Israëlische schijn en werkelijkheid
Vijf maanden Gaza-oorlog
De Israëlische regering probeert de westerse wereld met haar militaire agressie in de Gazastrook een rad voor ogen te draaien. Uit wraak voor de op 7 oktober 2023 door Hamas gepleegde, afschuwelijke terreurdaad voert de regering van Benjamin Netanyahu met grote overmacht al vijf maanden een massale militaire campagne tegen de 2.3 miljoen Palestijnen in de Gazastrook.
Sinds die 7e oktober voeren het Israëlische leger, de luchtmacht en de marine als collectieve strafmaatregel een niets en niemand ontziende strijd tegen de Palestijnen om eerst concessies van Hamas af te dwingen en de organisatie vervolgens te vernietigen. De Islamitische verzetsbeweging houdt in Gaza nog 134 gegijzelde Israëli’s en buitenlanders vast, die Hamas wil uitwisselen tegen honderden Palestijnen die in Israël al jaren gevangen zitten. Het aantal door Israëlische bombardementen om het leven gekomen gegijzelden wordt op rond de 40 personen geschat. Het arsenaal van voor toekomstige uitwisselingen beschikbare Palestijnen is door het Israëlische leger op de bezette Westelijke Jordaanoever al bij voorbaat met 7422 sinds 7 oktober gearresteerde Palestijnen uitgebreid, die zonder aanklacht en zonder vorm van proces in detentie worden gehouden.
“Verdedigingsoorlog”
De op volle toeren draaiende Israëlische propagandamachines van de strijdkrachten(IDF) en van de ministeries van algemene zaken, defensie en buitenlandse zaken proberen de indruk te wekken, alsof de zwaar bewapende Israëlische oorlogsmachine een gerechtvaardigde (zelf)verdedigingsoorlog tegen de slecht uitgeruste strijders van Hamas voert. Het superieure Israël voert in werkelijkheid een vernietigingsoorlog, waarbij behalve Hamas vnl. de Palestijnse burgerbevolking wordt getroffen. Naast de woonwijken is de Israëlische aanvalsoorlog in het bijzonder gericht op culturele en religieuze centra, scholen, ziekenhuizen en vluchtelingenkampen. Bij de vijf maanden voortdurende Israëlische bombardementen - soms met 2000 kilo zware bommen- waren op 6 maart minstens 30717 Palestijnse doden gevallen en 72156 Palestijnen gewond geraakt. Op 7 oktober zijn 1139 Israëli’s om het leven gekomen. In de oorlog zijn volgens de IDF 425 Israëlische militairen gedood.
De werkelijke aantallen omgekomen Palestijnse burgers liggen veel hoger, aangezien duizenden Palestijnen worden vermist en nog onder het puin van gebombardeerde en platgeschoten (flat)gebouwen liggen. Onder de Palestijnse slachtoffers zijn meer dan 13000 kinderen en bijna 12000 vrouwen. Als gevolg van de Israëlische agressie en de belemmeringen bij de aanvoer van eerste levensbehoeften als water, medicijnen, stroom en levensmiddelen zijn bovendien talloze vooral zeer jonge Palestijnen door uitdroging en uithongering om het leven gekomen. Zwangere vrouwen hebben het bij gebrek aan de benodigde levensmiddelen bijzonder zwaar te verduren. Door gebrek aan melk en voedsel is het percentage overledenen onder pas geboren baby’s buitensporig hoog.
UNRWA
Onder de door Israël gedode burgers zijn ook 133 Palestijnse journalisten, 161 VN-medewerkers en 340 medische stafleden van klinieken en ziekenhuizen. Een groot deel van de bevolking in de Gazastrook is al 74 jaar afhankelijk van UNRWA, de VN-organisatie voor hulp aan Palestijnse vluchtelingen. Na de onbewezen beschuldiging van Israël dat 12 medewerkers van UNRWA medewerking aan de terreurdaad van 7 oktober zouden hebben verleend, heeft de Nederlandse regering zich evenals 15 andere westerse landen gehaast de financiële hulp aan de VN-organisatie op te schorten. In een democratische rechtsstaat als Nederland zou je mogen verwachten dat eerst wettig en overtuigend bewijs voor de Israëlische verdachtmakingen wordt geleverd, voordat zo’n drastische maatregel tegen de VN-hulporganisatie wordt genomen. De demissionaire regering-Rutte heeft zich al bij voorbaat aan Israëlische zijde geschaard, voordat het noodzakelijke bewijs is geleverd. Niet alleen in de Gazastrook maar ook op de Westelijke Jordaanoever, Jordanië, Libanon en Syrië zijn miljoenen Palestijnse vluchtelingen afhankelijk van de hulpverlening van UNRWA.
Legerwoordvoering
Legerwoordvoerders vervullen een spilfunctie bij de propagandistische desinformatie van de Israëlische strijdkrachten. Gedurende 20 jaar als Midden-Oosten correspondent heb ik ervaren dat legerwoordvoerders het met de waarheid niet zo nauw nemen, als dat Israel te stade komt.
Het meest recente voorbeeld van de verdraaiing van de feiten door de militaire zegslieden vond op 29 februari 2024 plaats. Gazanen wachtten aan de oostkant van de stad Gaza bij een hulpkonvooi van vrachtwagens op de verdeling van broodnodig voedsel. Sinds ruim een maand zijn in het noordelijke deel van de Gazastrook geen hulpgoederen meer aangevoerd. Bij dit eerste hulpkonvooi in weken werden bij Israëlische beschietingen 118 Palestijnen gedood en raakten 760 Palestijnen gewond.
Legerwoordvoerders presenteerden verschillende lezingen ter verklaring van de dubieuze Israëlische rol bij het bloedbad. Eerst heette het dat bij aankomst van het hulpkonvooi Palestijnen de vrachtwagens zouden hebben bestormd, waarbij mensen onder de voet zouden zijn gelopen. Volgens een andere officiële Israëlische lezing zouden de Palestijnen rond de stilstaande vrachtwagens met voedselhulp in de menigte zijn vertrapt dan wel zijn overreden. Vervolgens beweerden legerwoordvoerders dat Israëlische militairen zijn gaan schieten, aangezien zij zich door de (uitgehongerde) menigte bedreigd zouden hebben gevoeld. Uit video opnamen blijkt geen van de Israëlische versies te kloppen. Met deze leugentjes om bestwil poogt het Israëlische leger z’n al danig gehavende reputatie op te vijzelen. De massale Israëlische slachtpartij bij de verdeling van voedsel wordt op die manier verdonkeremaand. Artsen, die gewonden in de weinige nog operationele ziekenhuizen behandelen, zeiden dat veel gewonden door kogels en granaatscherven in het hoofd en bovenlichaam waren geraakt. Het grootste Al Shifa ziekenhuis in de Gazastrook heeft verklaard dat het niet meer in staat is om de grote aantallen gewonden op te vangen.
Enkele dagen later werd een 14 vrachtwagens tellend hulpkonvooi van het World Food Program (WFP) op weg naar het noodlijdende noorden van de Gazastrook door het Israëlische leger geblokkeerd. Het WFP-konvooi moest deze week onverrichterzake naar Egypte terugkeren. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) waarschuwt dat in het noorden van de Gazastrook sprake is van een "bijzonder extreme hongersnood" wegens het gebrek aan voedsel en water. De afgelopen vijf maanden hebben Israëlische troepen Palestijnse burgers bij de verdeling van voedsel 16 keer onder vuur genomen.
Veilige zone
Zo’n 1,7 miljoen Gazanen zijn door Israël van huis en hard verdreven. Op Israëlisch bevel zijn 1,5 miljoen Palestijnen uit het noorden van de Gazastrook eerst naar Khan Younis en vervolgens naar het nog zuidelijker gelegen Rafah aan de grens met Egypte gevlucht in een poging een “veilig” heenkomen te zoeken. In die zgn. veilige zone zitten ze als ratten in de val, want ze kunnen geen kant op.
Tot Egypte en Israël worden ze niet toegelaten en door de aanhoudende Israëlische beschietingen en bombardementen - gemiddeld 6000 bommen per week - is de hele Gazastrook niet veilig.
In de aanloop naar het bij het begin van Ramadan aangekondigde Israëlische grondoffensief in Rafah heeft de Israëlische luchtmacht de bombardementen op de stad de afgelopen week alvast verhevigd.
Onder het mom dat zich onder ziekenhuizen commandocentra van Hamas zouden bevinden, hebben Israëlische troepen in strijd met het internationale oorlogsrecht Palestijnse ziekenhuizen aangevallen en na een belegering tijdelijk bezet. De ziekenhuizen werden uitgekamd, waarbij honderden Palestijnen werden meegenomen. Zij zouden aan een door de Israëlische binnenlandse veiligheidsdienst, de Shin Beit, opgesteld profiel van een terrorist beantwoorden. Voor het Israëlische leger en de veiligheidsdiensten is het voldoende als een Palestijn binnen een bepaalde leeftijdscategorie valt om hem als terrorist te bestempelen. De meeste Israëli’s beschouwen over het algemeen alle Palestijnse mannen in de Gazastrook als terroristen.
Terreurstaat
Onder leiding van de extreem rechtse coalitieregering van Netanyahu heeft Israël zich ontpopt tot een terreurstaat, die ondanks internationale druk niet van wijken wil weten. De VS houden in het huidige Amerikaanse verkiezingsjaar de Israëlische premier en zijn oorlogskabinet de hand boven het hoofd en laten militairen en politici in Gaza min of meer hun gang gaan. De EU blijkt wederom niet in staat tot overeenstemming te komen over een eenduidig beleid om sanctiemaatregelen tegen Israël uit te vaardigen. Met een veto hebben de VS vorige maand in de Veiligheidsraad als enige tegenstemmer voor de derde keer een resolutie met een oproep tot een staakt-het-vuren geblokkeerd. Washington wil Israël nog meer tijd geven om zoveel mogelijk Palestijnen uit te schakelen. Onder de Israëlische staatsterreur worden bij lukrake bombardementen vooral woonwijken en vluchtelingenkampen getroffen.
Rutte
Israëlische ministers zijn na 7 oktober over elkaar heen gevallen met barbaarse uitspraken over de Palestijnen als “menselijke beesten”, de “uitroeiing van de Palestijnen” en het “platbombarderen van de Gazastrook”. Volgens de demissionaire premier Mark Rutte moesten we “deze uitspraken niet letterlijk nemen", waarmee hij eens temeer bewijst dat hij als politicus zonder visie, beleid en strategie volkomen ongeschikt is om de Noor Stoltenberg als secretaris-generaal van de NAVO op te volgen. Rutte loopt zich intussen tijdens de oorlogen in de Oekraïne en in de Gazastrook suf om bij de VS en hun bondgenoten met het oog op die fel begeerde NAVO-baan in Brussel in het gevlei te komen. Overigens heeft Rutte zich achter het Israëlische oorlogsbeleid geschaard door zich namens Nederland tegen een staakt-het-vuren in de Gazastrook uit te spreken.
Mr. Onveiligheid
Netanyahu heeft na 7 oktober inderhaast een zgn. oorlogskabinet opgetuigd, waarvan enkele andere houwdegens als minister van defensie Gallant en de voormalige opperbevelhebbers Gantz en Eisenkot deel uitmaken. Voor de Israëlische premier is het er vooral om te doen zijn ernstig beschadigde reputatie als “Mr. Veiligheid” bij de Israëlische kiezers te herstellen. Netanyahu, die inmiddels als “Mr. Onveiligheid” te boek staat, is al jaren in een corruptieschandaal verwikkeld.
Hij wil zijn eigen hachje redden door deze en komende oorlogen zo lang mogelijk te rekken en zodoende aan de macht en uit de gevangenis te blijven. Dat hij op den duur als oorlogsmisdadiger met zijn politieke en militaire kornuiten - eenmaal veroordeeld door het Internationale Strafhof in Den Haag - in een Scheveningse cel zal kunnen belanden, neemt hij op de koop toe. Van de aanzwellende internationale kritiek op zijn persoon en oorlogsbeleid trekt hij zich hoegenaamd niets aan. De Zuid-Afrikaanse aanklacht wegens genocide bij het Internationale Gerechtshof (ICJ) vindt hij “volkomen belachelijk’. Sinds het ICJ in een tussenvonnis op 26 januari in Den Haag Israël heeft bevolen alles in het werk te stellen daden van genocide in de Gazastrook te voorkomen, is de aanvoer van hulpgoederen juist verder verminderd. Het ICJ heeft Israël gelast meer humanitaire hulp toe te laten om de snel toenemende verslechtering van de mensonterende omstandigheden van de Palestijnen te vermijden. In het tussenvonnis heeft het ICJ Israël opgedragen de bepalingen van het internationale genocideverdrag na te leven en te zorgen voor bescherming van de Palestijnse bevolking. Aan dat tussenvonnis van het hoogste VN-hof heeft Israël zich niets gelegen laten liggen.
Bij binnenlandse kritiek op zijn prioriteitenstelling, waarbij de vrijlating van de al vijf maanden gegijzelde Israëli’s en buitenlanders tegen honderden Palestijnse gevangenen op het tweede plan is komen te staan, verwijst Netanyahu gemakshalve naar zijn parlementaire onaantastbaarheid door de Knesset-meerderheid van zijn regering. De mogelijke uitwisseling van zo’n 134 gegijzelde Israeli’s en buitenlanders tegen Palestijnen in Israëlische gevangenissen is voor hem van minder belang dan victorie over Hamas te kunnen kraaien. De door Netanyahu de afgelopen maanden herhaaldelijk aan de Israëlische bevolking voorgespiegelde “absolute overwinning” op Hamas zal echter als oorlogsdoel een illusie blijken te zijn. De Israëlische regering heeft niet geschroomd het bij de recente onderhandelingen over een tijdelijk humanitair bestand in Cairo te laten afweten, aangezien Hamas niet al bij voorbaat de door Jeruzalem gestelde ultimatums voor een akkoord heeft aanvaard.
Groot Israël
Door zijn extreem nationalistische ministers Ben Gvir (binnenlandse veiligheid) en Smotrich (financiën) wordt Netanyahu vurig aangespoord definitief met de Palestijnen in de Gazastrook af te rekenen. Ben Gvir en Smotrich, die beiden als kolonist in illegale joodse nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever wonen, zijn trouwe aanhangers van de Groot Israël-gedachte.
Het Bijbelse “Land van Israël” dient volgens hen het hele voormalige Britse mandaatgebied Palestina te beslaan, d.w.z. van de rivier de Jordaan tot de Middellandse Zee. In hun streven naar het grotere Israëlische Rijk laten de fanatieke religieuze kolonisten zich door niemand tegenhouden. Palestijnse mensenrechten en het Palestijnse recht op zelfbeschikking zijn aan hen niet besteed. Naast de meedogenloze Israëlische schoonmaakoperatie van de Palestijnse bevolking in de Gazastrook zijn de kolonisten erop uit, de Westelijke Jordaanoever, die zij het Bijbelse “Judea en Samaria” noemen, etnisch te zuiveren.
De afgelopen vijf maanden zijn de Israëlische bezettingstroepen met hulp van fanatieke kolonisten - misbruik makend van de internationale aandacht voor Gaza - druk in de weer geweest Palestijnse dorpen, steden en vluchtelingenkampen op de Westelijke Jordaanoever aan te vallen, 423 Palestijnen om het leven te brengen, 7422 Palestijnse burgers te arresteren, de olijfoogst te verhinderen, en illegale joodse nederzettingen met duizenden nieuwe huizen flink uit te breiden. Met de ongekende verwoestingen van gebombardeerde of opgeblazen huizen, gebouwen en vluchtelingenkampen in de Gazastrook wordt de weg geplaveid om dat nationalistisch ideaal van een Groot Israel gestalte te geven. De Palestijnen dienen ter realisering van dit nationaal-joodse ideaal eerst op grote schaal te worden verdreven of uitgemoord. Joodse kolonisten zullen vervolgens opnieuw illegale nederzettingen in de Gazastrook kunnen vestigen.
Sigrid Kaag
Die vestiging is van een heel andere orde dan de wederopbouw in de Gazastrook, waarmee secretaris-generaal Antonio Guterres van de VN voormalig minister Sigrid Kaag heeft belast. Buitengewoon moedig en vastberaden heeft Kaag de haast onmogelijke opdracht aanvaard de wederopbouw van de Gazastrook na de oorlog ter hand te nemen. Intussen ziet zij zich voor de door Israël in toenemende mate gesaboteerde opgave gesteld de humanitaire hulp voor de miljoenen Palestijnen te organiseren en coördineren. De benodigde levensmiddelen, water, voedsel, stroom, benzine en medicijnen komen na vijf maanden oorlog nog steeds slechts mondjesmaat vanuit Egypte de Gazastrook binnen. Behalve de obstructie door de Israëlische autoriteiten worden enkele tientallen Israëlische demonstranten, die de toevoer van de eerste levensbehoeften belemmeren, bij de doorlaatposten bij de Egyptische grens, vrijwel ongemoeid gelaten. Van de 500 vrachtwagens die voor 7 oktober dagelijks met voorraden voor de Gazanen de grens passeerden, wordt door Israel nog maar een fractie doorgelaten. Volgens de VN verkeren 576000 Gazanen, een kwart van de totale Palestijnse bevolking in de Gazastrook, aan de rand van hongersnood. In het noorden van het bezette gebied wordt al weken nauwelijks hulp doorgelaten. Volgens OCHA, de VN-organisatie voor de coördinatie van humanitaire hulp, zijn sinds 7 oktober meer dan 70.000 woningen verwoest en hebben 290.000 woningen schade opgelopen, evenals 3 kerken en 280 moskeeën.
VS
In zijn ontembare strijdlust heeft Netanyahu de afgelopen week al aangekondigd na de Palestijnen in de Gazastroook Libanon te zullen aanvallen als onderdeel van zijn strijd tegen de door Iran gesteunde, sjiitische Hezbollah-beweging. De moord- en strijdlust van de regering-Netanyahu kent geen grenzen. Na Libanon en de Palestijnen op de bezette Westelijke Jordaanoever wil Netanyahu ongetwijfeld de strijd met Syrië en Iran aanbinden.
Amerikaanse diplomaten hebben sterk de indruk dat Israël in Gaza geen strategie heeft, maar slechts uit is op de politieke overleving van de premier. Het verrassende bezoek aan Washington van oppositieleider Gantz, die tevens lid is van het oorlogskabinet, zonder instemming van Netanyahu, is het voorspel van de onvermijdelijke naoorlogse verkiezingsstrijd tussen de beide politieke rivalen. De hartelijke omhelzingen van Blinken met Gantz en leden van diens delegatie spreken boekdelen over de innige relatie tussen Israëlische kabinetsleden en Amerikaanse beleidsbepalers. Biden en Blinken hebben deze week verklaard dat een akkoord over een humanitair staakt-het-vuren van Hamas afhankelijk is, terwijl de verzetsbeweging in Cairo juist nieuwe voorstellen vooor een staakt-het-vuren op tafel heeft gelegd. De kern van de meningsverschillen bij de onderhandelingen gaat er nu om dat Israël slechts bereid is een tijdelijke gevechtspauze van 6 weken in te lassen om Hamas vervolgens de genadeslag toe te brengen, terwijl Hamas die gevechtspauze ziet als een opmaat naar een definitief staakt-het-vuren en terugtrekking van de Israëlische bezettingstroepen uit de Gazastrook.
De VS zijn vanouds de geldschieter, wapenleverancier en diplomatieke beschermheer van Israël in de internationale arena, zoals bij de VN. In Washington maakt de regering-Biden zich intussen “zorgen”. Van het begin af aan heeft minister Blinken van buitenlandse zaken echter in Jeruzalem laten weten, dat de VS de Israëlische regering bij haar militaire acties in de Gazastrook geen strobreed in de weg zullen leggen. Bij de beteugeling van de Israëlische staatsterreur hoeven de Gazanen dan ook geen hulp van de Amerikanen te verwachten.