Is Israël een echo van Frankrijk dat Algerije koloniseert?

Ik zeg ja, en hier is waarom. 

De Fransen. Zij die beogen de meest romantische stad te hebben, het meest prachtige land en de beste normen en waarden onder hun noemer van laïcisme. Het land van de fijnproevers en dan laten we natuurlijk de banlieus buitenspel evenals de erbarmerlijke omstandigheden in de buitenwijken van Parijs en Marseille. 

Ik heb Frankrijk nooit echt iets aan gevonden. Maar wel altijd één met interessante historie. En vooral de bezetting van Marokko, maar in het speciaal die van Algerije. Nog voor die van Palestina. 

Toen ik ooit stelde - toen ik net terug was uit Marokko - dat de bezetting van Algerije vergeleken kon worden met de bezetting van Palestina na een bezoek aan Algerije en na het lezen van een prachtboek, werd mij verweten dat wij deze twee brute bezettingen nimmer konden vergelijken. Hoe durfde ik? Maar zowel uit theologisch, kolonialistisch als psychologisch en sociologisch oogpunt kunnen we de twee bezettingen wel degelijk vergelijken. 

En hier is waarom.

Geleerden op het gebied van de Algerijnse geschiedenis zeggen dat ze veel parallellen zien met de Israëlische bezetting van Palestina. Tijdens de oorlog van 1967 bezette Israël meer land, waardoor de Palestijnen sindsdien aan het militaire bewind worden onderworpen en de nederzettingen op hun land worden uitgebreid, wat volgens het internationaal recht illegaal is. “In beide contexten kunnen we praten over de veronachtzaming en ontmenselijking van het Arabische leven, hetzij als onderdeel van islamofobie, hetzij als anti-Arabisch sentiment". (Davis, 2024)

De ontmenselijking van de Palestijnen door Israël is essentieel om de bezetting en repressie te rechtvaardigen – zowel tegenover zijn eigen burgers als tegenover zijn westerse bondgenoten, vertelden geleerden aan Al Jazeera. 

Rechtengroeperingen zeggen dat Palestijnen worden afgeschilderd als een veiligheids- en demografische bedreiging voor Joodse Israëli's, die gewelddadige invallen, een blokkade van Gaza sinds 2007 en een scheidingsmuur die de bewegingsvrijheid op de bezette Westelijke Jordaanoever versnippert en beperkt, noodzakelijk maakt. 

"Er is zeker een continuüm dat een aantal diepe resonanties heeft", aldus Davis onlangs. De afgelopen zeventien jaar heeft Israël vijf oorlogen/invallen tegen Gaza gelanceerd om ‘het gras te maaien’ - Mowing the Lawn - een uitdrukking die Israël gebruikt om te verwijzen naar zijn doel om de militaire capaciteiten van Hamas te degraderen door periodieke oorlogen te voeren. Palestijnse burgers zijn uiteraard de grootste slachtoffers van elk van deze conflicten net als de genocide die thans gaande is. 

Ook de Westelijke Jordaanoever blijft niet gespaard. Israël doodde duizenden burgers tijdens twee Intifada’s (opstanden), in 1987 en 2000, tegen de steeds dieper wordende bezetting van Israël. Beide Intifada's begonnen grotendeels geweldloos, maar Israël reageerde door honderden Palestijnse burgers te doden en deze brute opstanden hard neer te slaan. 

Philippeville naar Gaza 
De laatste oorlog van Israël tegen Gaza begon na door Hamas geleide aanvallen op Israëlische gemeenschappen en militaire buitenposten op 7 oktober, waarbij 1139 mensen werden gedood en 250 gevangen werden genomen. 

De afgelopen acht á negen maanden heeft Israël gereageerd door ruim 36.000 Palestijnen te decimeren, daar waar sommige Amerikaanse media menen dat het gaat om meer dan 100.000 Palestijnen. Ruim 80 procent van de 2,3 miljoen inwoners van Gaza werd gedwongen om huis en haard te verlaten en het grootste deel van de enclave werd in as gelegd. 

Het militaire optreden van Israël heeft vergelijkingen opgeleverd met de Franse operaties tegen het Nationale Bevrijdingsfront, een gewapende groepering die beter bekend staat onder de Franse afkorting FLN. Net als Hamas voerde de FLN in augustus 1955 een verrassingsoperatie uit op de kolonistenstad Philippeville, waarbij kolonisten en militaire installaties werden aangevallen en meer dan 120 mensen omkwamen. Net als Israël reageerden de Franse autoriteiten door kolonisten te bewapenen en aanvallen op verschillende Algerijnse dorpen te coördineren, waarbij ongeveer 12.000 mensen omkwamen, voornamelijk burgers. De aanval op Philippeville staat op een lange lijst van brute aanvallen en incidenten die zich hebben voorgedaan tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog. 

De huidige praktijk van Israël om miljoenen Palestijnen op te sluiten in ‘veilige zones’ in Gaza weerspiegelt tevens de verdrijving van honderdduizenden Algerijnen uit hun dorpen tijdens de oorlog. Vrouwen gooiden rozen in de Seine ter herdenking van de brute onderdrukkingen van het protest voor de Algerijnse onafhankelijkheid op 17 oktober 1961, waarbij minstens 120 Algerijnen werden gedood. Frankrijk bombardeerde dorpen en hun inwoners om hen te verplaatsen naar “hergroeperingscentra”, dit waren kampen omringd door prikkeldraad waar mensen stierven door ondervoeding en ziekte. 

Beginnen we de parallellen eindelijk in te zien?

“Ik denk dat de logica dezelfde is, in die zin dat Israël en Frankrijk de burgerbevolking wilden scheiden en isoleren in ‘veilige zones’ om ze te onderzoeken en te scheiden van de opstandelingen,” zei een onderzoeker aan de Universiteit van Florida. “Dat betekent dat er verboden zones waren en dat iedereen in die verboden zones zou worden gedood.”

Israël en Frankrijk probeerden allebei hun vijanden als verkrachters te bestempelen, aldus een andere onderzoeker van de gendergerelateerde geschiedenis van de Frans-Algerijnse oorlog. “In november en december was de reactie op massaprotesten voor een staakt-het-vuren in Gaza dat Hamas opzettelijk verkrachting gebruikte als oorlogswapen en dat is een teken van hoe verdorven ze zijn en hoe noodzakelijk deze strijd is voor de waarden van Westerse beschaving”, aldus de onderzoeker. 

Ze gelooft dat de Israëlische beschuldigingen passen in een breder historisch patroon waarbij inheemse bevolkingsgroepen worden afgeschilderd als moreel en seksueel verdorven en inferieur om de inbeslagname van hun land en het gebruik van geweld tegen hen te rechtvaardigen. “Ik herinner me dat ik dacht dat dit een heel oude bewering is. Vanaf het allereerste begin van het Franse koloniale project propageerden zij ideeën over de seksuele en gender-inferioriteit van moslims. Dat was van cruciaal belang voor de manier waarop de Fransen hun koloniale project legitimeerden.” 

De VN zei dat ze “redelijke gronden” hebben om aan te nemen dat er op 7 oktober gevallen van seksueel geweld op grote schaal hebben plaatsgevonden tegen Palestijnse vrouwen en dat dat nog gebeurt. Na de tweede gelijkenis zei een Palestijnse juridische deskundige, dat Israëls beschuldiging van massaverkrachtingen op 7 oktober haar ook herinnerde aan de manier waarop de Franse koloniale autoriteiten islamitische Algerijnen erin hebben geluisd. De Fransen hadden gesproken over massale verkrachtingen en hadden verhalen genoemd over het afhakken van borsten en het betasten ervan. Israël deed precies hetzelfde. Israël portretteerde de aanval van 7 oktober als superwild om hun eigen status te verhogen en een enorme genocide uit te voeren.”

Tot slot: Is het doel het uitroeien van de Palestijnen? 
Israël heeft lang gezegd dat het Israëlische soldaten en kolonisten zou onderzoeken die beschuldigd werden van het begaan van mensenrechtenschendingen tegen Palestijnen in Gaza en de bezette Westelijke Jordaanoever. Maar geleerden en rechtenactivisten beweren op hun beurt weer dat het Israëlische rechtssysteem is ontworpen om zijn eigen nederzettingen en bezetting te legitimeren, en niet om gerechtigheid te zoeken. 

Volgens Yesh Din, een Israëlische rechtenorganisatie, leidde onderzoek naar Israëlische soldaten tussen 2017 en 2021 in minder dan 1 procent van de gevallen tot aanklachten. Iets waarbij we kunnen stellen dat een moordenaar en verkrachter onderzoek doet naar diens eigen moorden en verkrachtingen.

Gaat ongetwijfeld vervolgd worden.