Jan Jaap de Ruiter wil de PVV een lesje leren

Jan Jaap de Ruiter was in het begin van dit jaar één van de hoofdrolspelers van een relletje in de nationale media. Zoals er met enige trots op de site van de Universiteit van Tilburg wordt vermeld, was de reden daarvan dat hij een tien uitdeelde aan een student die aantoonde dat de PVV een fascistische partij is. Boze tongen beweerden dat de Ruiter dit relletje zelf had veroorzaakt om zijn nieuwe boek over de PVV onder de aandacht te kunnen brengen. Ik hoorde daar niet bij, want ik kon me niet voorstellen dat De Ruiter over de rug van een student de aandacht op zichzelf wilde vestigen. Maar dat boek is er wel, want het wordt morgen gepresenteerd met de in dit verband onvermijdelijke Rob Riemen.

Afgaande op de internetversie wordt dat boek een langgerekte boekbespreking van het boek van Maarten Bosma, het Tweede Kamerlid voor de PVV die het verschil niet kent tussen een valse munter en een valsemunter. Bosma’s boek diende om het PVV gedachtengoed te onderbouwen.

Waarom gaat Jan Jaap de Ruiter daar een boek tegen schrijven, terwijl er al ettelijke besprekingen van zijn verschenen, waaronder die waar ik net naar verwees? Dat is omdat hij de PVV een moreel lesje wil leren. Een erg geslaagd lesje is dat niet, omdat hij meer tegen Don Quichotte molens vecht dan tegen de PVV.

De PVV is gewoon een partij die tegen immigratie is. Daarmee hebben ze een politiek punt omdat immigratie voor overlast zorgt. Niet voor iedereen. Ik heb er, bijvoorbeeld, geen last van, maar Henk en Ingrid wel. De mensen op of dicht bij de onderkant van de arbeidsmarkt die merken dat ze nog meer uit de markt worden gedreven en die vreemden zijn geworden in hun eigen buurt. Die immigranten zijn grotendeels moslims uit landen rond de Middellandse zee. Inmiddels woont hier al de derde generatie, maar is hun integratie nog steeds niet gelukt. Niet westerse allochtonen zijn vaker dan Nederlanders werkloos, vaker arbeidsongeschikt, zitten meer in de bijstand, zijn meer betrokken bij misdaad en hebben een lager inkomen. De weerstand die deze overlast van een (deel van) de moslimbevolking in Nederland heeft opgeleverd wordt door Bosma van een ideologisch vernisje voorzien. Dus komt hij met de stelling dat het christendom in essentie tolerant en de islam in essentie gewelddadig is. Helaas had hij toen hij zijn boek schreef niet in de gaten dat er inmiddels een nieuwe stroom van massa immigratie op gang aan het komen was, namelijk vanuit Oost Europa, voor het grootste deel Polen, en dus zo christelijk (want katholiek) als wat.

Het inmiddels beruchte PVV-meldpunt maakt duidelijk dat die zogenaamde ideologie van de PVV maar een hobby van Bosma is, kennelijk gedoogd door Geert Wilders. Op basis van zijn ideologie zouden de Polen immers met open armen ontvangen moeten worden. Helaas heeft De Ruiter dit allemaal niet door. Hij keuvelt zijn hele eigen boek lang maar door over islamisering, de sharia, multiculturele staten en de moefti van Jeruzalem, zonder te beseffen dat dat allemaal maar weinig met de PVV te maken heeft. De titel van het boek van De Ruiter had dus niet slechter gekozen kunnen zijn.  De ideologie van de PVV waar de Ruiter het over denkt te hebben, bestaat immers helemaal niet.