Jesse Klaver, formateur van de nieuwe onconventionele regering

In Frankrijk gebeurde het al na de eclatante zege van Marine le Pen in de eerste ronde van de laatste regionale verkiezingen: een politieke partij die zijn eigenbelang inruilt voor het landsbelang. De socialistische partij zette een stapje opzij om het politieke landschap te ontsnipperen. Zo bleef het FN de stem van een ontevreden grote minderheid en kreeg het niet de kans de Franse politiek te overschreeuwen. Ook in onze polder zal het partijbelang ten dele moeten worden opgeofferd om het land regeerbaar te houden.

Nurkse Limburger In de peilingen staat Wilders, het opperhoofd van bang en bitter Nederland op grote zetelwinst. Alhoewel slechts 28 procent van de burgers warmloopt voor het gestampvoet van onze nurkse Limburger, gaat hij er straks toch met de winst vandoor. Willen we bij de nationale verkiezingen voorkomen dat de overdrachtelijke derde hond er met het regeringsbeen vandoor gaat, dan zullen de andere partijen de gelederen moeten sluiten. Het redelijke en tolerante geluid moet manifester en feller worden verdedigd. Dat kan alleen als de partijen die dat geluid voorstaan zich verenigen.

Natuurlijk is het niet waarschijnlijk dat Geerts’ beweging vol politieke gelukszoekers in staat is om een levensvatbare coalitie te vormen, maar als hij de verkiezingen wint, is de schade aan ons internationale imago aanzienlijk. Bovendien loopt het formatieproces hierdoor veel vertraging op, iets wat we niet kunnen gebruiken in tijden van fragiel economisch herstel en grote internationale vraagstukken. We hebben staatsmannen nodig, geen jokers.

De ideale formateur Gelukkig wil de grote meerderheid van de Nederlanders geen joker. Maar hoe mobiliseer je deze meerderheid? Het probleem is dat de weldenkende taart nu tussen acht parlementaire feestgangers wordt verdeeld. Daardoor is onze populistische nummer negen, die zijn Bossche bol in zijn eentje zit op te vreten, de gedoodverfde winnaar. Als we willen dat de grootste taart toekomt aan de grootste groep kiezers, moeten we een radicale stap zetten: de coalitie niet na, maar vóór de verkiezingen formeren. De ideale (in)formateur: Jesse Klaver. Hij is het frisse gezicht met het verbindende geluid van dit moment.

Daarom roep ik Jesse op tot het volgende: ga nu met SP, D66, PVDA, CDA en CU om tafel zitten om een regeerakkoord te schrijven. De titel van deze samenwerking: Coalitie voor Duurzaamheid en Tolerantie, CDT. Daarmee vat je de twee grote uitdagingen van deze tijd samen. Belangrijk bijkomend voordeel van zo’n pre-electoraal regeringsakkoord: de burger voelt zich na de verkiezingen niet genaaid, omdat hij van tevoren weet welke partijen hij erbij krijgt. Je stemt voor het beleid, niet voor de partij. Kiezersbedrog wordt zo misschien zelfs een term voor de geschiedenisboeken.

De CDT wordt een onconventionele regering, die zich met onconventionele vraagstukken bezig gaat houden. GroenLinks krijgt zijn hoge BTW tarief op vlees, het CDA wendt deze inkomsten aan om de vreselijke economische omstandigheden van de Nederlandse veehouders te verlichten. Softdrugs wordt volledig legaal aan voor- en achterdeur, wat ons een slordig miljard aan belastinggeld gaat opleveren. Dit belastinggeld kan dan naar de vluchtelingenopvang, waardoor deze ook niet meer zo hard op de staatskas drukt. Agenten zullen hun handen vrij krijgen om terroristen te pakken in plaats van onkruid te wieden op hete zolderkamers. Maar bovenal zal deze regering niet angstig sidderen voor de ‘wil van het volk,’ maar zal ze het volk beter uitleggen waarom ze bepaalde keuzes maakt. Want dat is staatsmanschap.