Japanse walvisjacht heeft weinig te maken met 'onderzoek'

Hoe internationaal is wetenschappelijk onderzoek, er vanuit gaande dat een walvis zich weinig aantrekt van ‘lands’grenzen, en waarom heerst er een voorkeur om dode walvissen te bestuderen, terwijl walvissen ‘in vivo’ toch ook wel een zeer omvangrijke bron aan informatie vormen?

Het lijkt erop dat het overgrote deel van de beschaafde westerse wereld het er inmiddels over eens is geworden dat de Japanse walvisjacht, die deze week weer in opspraak is gekomen, weinig te maken heeft met onderzoek.

Een groep van internationaal gerenomeerde wetenschappers heeft reeds in 2006 in een uitgebreid rapport de waarde van het Japanse wetenschappelijk onderzoek (Report of the International Panel of Independent Legal Experts On: Special Permit (“Scientific”) Whaling Under International Law. Paris, 12 May 2006) volledig weerlegd en ook het IWC heeft de nodige vraagtekens bij de methodes van het Japanse onderzoek.

Japan houdt zich al decennia lang intensief bezig met, naar eigen zeggen, wetenschappelijk onderzoek waarbij het, wederom naar eigen zeggen, noodzakelijk is het onderwerp van onderzoek te kunnen ontleden. Misschien overbodig, maar voor de duidelijkheid, dit betekent dat het desbetreffende onderwerp van onderzoek (een al dan niet bedreigde walvis, al dan niet zwemmend in een internationaal erkend natuurreservaat) gedood moet worden.

Dit zou bij ieder weldenkend mens op een gegeven moment toch wel kunnen leiden tot een aantal kritische vragen.

Australische en Nieuwzeelandse wetenschappers zijn dit jaar een alternatief onderzoeksproject gestart; het Southern Ocean Research Partnership, en hebben Japan uitgenodigd mee te doen. Het onderzoek maakt gebruik van niet-dodelijke methodes zoals onder andere het nemen van biopsie-monsters, het monitoren van de walvissentrek middels satelliet en akoestisch onderzoek.

In een reactie liet Katsuya Okada echter weten aan ABC dat het eten van walvisvlees een Japanse traditie is en dat er geen reden is om derhalve het beleid ten aanzien van de walvisjacht te wijzigen. De Japanse minister van Buitenlandse Zaken liet verder weten dat de walvisjagers de volledige steun hebben van de Japanse regering.

De laatste jaren heeft Japan herhaaldelijk officieel geklaagd over de acties van bepaalde organisaties die het Japanse wetenschappelijk onderzoek zouden schaden. Het argument dat hierbij met name gebruikt werd is de veiligheid op zee.

Inmiddels heeft een van onderzoeksschepen van de Japanse walvisvaardersvloot, een van de onderwerpen van haar onderzoek grondig onderzocht; gericht ‘beschoten’ met een schadelijk militair geclassificeerd akoestische wapen (LRAD), een hogedruk waterkanon, en een hardhandig optreden in een poging monsters te verkrijgen. Ook wij van Sea Shepherd hebben dat aan den lijve kunnen ondervinden.

Volgens de haar vertrouwde traditie wederom een perfect staaltje van ‘lethal research’.