren op een Christelijke lage school, kwam nu uitstekend van pas en in korte tijd rolden er een berg grappen, gebaseerd op de jeugdjaren van Jezus Christus, uit mijn pen.

Regisseur Paul Verhoeven maakte nooit een geheim van zijn fascinatie voor de historische figuur van Jezus en hij leek mij daarom de aangewezen figuur om tot een kort voorwoordje in mijn pastiche te bewegen. Wonderlijk genoeg ontving ik volgend afgemeten, enigszins gepikeerd, antwoord;

“Er is niets over de jeugdjaren van Jezus bekend. En eerlijk gezegd ben ik in het geheel niet geïnteresseerd in een ‘vrolijk, blasfemische’ stripversie daarvan”.

Niks aan de hand natuurlijk, maar wel jammer. Mijn held nam het project blijkbaar wat al te serieus.

Het boek kwam uit, werd hier en daar aardig gerecenseerd en om nog één keer de publicitaire vonk in de fakkel te jagen benaderde ik Supermarktketen DIRK. Zij communiceren sinds jaar en dag aardige publieksacties middels hun huisorgaan ‘Ditjes en Datjes’ en voor een gezellige Kerstweggeef-actie stelde ik voor een drietal albums ter beschikking te stellen. Let wel; een drietal (!) albums.

Tot mijn niet geringe verbazing nam men dit voorstel direct met beide handen aan en plaatste de aanbieding. Ik lachte stiekem in mijn vuistje met het idee misschien een paar extra boekjes te verkopen, en twee boze, ingezonden brieven van oude vrouwtjes te ontvangen die zo’n schandalig stripboekje natuurlijk zouden veroordelen. De redactie van Ditjes en Datjes deelde die verachting blijkbaar niet, want mijn ‘aanbieding’ verscheen, full colour in een oplage van 650.000 stuks (!).

‘Supermarkt Dirk biedt excuses aan voor stripboek over ‘Jezus als meisje’’, kopte niet veel later het Algemeen Dagblad. ‘Dirk excuseert voor ‘Godslasterlijke strip’, vermeldde een andere nieuwssite.

Voor consumentenplatform CitizenGo was met name de tekst ‘Leuk voor onder de Kerstboom’ de druppel geweest en inmiddels hadden ruim 20.000 (!) verontruste christenen de petitie ondertekend. Dat boek móest de winkel uit en de actie móest stoppen, anders kwamen de christelijke klanten geen Kerstboodschappen meer doen, zo dreigde het. Dat het boekje helemaal niet bij Dirk in de schappen lag (ze zouden wel gek zijn!) en CitizenGo nu zélf aandacht genereerde voor een win-actietje voor drie (!) boekjes ging blijkbaar aan de withete, christelijke toorn voorbij.

Op Bol.com, GeenStijl en Freethinker ontbrandde vervolgens verhitte discussies tussen vóór- en tegenstanders. De duimpjes omhoog en omlaag verschenen bij honderden en zelfs de site van de Vereniging Genderdiversiteit begon een serieuze discussie waarin zij pleitte voor verdraagzaamheid en empathie jegens anderen.

“GEWONNEN!”, kraaide tenslotte de site van CitizenGo.

Het ongelofelijke aantal van 37.067 stemmen had de grootgrutter op de knieën gekregen en daar was het christelijk platform bijzonder trots op (navrant was dat in deze protestperiode er bij het Centraal Boekhuis precies 70 (!) exemplaren werden verkocht. 37.000 mensen hadden dus hun mening gegeven over een boekje dat ze nog nooit gezien hadden…). Stemrobots óf een fraai voorbeeld van massahysterie?

Dirk was de slimste partij. Het magazine werd herdrukt, met op de vrij gevallen plek een aanbieding voor een gezellige musical. De keten bevoorrade de supermarkten snel en geruisloos met deze heruitgave. CitizenGo was alweer ten kruistocht gevaren tegen nieuw kwaad. Dit keer betrof het de bende heidenen van Netflix die het hadden gewaagd, tijdens Kerst, een ‘godslasterlijke serie’ uit te zenden, en de storm rond ‘Ditjes en Datjes’ luwde net zo snel als ze opstak.

Eind juli voer CitizenGo andermaal ter kruisvaart en dit keer tegen Bol.com. Nog in de roes van hun zegerijke overwinning op supermarktketen DIRK waren zij er ineens achter gekomen dat digitale grootgrutter BOL het vermaledijde boekje óók verkocht. In al hun goedbedoelde naïviteit had deze club dus niet begrepen dat een boek dat via het Centraal Boekhuis wordt verspreid automatisch ook op Bol.com zou verschijnen, nieuw danwel tweedehands, en nu moest dus ook BOL het ontgelden.

“Aangezien u onlangs onder andere antisemitische en andere omstreden boeken uit de verkoop heeft gehaald, vragen wij ons af waarom u antichristelijke boeken als dit nog wel blijft verkopen” , ronkte het (online werd door Nederlandse fanaten zelfs de´Zwarte-Pietendiscussie’ er bij gesleept!)

Hoogtepunt van wereldvreemd geraaskal volgde op 25 juli in een hilarisch interview in EO-radioprogramma EO-live. De Nederlandse woordvoerder van CitizenGo, M. Hemminga, betoogde hierin o.a. dat na uitgebreide mailwisseling met de directie van Bol.com, zij aanvankelijk het boek uit de handel hadden gehaald en later, na rijp beraad met de overheid (!), weer terug in de verkoop hadden genomen omdat er geen juridische grond was gevonden om verkoop tegen te gaan.

Zelfs bij interviewster Yvonne Sprunken viel toen even een korte stilte waarna zij nogmaals, voorzichtig informeerde of dit “..Hemminga’s gedachten” waren of dat dit allemaal écht zo gegaan was. Het gesprek nam een nog absurdere wending met Hemminga’s bevestiging dat ook callcenter-medewerkers van BOL achter zijn actie stonden en klachten bij de directie hadden ingediend.

Ongeloof over zoveel geklets én tranen van het lachen streden bij mij nu om voorrang. Toen eindelijk dan toch de langverwachte hamvraag werd gesteld of hij het boek ook daadwerkelijk gelezen had, werd het akelig stil.

Op de site van CitizenGo claimt men overigens wel wereldwijd contact te hebben met toonaangevende media, politici, filmsterren en wereldleiders. De Heer werkt schijnbaar nog altijd langs mysterieuze wegen.