Is Dick Schoof de Nederlandse Robin Hood of spaart hij de geit en de kool?

Sinds mensenheugenis komt de herfst na de zomer; de tijd van regenbuien, bladerenval en bliksems in heldere lucht breekt onvermijdelijk aan. Met het begin van de herfst kondigt de eerste uitdaging zich al aan: Prinsjesdag, een zware dag voor de heer Schoof. Zijn houding, presentatie, politieke intelligentie en inzicht zullen onder de loep genomen worden, want zijn huidige soldaten zijn niet de loyale gehoorzame agenten van zijn vorige loopbaan. Zijn kabinet is een product van touwtrekken: instabiel, met diepe tegenstellingen en zeer verdwaalde kinderen vanuit alle hoeken.  

Uit het eerste optreden van premier Schoof in de Tweede Kamer en het grove optreden van de heer Wilders jegens hem, kan men concluderen dat de baas van de PVV de diepgewortelde overtuiging heeft dat hij de bovenmeester is van de minister-president en het fragiele, kleurloze kabinet. De dubieuze redeneringen van twee vrouwelijke ministers van de PVV met hun onzuivere ideeën over asielzoekers toen en nu roepen vragen op over het democratische gehalte van dit kabinet.

In het algemeen lijkt de huidige Westerse democratie op een spinnenweb van vele wetten, regels, amendementen, ideeën en belangen. Hierdoor kunnen de spelers tussen de fragiele draden van het web vrij rondhangen. Kortom, uiteindelijk versterkt het huidige systeem gestoorde en verdachte denkwijzen en daden, vooral in Nederland met haar gedoogachtergrond.

Ik ben bijna een halve eeuw genesteld in deze politieke en sociale cultuur, dag na dag is het slechter geworden. Kijk naar criminaliteit, drugshandel, sociale desintegratie, corruptie, verslechterde zorg, intolerantie en…. etc. In deze chaotische sfeer strijdt iedereen, van minister tot bedelaar, om voorrang om de eigen eisen ingewilligd te krijgen.

De Koerden hebben een spreekwoord dat zegt: Men scheert een ander kaal en reikt hem ook een spiegel aan.
Als levendig voorbeeld: de meeste coalitiepartners kozen voor een pruilend onderlipje, zwak ongenoegen over de  “slappe hap” van Wilders.

Over de positie van Schoof denk ik: de kool en de geit sparen. Dat betekent vage politici, verwarde regeringspartners en misschien de oppositie tevreden willen stellen. Hij wil ondertussen meer op Robin Hood lijken dan op de landheer die hij werkelijk is.