Voor een wapenstilstand zijn twéé partijen nodig.
In Israël is zaterdagavond de eerste van een nieuwe reeks massademonstraties gehouden tegen de hardnekkige houding van Netanyahu. De betogers eisen een einde aan de vijandelijkheden en vrijlating van alle gijzelaars. De protesten gaan de hele komende week door
Aan de onderhandelingstafel in Doha doen de vertegenwoordigers van Qatar, Egypte en de Verenigde Staten moeite om Israël tot rede te brengen. Netanyahu lijkt zijn mensen de opdracht te hebben gegeven zoveel mogelijk tegen te stribbelen. De meest positieve uitspraak die ze deden was dat er misschien reden was voor voorzichtig optimisme. Daarom is het van groot belang dat de binnenlandse druk op Netanyahu en zijn kabinet zoveel mogelijk wordt opgevoerd. De demonstraties tonen de wereld bovendien dat de agressieve politiek van Israël ook in eigen land steeds meer omstreden raakt.
Hamas mijdt de onderhandelingen. De organisatie is hoogstens bereid over de voortgang te worden geïnformeerd. Tegen Reuters zei topfiguur Sami Abu Zuhri: "Door onderhandelingen aan te gaan stellen wij de bezetting in staat nieuwe voorwaarden te stellen en het doolhof van de onderhandelingen te gebruiken om meer massamoorden te plegen". Later verklaarde hij tegenover het Franse persbureau AFP: "Het is een illusie dat we in de buurt van een deal komen. Wij zien geen deal of echte onderhandelingen maar een Amerikaans dictaat". Nu komt Antony Blinken zelf maar weer naar het Midden-Oosten in een ultieme poging de boel vlot te trekken.
Van massabetogingen waarin van Hamas wordt geëist dat het instemt met een staakt het vuren is geen sprake. Niet in Gaza, niet in de West Bank en niet op andere plekken waar zich grote concentraties Palestijnen bevinden zoals in Libanon. Uit de internationale Palestina-beweging, die straten en pleinen over het algemeen toch goed weet te vinden, komt evenmin een initiatief.
Natuurlijk is het moeilijk de werkelijke stemming onder Palestijnen te peilen omdat van een vrij debat nergens sprake is. Dan brengt demonstreren risico's met zich mee. Toch verklaart de Franse onderzoekster Marie Kortam in NRC dat de meeste Palestijnen verzet steunen maar vinden dat Hamas de inwoners van Gaza een te hoge prijs laat betalen.
Het is jammer dat de leiding van Hamas niet vanuit het publiek dezelfde druk ondervindt die Netanyahu de komende week op dagelijkse basis zal ervaren. Dat zou een staakt het vuren veel dichterbij brengen. Daar zijn immers twee partijen voor nodig.
Aanvulling: Velen denken dat het vanwege de oorlogssituatie voor Palestijnen nergens mogelijk is te demonstreren. Dit is niet het geval. Op de West Bank vonden op 31 juli nog demonstraties plaats tegen de luchtaanval op de school. Deze hadden een ongestoord verloop, blijkt uit de berichtgeving hierover. Ook Al Jazeera berichtte hierover. Wat Beirut betreft, daar is op 19 mei nog uitgebreid gedemonstreerd: bezitters van motorfietsen betoogden tegen het in beslag nemen van voertuigen zonder nummerbord terwijl het een hels karwei is er een te verkrijgen. Ook klaagden zij over de vele diefstallen van tweewielers. De acties vonden plaats onder de aegis van Hezbollah en de Sjiïetische beweging Amal.
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: hoe oorlogen beginnen