Israël maakt van Palestijnen de nieuwe Untermenschen
De menselijke geest keert beladen met onheil terug uit de krochten waarin zij zich begeeft.
Het kan niet makkelijk luidop gezegd laat staan geschreven worden en ik zal het dan ook met de nodige omzichtigheid doen, maar elk Holocaustmuseum blijkt telkens OOK een politiek instrument in handen van het zionisme. Niet uitsluitend maar óók. Het archetype heet Yad Vashem, het nationale Israëlische Holocaustmuseum in Jeruzalem. Geen staatshoofd of dignitaris op officieel bezoek in Israël of hij of zij moet de verplichte excursie daarheen maken, en een passende knieval. De toon wordt gezet bij de aanvang van het bezoek: 'Neem u in acht, en gedenk het lijden van het joodse volk, aleer u zich kritisch uitlaat over ‘de joodse staat.’
Ik wil aandacht vragen voor het risico dat de volkomen gerechtvaardigde en nauwgezet, naar eer en geweten en integer uitgevoerde inspanning om de vermoorden hun namen, identiteit, waardigheid en abrupt beëindigde leven terug te geven, op grove wijze wordt misbruikt om een hedendaagse politiek van misdaad te rechtvaardigen. Het is een delicate evenwichtsoefening: de judeocide verbonden aan WOII mag en moet dienen om ons in het vroegst denkbare stadium, die van ‘s Konings "bordje in het Vondelpark", alert te doen zijn op de gevaren van sluipende uitsluiting, maar mag onder geen beding worden ingezet als voorgewende reden wom onder het mom van ‘bedreiging en gevaar’ juist anderen maar vast uit te sluiten, apart te zetten, af te grendelen en uiteindelijk te vermoorden. Dat is stap voor stap elke les uit elk Holocaustmuseum, oud en nieuw, vertrappen.
De Israëlische president Herzog uitnodigen om ons nieuwe holocaustmuseum te openen, staat gelijk aan het overhandigen van de sleutel van het museum aan het zionisme. Daartegen is stevig geprotesteerd, de twee veruit grootste van de vier demonstraties georganiseerd door joden en Israëli. Níet tegen het museum, maar tegen deze uitermate ongewenste eregast.
Concreet: met een beroep op de Holocaust, massamoord plegen op de Palestijnen van Gaza omdat zij zonder onderscheid de nieuwe antisemieten en collectieve vijanden van Israël en de joden zouden zijn, een politiek waar Herzog zich niet tegen heeft verzet, tenzij de pijnlijk gratuite opmerking dat er ‘in Gaza ook onschuldige Palestijnen zijn’ als verzet moet worden opgevat, is een monsterlijke miskenning en omdraaiing van de werkelijkheid. Daarin zijn juist Palestijnen in de eerste plaats en al decennia, het slachtoffer van onderdrukking; de historische judeocide, aanschouwelijk gemaakt in het museum, verwordt tot een verwrongen excuus voor een door en door misdadige politiek, belichaamd in de president van Israël, de hoogste vertegenwoordiger van de staat.
De leiders van Israël die de destijds in Europa massaal vermoorde joden nu misbruiken om een vernietigingsoorlog te voeren en zelf ongeremd aan het moorden, verminken en verwoesten te slaan: de menselijke geest keert beladen met onheil terug uit de krochten waarin zij zich begeeft. Israël maakt van Palestijnen de nieuwe Untermenschen. Het volgende museum ligt al op de tekentafel.